Hugi Einarsson fæddist á Höfn 14. febrúar 1965. Hann lést á heimili sínu 4. mars 2015.

Foreldrar Huga eru Unnur Kristjánsdóttir frá Einholti, f. 8. febrúar 1923, og Einar Sigurjónsson frá Brunnhól f. 4. ágúst 1920, d. 15. júlí 2004. Hugi ólst upp á Lambleiksstöðum á Mýrum, yngstur í fimm systkina hópi. Systkini Huga eru: Steinþór, f. 19. janúar 1949, Sigurjón, f. 12. mars 1950, Rannveig, f. 24. janúar 1956, og Kristján, f. 12. nóvember 1957. Eftirlifandi sambýliskona Huga er Sigrún Kapitola Guðrúnardóttir, f. 24. nóvember 1977. Saman eiga þau þrjú börn; Unnar Freyr, f. 6. febrúar 2003, Vigdís Dröfn, f. 28. apríl 2006, og Kristján Darri, f. 30. júní 2014. Einnig á Hugi son frá fyrra sambandi, Örvar, f. 1. október 1987. Eiginkona Örvars er Elín Dögg Haraldsdóttir. Börn þeirra eru: Haraldur Aron, f. 1. júní 2011, og Brynja Sif, f. 10. júlí 2013.

Hugi og Sigrún kynntust sumarið 1999 þegar þau bæði unnu við ferðaþjónustu á Höfn og fljótlega um haustið höfðu þau fellt hugi saman. Þau trúlofuðu sig í desember 2002. Hugi bjó á Höfn alla tíð eftir að hann fór frá Lambleiksstöðum. Hann stundaði ýmsa verkamannavinnu bæði til sjós og lands og uppi til fjalla, en síðastliðin 15 ár hafa þau Hugi og Sigrún rekið saman fyrirtæki um rekstur tjaldsvæðis og smáhýsagistingu á Höfn. Hugi var ástríkur fjölskyldumaður, hugulsamur og sannur vinur vina sinna.

Hugi verður jarðsunginn frá Hafnarkirkju í dag, 21. mars 2015, og hefst athöfnin kl. 14.

Það þykknaði upp og þegar kólnaði.

Þá allt í einu sárt ég saknaði.

Og himininn

grét og lagðist yfir.

Það var óraunverulegt.

En minningin, hún lifir.

Ég hugsa um þig.

Þig fráleitt þangað núna langaði.

Og engan mikið svo sem grunaði

að himininn

lykist upp í skyndi.

Það er óraunverulegt.

Í nöprum norðanvindi

Ég hugsa um þig.

(Stefán Hilmarsson.)

Elsku hjartans ástin mín. Hvað lífið getur verið hverfult og ósanngjarnt. Ég kveð þig einn dag til að skreppa í burtu og á meðan tekur himinninn þig. Ég fékk ekki að segja bless, fékk ekki síðasta koss góða nótt né faðminn þinn hlýja og mjúka þína síðustu nótt. Allt í einu ertu farinn. Ég sit eftir svo ein, svo ráðalaus og svo sár yfir því að þú sért farinn, en samt er ég svo umvafin ást og kærleika. Við eigum okkar þrjú yndislegu börn saman sem minna mig á þig hverja stund. Ég er þakklát fyrir að hafa átt þig í lífi mínu, þakklát fyrir börnin sem þú gafst mér og allar stundirnar okkar í þessi rúmlega 15 ár sem við áttum. Við fórum margar ótroðnar slóðir, slógum til og létum slag standa. Ætluðum að reka saman tjaldsvæði í eitt sumar, bara upp á grín, en það hefur nú staðið lengi. Við kynntumst á þessum stað og saman var hann okkar fram á þinn síðasta dag. Fyrir þann tíma og allar samverustundir okkar er ég óendanlega þakklát. Við gerðum margt, ferðuðumst þegar aðrir voru komnir í vetrargír, í útilegu með börnin í september og orðin árleg hefð að fara í helgarferð á Djúpavog. Það er svo ótalmargt sem kemur upp í hugann en svo erfitt að velja þar úr, það var svo ótalmargt sem við áttum ógert, að ekki sé minnst á U2 tónleikana sem við ætluðum saman á næsta haust.

