Þórdís Gerður Sigurðardóttir fæddist í Þórisholti í Mýrdal 18. febrúar 1949. Hún lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi laugardaginn 28. febrúar 2015.
Foreldrar hennar voru Sigurður Ágúst Hafsteinn Jónsson, f. 24.5. 1929, d. 5.1. 2004, og Ingveldur Guðríður Kjartansdóttir, f. 2.8. 1929, d. 9.9. 1999. Systkini Þórdísar Gerðar eru Sigrún Sigurðardóttir, f. 30.11. 1951, Jón Sigurðarson, f. 5.12. 1961, Kjartan Sigurðsson, f. 1.6. 1966, og Vilborg Þórunn Sigurðardóttir, f. 15.12. 1968.
Þórdís Gerður giftist Kristni S. Pálssyni f. 17.4. 1949, d. 21.10. 1987. Börn þeirra: Páll Kristinsson, f. 27.10. 1972, og Ingveldur Kristinsdóttir, f. 28.4. 1975. Barnabarn: Christian Michael Isak, f. 15.4. 1999. Síðar giftist Þórdís Gerður eftirlifandi eiginmanni sínum, Birni Snorrasyni, f. 26.11. 1945. Börn hans eru Inga Björnsdóttir, f. 6.11. 1969, Ragnheiður Björnsdóttir, f. 17.11. 1970, Júlíus Björnsson, f. 10.1. 1973, og Kristín Björnsdóttir, f. 26.3. 1976.
Þórdís Gerður var sjúkraliði að mennt og starfaði lengst af á Hrafnistu í Reykjavík og á öldrunardeild Landspítalans á Landakoti.
Útför Þórdísar Gerðar fer fram frá Bústaðakirkju í dag, 6. mars 2015, og hefst athöfnin kl. 13.
Elsku Gerður okkar, leiðtogi systkinahópsins, hefur kvatt okkur eftir að hafa háð enn eina orrustuna við marghöfða skrímslið. Dugnaður, ósérhlífni og glæsileiki einkenndu Gerði. Við systurnar áttum okkar stundir og leiddum hesta okkar saman til ferðalaga þegar komið var að krossgötum. Þessar stundir einkenndust af fjörugum uppátækjum. Kankvísi, orðheppni og ríkt hugmyndaflug Gerðar kallaði fram gleði og hlátur sem leysti öll heimsins vandamál og fyllti nýjar vonir í brjóstum okkar. Frelsi til eigin ákvarðana og athafna var Gerði afar huglægt. Hún var þakklát þegar henni var sýndur skilningur og launaði ríkulega með gagnkvæmum skilningi og hvatningu til eigin dáða.
Kæra stóra systir, við munum varðveita blómin sem þú sáðir í kringum okkur og veita Kidda, Ingu, Palla og Bjössa styrk til að brúa bilið sem án þín verður ekki fyllt. Góða ferð.
Vilborg, Sigrún
og fjölskyldur.
Elsku hjartans vinkona mín, þú fórst allt of fljótt og ég á eftir að gráta mikið af söknuði til þín og vil ég að endingu setja þessa grein úr Rutarbók sem mína hinstu kveðju til þín: „Leggðu eigi að mér um það að yfirgefa þig og hverfa aftur, en fara eigi með þér, því að hvert sem þú fer, þangað fer ég, og hvar sem þú náttar, þar nátta ég. Þitt fólk er mitt fólk og þinn guð er minn guð. Hvar sem þú deyr, þar dey ég, og þar vil ég vera grafin. Hvað sem Drottinn lætur fram við mig koma, þá skal dauðinn einn aðskilja mig og þig.“
Og mundu bara að mjólk er góð.
Þín vinkona
Elín.