Fermingardagurinn „Ég hlakka til fermingardagsins, ég held samt að dagurinn verði svolítið skrítinn. Ég verð í fyrsta skipti frá því ég man eftir mér sjálfur með stóra veislu,“ segir Ari Elías Arnalds.
Fermingardagurinn „Ég hlakka til fermingardagsins, ég held samt að dagurinn verði svolítið skrítinn. Ég verð í fyrsta skipti frá því ég man eftir mér sjálfur með stóra veislu,“ segir Ari Elías Arnalds. — Morgunblaðið/Árni Sæberg
Fermingin hefur löngum verið stór stund í lífi unglinga. Ari Elías Arnalds er einn úr fjölmennum hópi fermingarbarna séra Gunnars Sigurjónssonar og séra Magnúsar Björns Björnssonar í Digraneskirkju.

Ég fermist 29. maí með skólasystkinum mínum úr Kópavogsskóla og krökkum úr Álfhólsskóla,“ segir Ari Elías Arnalds fermingarbarn.

Hvernig hefur fermingarfræðslan gengið?

„Hún er mjög fín. Prestarnir eru báðir góðir og skemmtilegir og fermingarbókin er mjög skemmtileg með allskonar verkefnum. Svo hef ég farið í messur með þeim krökkum sem ég fermist með. Flestallt í messunum er frekar eftirminnilegt. Fyrirgefningin er merkileg, um hana er ýmislegt sagt í fermingarbókinni. Boðskapurinn er góður. Dæmisögurnar hafa dálítil áhrif á mann, allavega mig.“

Ertu trúaður?

„Já, ég er frekar trúaður. Ekki samt með neina ofsatrú. Ég bið stundum bænir, en ekki á hverju kvöldi. Ég hef heldur ekki lent í neinu slæmu af því ég er svo ungur og hef því ekki þurft á bænum til Guðs að halda sérstaklega.“

Hvaða hugmyndir gerir þú þér um fermingardaginn?

„Ég hlakka til fermingardagsins, ég held samt að dagurinn verði svolítið skrítinn. Ég verð í fyrsta skipti frá því ég man eftir mér sjálfur með stóra veislu. Þetta verður fín veisla. En ég er samt ekki að fara að bjóða mjög mörgum,“ segir Ari.

Veislan verður heima

Hvernig ætlar þú að hafa

veisluna?

„Ég ætla að hafa hana heima hjá mér og bjóða aðallega ættingjum. Mjög nánum ættingjum, mest frændum og frænkum. Ég á mjög stóra fjölskyldu, systkinabörn við mig eru fjórtán og þau koma öll nema ein frænka sem er í útlöndum. Svo koma systkini mömmu sem eru fimm og stjúpföður míns, Styrmis Gunnarssonar. Þau eru ekki eins mörg. Líklega verða í veislunni milli fjörutíu og sextíu manns.“

Og hvað hefur þú hugsað þér að bjóða upp á?

„Það verður mikill matur en það er eftir að skipuleggja betur matseðilinn. Svo ætlum við stjúppabbi minn að spila Fifa-leik, sem er tölvuleikur. Það gerum við oft og þá er mikil keppni. Systir mín Guðrún Sigríður ætlar að spila á píanó fyrir gestina, ég held að hún verði með dálítið erfið lög. Ég býst líka við að einhver haldi ræðu. Ég þekki engan sérstaklega náinn sem hefur nýlega fermst nema Flóka Sigurjónsson frænda minn, sem fermdist borgaralegri fermingu fyrir tveimur árum. Hann hélt líka veislu heima hjá sér. Á næstu þremur árum verða fermingar í fjölskyldunni, næst fermist Einar Benedikt Guðlaugsson og svo Gunna systir og Helgi Hrafnsson árið þar á eftir.“

Ertu búinn að fá þér

fermingarföt?

„Ég keypti mér flott vesti og bláan jakka og svo keypti ég mér kakíbuxur grágular. Ég keypti mér loks strigaskó sem heita Vans og eru mjög flottir, dálítið í stíl við jakkann.“

Hvernig eru föt vina þinna sem fermast með þér?

„Þeir ætla flestir að vera í jakkafötum. Ég veit ekkert um hverju stelpurnar ætla að vera í. En ég veit að þær eru mjög spenntar að kaupa fermingarföt. Ég hef heyrt þær tala um það.“

Ferðir til útlanda í tísku

Hvað með gjafir?

„Ég vil helst fá peninga. Það vilja held ég flestir. Einnig eru ferðir til útlanda í tísku núna. Ég fer með pabba mínum Eyþóri Arnalds til Manchester á fótboltaleik, það er fermingargjöfin frá honum og fjölskyldu hans.“

Finnst þér fermingin breyta miklu í lífi þínu?

„Nei, mér finnst ég ekkert endilega verða fullorðnari. Ég held að maður verði bara hægt og rólega fullorðinn, það gerist ekki strax. Margir sem fermast halda að þeir fullorðnist bara út af fermingunni, það held ég ekki. Mér virðast ekki allir sem fermast vera sérstaklega kristnir. Þeir hafa aðrar „ástæður“ fyrir fermingunni held ég.“

Ferðu oft í kirkju?

„Ég fór mjög oft í kirkju með Gunnu systur og mömmu minni, hún heitir Móeiður Júníusdóttir og er guðfræðingur, en núna fer ég sjaldnar. Ég fer samt alltaf í þær messur sem ég á að fara í. En ég hef annars mikið að gera í skólanum og svo er ég að læra á píanó. Ég er líka að læra jiu jitsu, sem sjálfsvarnaríþrótt. Einnig á ég líka marga vini og hitti frændur mína oft. Lokaorð mín tengjast ekki kristinni trú – ég er betri en Styrmir stjúpfaðir minn í Fifa, þó hann vinni mig stundum.“

gudrunsg@gmail.com