Börnunum varst þú svo mikið meira en bara pabbi. Þú varst kletturinn sem ávallt var til staðar og gast gert við og lagað svo mikið meira en bara hluti. Skarð það sem skilið er eftir í hjörtum þeirra verður vandasamt að fylla, en í þinn stað kemur enginn. Þú varst og ert besti pabbi í heimi.

Ég sakna þín svo sárt. Ég sakna þín á svo margan hátt. Ég var þér oft erfið, fiðrildið ég. Ég vildi flögra svo víða en þú gast oftast lent mér með þinni skynsemi og áttir svo auðvelt með að róa hugann minn. Ég vildi óska svo margs og ég þarf svo margt að segja þér og við þig ræða. En það þarf að bíða og á meðan ég lífið hef. Ég mun nýta það vel og lofa börnin okkar. Ég lofa að standa mig eins vel og ég get en ég líka treysti því að þú fylgir okkur hvert skref. Við öll söknum þín og þurfum að trúa því að allt fari vel inn í framtíðina.

Þú ert ástin mín og mitt betra líf,

minn dagur mín nótt

okkar líf

en ég sagði það ekki nógu oft.

Við viljum halda í faðm þinn og bros

hugrekki, kærleika,

góðvild og lof.

Þú varst okkur allt,

nú því lífið er valt,

en við reynum að harka og lifa.

(SKG.)

Þín

Sigrún, Unnar Freyr, Vigdís Dröfn og Kristján Darri.

Hinn 4. mars síðastliðinn fengum við þær hræðilegu fréttir að hann Hugi okkar væri látinn. Við trúðum því ekki en við þurftum að bíta í það súra epli að það væri staðreynd að Hugi væri ekki meðal okkar lengur.

Við kynntumst Huga fyrir 16 árum þegar Sigrún okkar kom með hann í heimsókn til að sýna okkur manninn sem hún væri ástfangin af. Hugi varð strax einn af fjölskyldunni svo blíður og ábyrgur maður. Hann gaf okkur þrjú barnabörn; Unnar Frey, Vigdísi Dröfn og Kristján Darra.

Elsku Sigrún mín þetta á eftir að vera þér erfitt með þrjú börn, elsta 12 ára og yngsta átta mánaða. Guð verði með ykkur Sigrún, Unnar Freyr, Vigdís Dröfn og Kristján Darri.

Kveðja

Guðrún (Gunna) og Unnar.

Ó, elsku Hugi, núna ertu farinn frá okkur. Tekinn í burtu frá systur minni og börnunum þínum. Þetta er svo sárt, að missa þig. Ég á þér svo margt að þakka og hef lært svo margt af þér. Þú hafðir svo mikla trú á mér og varst ekkert að leyna því. Ég er svo þakklátt fyrir öll þessi sumur sem ég fékk að vinna með þér og fékk að kynnast þér svo vel. Svo þakklát að þú og Sigrún náðuð að plata mig svona oft að koma að vinna hjá ykkur og búa hjá ykkur. Þú varst mjög opinn við mig og hreinskilinn. Þú hringdir reglulega bara til að athuga hvernig ég hefði það, en ég var ekki nógu dugleg að hringja í þig og athuga hvernig þú hefðir það. Alltaf þegar þú vissir að eitthvað var ekki í lagi hjá mér þá hringdirðu í mig og gafst mér góð ráð. Takk fyrir að hafa áhyggjur af mér. Vildi óska þess að ég gæti fengið að heyra hlátur þinn aftur, þú varst svo mikill brandarakall. Ég er svo þakklátt að við föðmuðust alltaf þegar við kvöddumst þegar við vissum að við myndum ekki sjá hvort annað í langan tíma. Vertu sæll, vinur.

Þín mágkona og vinkona,

Rebekka.

