Samkoma „Eftir jólin höfum við lagt áherslu á að lesa eitt guðspjallanna og fara saman í gegnum merkingu textans. Síðan halda börnin það sem við köllum „Biblíumaraþon“ og lesa þá guðspjallið fyrir gesti í safnaðarheimilinu og við sköpum þar skemmtilega kaffihúsastemningu.“ Kirkja Fáskrúðsfirðinga er sérlega falleg þegar bærinn er snævi þakinn.
Samkoma „Eftir jólin höfum við lagt áherslu á að lesa eitt guðspjallanna og fara saman í gegnum merkingu textans. Síðan halda börnin það sem við köllum „Biblíumaraþon“ og lesa þá guðspjallið fyrir gesti í safnaðarheimilinu og við sköpum þar skemmtilega kaffihúsastemningu.“ Kirkja Fáskrúðsfirðinga er sérlega falleg þegar bærinn er snævi þakinn.
Spræk Fermingarbarnahópurinn í ár samanstendur af hressu ungu fólki sem á framtíðina fyrir sér.
[ Smellið til að sjá stærri mynd ]
Jóna Kristín segir stundum geta verið erfitt að sleppa hendinni af fermingarbörnunum eftir að hafa átt ánægjulegan vetur saman.

Oft hafa fermingar úti á landsbyggðinni á sér annað yfirbragð. Fermingarbörnin koma úr minna samfélagi, hópurinn er fámennari og þá gjarnan þéttari og oft meiri nánd á milli prests og sóknarbarna en í stóru sóknunum á höfuðborgarsvæðinu.

Jóna Kristín Þorvaldsdóttir er sóknarprestur í Kolfreyjustaðarprestakalli, Fáskrúðsfirði, en hún ólst upp á þessum sama stað. „Sem unglingur fór ég að heiman til að mennta mig og eftir að háskólanáminu lauk vígðist ég sem farprestur í Neskaupstað og var þar í eitt ár. Síðan var ég skipuð sóknarprestur í Grindavík þar sem ég bjó í tæp tuttugu ár og starfaði í sautján ár sem prestur,“ segir Jóna Kristín, sem tók við sókninni á Fáskrúðsfirði í desember 2009.

Sjö til fjórtán börn

Byggðin er ekki stór, og búa þar um 700 manns. Fermingarbarnahópurinn er þó hlutfallslega stór og segir Jóna Kristín að undanfarin ár hafi á bilinu sjö til fjórtán börn fermst hjá henni ár hvert. Núna eru tíu börn í árganginum, níu í fermingarundirbúningi og átta sem fermast saman á skírdag.

Börnin búa öll í byggðarkjarnanum og stunda þar nám sitt og tómstundir. „Við, sem komum að barna- og unglingastarfi hér, hittumst að hausti og setjum saman upp „tómstundatöflu“ til að reyna að gæta þess að tómstundirnar skarist sem minnst. Fermingarfræðsla er svo einu sinni í viku hverri yfir veturinn og ég styðst þar meðal annars við kennslubókina Con Dios. Eftir jólin höfum við lagt áherslu á að lesa eitt guðspjallanna og fara saman í gegnum merkingu textans. Síðan halda börnin það sem við köllum „Biblíumaraþon“ og lesa þá guðspjallið fyrir gesti í safnaðarheimilinu og við sköpum þar skemmtilega kaffihúsastemningu.“

Forn kirkjustaður

Í dag kemur ekkert barn úr sveitinni í kring og segir Jóna Kristín að það hafi breyst frá því sem var þegar hún ólst upp á staðnum. Þá var iðandi líf sveitinni og mörg börn á sumum sveitabæjunum. „Sum árin hafa þó börn, sem tengjast sveitinni, kosið að fermast í Kolfreyjustaðarkirkju. Kolfreyjustaður er mjög forn og einstaklega fallegur kirkjustaður yst í firðinum,“ bætir Jóna Kristín við.

Fljótlega eftir að fermingarstarfið hefst að hausti fer hópurinn saman í fermingarbúðir í Kirkjumiðstöðinni á Eiðum. „Þar dveljum við í tvo sólarhringa en í fermingarbúðunum koma saman krakkar úr öðrum prestaköllum á svæðinu og ræðst samsetningin af fjöldanum í árganginum á hverjum stað og hvað húsrúmið leyfir.“

Þekkt er að fermingarbörn mæti oftast samviskusamlega í kirkju fyrir fermingardaginn, en draga úr kirkjusókninni þegar fermingin er afstaðin. Þetta virðist gilda jafnt um börnin á höfuðborgarsvæðinu og úti á landsbyggðinni. En þess má geta að aukin áhersla kirkjunnar á leiðtoganám fyrir eldri ungmenni breytir nokkuð þessari kunnugu þróun. „Nú eru fjórar stúlkur sem fermdust í fyrra í Farskóla leiðtogaefna hér fyrir austan og þær koma sterkari inn í starf kirkjunnar í framhaldinu. Það fylgir að vera virkur og sýnilegur í kirkjustarfinu.“

Jóna Kristín segir að fermingarbörnin mæti vel í sunnudagaskólann, sem er alla sunnudaga. Einnig mæta þau við guðsþjónustur yfir veturinn og tóku virkan þátt í æskulýðssamkomu á æskulýðsdaginn, svo eitthvað sé nefnt.

Flytja tónlistaratriði

Börnin á Fáskrúðsfirði fermast yfirleitt öll saman. Segir Jóna Kristín að það hafi heppnast vel að fermingarhópurinn taki virkan þátt í fermingarathöfninni, þau flytji tónlistaratriði fyrir kirkjugesti, s.s. með söng eða hljóðfæraleik. Þá er vaninn að foreldri einhvers barnsins úr hópnum lesi guðspjallið.

Fermingardagur er fjölskyldudagur og á minni stöðum verður allur staðurinn hátíðlegur, fánar blakta víða við hún, veislur haldnar í heimahúsum og sölum og gestir streyma á staðinn. Jóna reynir að heimsækja börnin öll eftir athöfnina. „Mér hefur alltaf þótt vænt um að sjá hvernig dagurinn gengur hjá þeim, hvernig þeim líður og sjá þau umkringd sínu fólki. Mig langar ekki að sleppa alveg hendinni af krökkunum. Mér finnst þessi tími í undirbúningi líða allt of hratt, þetta er svo líflegur tími í kirkjustarfinu og ég fyllist alltaf eftirsjá þegar hann er liðinn að vori. Þessu starfi prestsins fylgja yfirleitt skemmtilegar minningar.“

ai@mbl.is

Með heiminn í hendi sér

Ætli börnin séu öðruvísi úti á landi en í borginni? Eru spurningarnar sem brenna á þeim þær sömu og viðhorfið til tilverunnar eins hjá öllum unglingum? Jóna Kristín segir að í grunninn séu ungmenni örugglega ósköp svipuð hvar á landinu sem er. „Vitaskuld mótast þau þó nokkuð af sínu nærsamfélagi, eins og hér á Fáskrúðsfirði þar sem atvinnulíf og bæjarlíf er mjög tengt sjávarútvegi. Svo er það oft raunin með smærri samfélög að það munar meira um hvern einstakling, og andinn á meðal unglinganna er sá að það skipti miklu að allir séu með.“

Jóna segir fermingarbörn í dag mjög opna einstaklinga og fróðleiksfúsa. „Vegna tækninnar eru þau bókstaflega með allan heiminn í hendi sér, með aðgang að hafsjó upplýsinga um hvað sem þeim dettur í hug.“