Síðasta gáta var að venju eftir Guðmund Arnfinnsson:
Hennar um strengi er strokið
Þá stórveðrahrinum er lokið.
Börn hana í fjöru við fundum.
Ferhendu gerir hún stundum.
Og lausn hans:
Hörpu um strengi er strokið.
Stillast á hörpu fer rokið.
Hörpu í fjöru við fundum.
Til ferskeytlu Harpa býr stundum.
Hann lætur limru fylgja;
Hugfanginn hlusta ég lengi,
– held ég það enginn rengi –
á hljómana þá,
sem heyra má,
er Harpa knýr hörpustrengi
Og bætir síðan við: „Þemað hjá mér að þessu sinni er harpa, ýmist var talið að veður versnaði eða batnaði með komu hörpu og gef ég mér í þessari gátu, að þá muni tíð batna.
Þessi er lausn Hörpu á Hjarðarfelli:
Það hljóðfæri er harpa
og Harpa vorið ber.
Þá hörpuskelin skarpa,
svo skírnarnafn mitt er.
Engilráð M. Sigurðardóttir, Sauðárkróki, svarar:
Hörpunnar hljóma þú nýtur.
Á Hörpu grænkar um velli.
Hörpudisk brimið oft brýtur.
Bóndinn á Hjarðarfelli.
Ráðning Helga R. Einarssonar:
Harpa syngur hörpuljóð,
hörpudiskar finnast.
Harpa á Felli er harla góð,
því hinir og þessir kynnast.
Árni Blöndal:
Heimir strauk um hörpustrengi,
Harpa færir vor í varpa.
Að Hörpudiskum lékum lengi,
lausn á gátum sendir Harpa
Guðrún Bjarnadóttir:
Vísnanna hornið má varpa
vitinu fornu og skörpu
í prentvélar gróinna garpa.
Gátuskel þar faldi hörpu.
Í lokin er að venju ný gáta eftir Guðmund Arnfinnsson:
Töðugresi grænt er hún.
Getur verið slegið tún.
Austanlands það svæði sá.
Sú er öllum hestum á.
Fleiri lausnir bárust en rúm er til að birta.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is