Að eiga minningar er það besta sem maður getur átt. Þú varst mikill meistari og fyrirmynd, það var bara svo margt sem þú vissir og kunnir. Ég er þakklát fyrir að hafa átt þig í mínu lífi og ég er þakklát fyrir það sem þú hefur gefið af þér í þessu lífi. Takk fyrir að kynna mig fyrir U2, takk fyrir að vera þú og takk fyrir allt, þú ert meistarinn sem varst kallaður of fljótt úr þessu lífi.

Þeir sem við elskum

hverfa ei á braut

þeir fylgja okkur

á rétta braut

Í draumi og huga

en alltaf nær

í hjarta og sál

þú græðir mitt sár

Þín verður saknað

þó seint grói sár

minningar og ást

þú gafst af þér þá.

(Halldóra Kr. Unnarsdóttir.)

Þín mágkona

Halldóra (Dóra).

Þó að kali heitur hver,

hylji dali jökull ber,

steinar tali og allt hvað er,

aldrei skal ég gleyma þér.

(Vatnsenda-Rósa.)

Elskulegur frændi, vinur, og ein af traustu stoðunum í mínu lífi, hefur verið kvaddur á braut langt fyrir aldur fram. Því eru fá orð sem lýsa því hve erfitt og óraunverulegt er að setjast niður og skrifa nokkur orð til minningar um hann Huga. Margt hefur rifjast upp undanfarna daga, góðar minningar sem munu ylja um ókomin ár og vert er að þakka fyrir.

Sunnudagsbíltúrar á Mýrar og bygging fjölskyldubústaðar í barnæsku, unglingsárin með öllu sínu glensi, frændurnir af 65 árganginum komnir á kagga svo ég litla frænka átti alltaf víst sæti á rúntinum. Við fjölskyldan með þér í jeppanum á leið í Laka. Jeppaferðir, sláturtíðirnar allar, vinna með ykkur hjónunum á Tjaldstæðinu og í búðinni, fá að fylgjast með og taka þátt í ykkar lífi og barnanna ykkar. Frænkustoltið þegar frændi og Sigrún báðu mig að vera guðmóðir Vigdísar dóttur sinnar. Ferðin okkar til Prag, jólaboðin, spilakvöldin, þorrablótin, góuhófin, haustveislur með vinnufélögum víðs vegar að, kusurnar okkar, sláturgerð. Og nú síðast frábær kvöldstund þegar við söfnuðumst saman og fögnuðum með þér 50 ára afmælinu.

Svona gæti ég haldið lengi áfram en upp úr öllu þessu standa þó minningarnar um traustan og góðan vin sem alltaf var til staðar, tilbúinn að hjálpa, tilbúinn að hlusta og mikið á ég eftir að sakna þess að fá ekki símtal sem gæti t.d. hljómað á þessa leið: „Hæ frænka hvað er í matinn?“

Elsku frændi, ég trúi að þú sért kominn með nýtt og stórt hlutverk og sé þig fyrir mér að pússa regnbogann. Hafðu þakkir fyrir allt og allt

Elsku hjartans Sigrún mín, Unnar Freyr, Vigdís Dröfn, Kristján Darri, Örvar og Unnur, ykkar er missirinn mestur, en minning um elskandi eiginmann, föður og son mun ylja um ókomna tíð. Megi guð gefa ykkur og öðrum ástvinum styrk á þessum erfiðu tímum.

Hversvegna er leiknum lokið?

Ég leita en finn ekki svar.

Ég finn hjá mér þörf til að þakka

þetta sem eitt sinn var.

(Starri í Garði.)

Þorbjörg (Tobba) frænka

og fjölskylda Ártúni.

Það er svo óraunverulegt að setjast hér niður og skrifa minningarorð um minn kæra vin Huga. Eitthvað sem ég hefði ekki trúað að væri að gerast akkúrat núna, enda er þetta eitthvað sem maður á aldrei von á, að maður í fullu fjöri, nýbúinn að halda upp á fimmtugsafmælið sitt, niðursokkinn í að ala upp börnin sín og búa til heimili fyrir fjölskylduna sé svo skyndilega kallaður burt úr þessu lífi. Þetta gerist hjá einhverjum öðrum finnst manni, en nú er þetta svo nálægt, besti vinurinn farinn. Dagana síðan Hugi kvaddi þennan heim hefur hugurinn verið hjá honum, og þvílíkar minningar, hann Hugi var einstakur, óskaplega skemmtilegur, stríðinn, en umfram allt ofsalega ljúfur drengur og mikill vinur vina sinna. Ég kynntist Huga þegar við vorum skipsfélagar á Húnaröst fyrir yfir tuttugu árum og eiginlega strax hófst með okkur mikil vinátta og ferðirnar til Hornafjarðar til að hitta Huga og hans fólk síðan þá skipta tugum. Eftir margra ára samveru á Húnaröst unnum við Hugi saman við byggingu á Vatnsfellsvirkjun og þar varð áframhald á okkar vináttu og samvinnu sem verið hafði á sjónum, en yfirmaður okkar þar setti okkur venjulega saman út á svæðið í vinnu og fengum við fljótlega á okkur viðurnefnið „bræðurnir“. Undir lok verkefnisins í Vatnsfelli lenti ég í veikindum og sjúkrahúsvist í tvo mánuði, og þá fann ég hvaða vin ég átti að, Hugi hringdi daglega, stundum oft á dag, kom í heimsóknir og jafnvel með pabba sinn frá Hornafirði með.

Það eru margar ljúfar minningar um Huga vin okkar, já okkar segi ég því öll fjölskyldan hefur kynnst honum, ekki bara við Áslaug heldur líka börnin okkar og elsta barnabarnið, þau eiga margar ljúfar minningar frá ferðunum austur á Höfn og móttökunum á tjaldstæðinu sem Hugi og Sigrún ráku sl. 15 ár og þegar hann kom á jeppanum og spurði: „Hvert eigum við að fara? Langar ykkur ekki í bíltúr?“ Og margar ferðirnar fórum við með honum, ferðir sem við og krakkarnir okkar gleymum aldrei, allavega ekki þegar prakkarinn tók völdin og keyrði fram af snarbröttum kanti inni við Illakamb, bara til að fá alla í bílnum til að öskra. Hugi var óskaplega stoltur af þessari náttúrufegurð sem er kringum Hornafjörð og gerði sér far um að sýna okkur og láta okkur njóta, hvort sem farið var inn í Lón, upp í Jöklasel eða ferðir um fjörurnar við Höfn. Minningarnar um Huga eru ljúfar, allar sumarbústaðaferðirnar, og til útlanda, (ég ætla ekki að telja upp öll prakkarastrikin) allt þetta yljar manni þegar hugurinn reikar til baka og tár koma í augun. Það var gott að fá að kynnast þessum strák, hann var alltaf svo mikill strákur, prakkari, en fyrst og femst vinur. Sigrún, Unnar, Vigdís, Kristján og Örvar, ykkar missir er mikill, ástkær eiginmaður og pabbi er farinn burt úr lífinu en allar ljúfu minningarnar um þennan skemmtilega pabba munu hjálpa ykkur í sorginni.

Margs er að minnast,

margs er að sakna.

(Vald. Briem.)

Þegar moldin umlykur

þig vinur

og þú ert laus

úr búri þínu

sé ég þig svífa

eins og frjálsan fugl

frá mér

syngjandi af gleði.

Ég vildi ég gæti

flogið með þér

í ónumin lönd

og átt vináttu þína

þar sem hér áður.

En vinur ég kemst

ekki með þér núna

svo ég óska þér góðrar ferðar.

(Gísli Gíslason.)

Sigurður Ólafsson.

Elsku besti vinur minn er fallinn frá allt of snemma, nýorðinn fimmtugur. Hann er farinn frá konunni sinni og börnum, mömmu sinni, systkinum og okkur öllum sem þótti og þykir vænt um öðlinginn hann Huga Einarsson.

Ég kynntist honum fyrst þegar ég byrjaði að vinna við Vatnsfellsvirkjun haustið 2000. Þar voru að vinna saman tveir félagar við járnabindingar, sem strax urðu mínir bestu vinir og kölluðum við okkur bræðurna en þar sem ég er frekar smávaxinn þá töldu þeir mig aðeins hálfbróður. Þetta eru Hugi og Siggi Óla.

Það eru ótrúlega margar minningar sem sækja á þegar ég hugsa til Huga. Allar okkar ferðir til Hafnar þar sem Hugi bjó til ævintýri í hverri ferð og svo hittingarnir allir með skoðunarferðunum, fjórhjólaferðinni, humarveislunum og gúrmei matargerð með flamberingu, spilakvöldum og spilasvindli að hætti Huga.

Í einum hittingnum laumaði hann bókum undir sessuna hjá mér svo ég sæti jafnhátt og þeir.

Stríðnisglottið og sakleysissvipurinn er það sem kemur upp í hugann þegar ég hugsa til hans svo og hjartahlýju hans og traustrar vináttu.

Mikið á ég eftir að sakna þess þegar hann hringdi oft seinnipartinn og þá kom... „Hvað ertu að elda?“ Og svo líka þegar ég búsettur á Akureyri var á leið frá Reykjavík þá hringdi hann og spurði: „Hva, komið þið ekki bara lengri leiðina?“

Hugi var mikill fjölskyldumaður sem elskaði heimilið sitt og vinnustaðinn sinn, að byggja upp ferðamannaþjónustu á Höfn. Þar eignaðist hann marga vini.

Það er yndislegt að koma á Höfn og Hugi gerði í því að sýna okkur alla fegurðina, ferð upp á jökul, náttúrupotta og allar perlurnar við Höfn.

Hugi var yndislegur vinur minn og fjölskyldu minnar. Ég sakna hans sárt.

Hugur minn er hjá Sigrúnu, Unnari, Vigdísi, Kristjáni, Örvari og ættingjum.

Hjartans kveðjur vinur minn og takk fyrir allt.

Stofnaður hefur verið styrktarsjóður fyrir Sigrúnu og börn þeirra: 1147-15-202411. Kt. 241177-4409.

Munið að margt smátt auðveldar lífið.

Þinn vinur,

Ásbjörn Már (Mái brói).

Elsku hjartans vinur minn, Hugi Einarsson.

Ég fékk mikið áfall þegar Sigrún konan þín hringdi og sagði mér að þú værir dáinn. Ég eiginlega trúi ekki að þú sért farinn, farinn frá Sigrúnu þinni og krökkunum þínum. Þú áttir eftir að gera svo ótalmargt, sérstaklega með fjölskyldunni þinni og svo líka með okkur vinunum.

Margs er að minnast, elsku kallinn, frá því að við kynntumst árið 2001.

Humarhátíðin þar sem þú sérstaklega flaggaðir Ferrari-fánanum með Jóni syni okkar Má og hvernig þú gabbaðir mig með löggunni á Vík, og frábæra ferðin sl. sumar inn á Jökulsárlón með Emilíu ömmustelpu, ferð sem ég veit að hún gleymir aldrei. Sumarbústaðaferðirnar út um allt land, hittingarnir á Höfn og allar ævintýraferðirnar sem þú gerðir fyrir okkur.

Þú reddaðir fellihýsi og þú reddaðir hýsagistingu og þú reddaðir öllu, alveg sama hvað okkur vantaði. Alltaf boðinn og búinn að gera allt fyrir alla.

Mikill er missirinn, sérstaklega fyrir Sigrúnu þína og blessuð börnin ykkar: Unnar Frey, mesta pabbastrák, Vigdísi Dröfn pabbaskessu og litla 8 mánaða pabbakútinn hann Kristján Darra og svo alla sem kynntust þér á einn eða annan hátt. Ég segi að fyrir okkur hjónin þá höfum við misst okkar mesta og besta vin og mér finnst mjög óraunverulegt að ég sé að skrifa þér kveðjuorð.

Elsku kallinn okkar, þó að þú sért farinn þá eigum við yndislegar minningar sem enginn getur tekið.

Nú koma ekki fleiri umhyggju-hringingar um hvenær Mái komi heim af sjónum og hvað ég sé að brasa, ekki fleiri ævintýri og ekki fleiri matarveislur þar sem þú notaðir leynitrixin þín.

Hvíldu í friði, mikli vinur.

Sigríður S. Jónsdóttir (Síssa).