Hvað leiðir af öðru, vantraustið grasserar, þetta er hræðilegt og fjölmiðlar með Moggann minn í broddi fylkingar eru í djúpum skítamokstri dag eftir dag og ég sjálfur alltof oft. Hvar og hvenær skyldum við skrifbeitar og allir aðalleikarar leikhúss fáránleikans skynja að nú er komið nóg? Nú er virkilega komið nóg af fokking fokk, því lítið er gagn eða gaman af spjallinu þegar aukaatriðin eru aðalatriði, formið orðið að forsendu. Þetta heitir víst að smíða ónothæfan úlfalda úr mýflugu. En þurfum við endalausar svartnættisspár?
Já, það er bráðnauðsynlegt og er miklu verðmætara en áhyggjurnar hér að ofan sem eru byggðar á samviskubiti viðkvæmra sála hvers tíma og eru einstaklega léttbærar hörðnuðum sálum í nútímafjölmiðlun. Þetta kom fram hjá fyrrverandi ritstjóra Mbl. þegar hann staðhæfði m.a.: „Ég er búinn að fylgjast með þessu í 50 ár. Þetta er ógeðslegt þjóðfélag, þetta er allt ógeðslegt. Það eru engin prinsipp, það eru engar hugsjónir, það er ekki neitt.“
Ljóðagerendum allra tíma hefur verið meginmál að vara við lífsháskanum.
Jarðsamband þeirra pólitísku hugsjóna sem helst hafa ráðið Íslandi var rifið upp með rótum að mati Matthíasar skálds og Morgunblaðsritstjóra með tilvísun til uppgjörs hans og skáldsins frá Kötlum við pólitíska bernsku þeirra í bók Matthíasar „Vígvöllur siðmenningar“ sem sýnir að skáldið titrar milli steins og sleggju og þykir sárt að þurfa að yrkja nú sem Jóhannes úr Kötlum. Við eldri skiljum ekki t.d. að óreiða „hægri“ stjórnvalda eigi að valda eignarnámi „vinstri“ stjórnvalda í eignum okkar og skerðingu á áunnum bótarétti frá tryggingasjóðum eftir að okkar kynslóðir hafa skilað landinu ríku af alls konar gæðum og verkfærum til að viðhalda auði auðlinda til öryggis um alla framtíð.
„Svo að askurinn sjálfur verði aldrei tæmdur og fuglar geti sungið fyrir komandi kynslóðir,“ eins og Matthías vildi.
Skammhleypt stjórnvöld slá enn upp skjaldborg um fjármálastofnanir, brask og svipað bruðl í opinbera bákninu sem áður. Með því að virkja okkur nytsama sakleysingjana fáum við gjaldstofna með nýjum gerðum jarðsambandslausra þjónustugjalda hugmyndalausra stjórnvalda, sveitarfélaga og banka. Þetta er rán og ekkert annað, of langt er seilst við að taka upp bankabónusa, sem var elexírinn í nýjasta hruninu.
Rúmlega 20 milljarða aukaskatti á lífeyrisþega frá 1. júlí 2009, álögðum af vinstri skjaldborginni, hefur t.d. enn ekki verið skilað þrátt fyrir að vera í eðli sínu skyldusparnaður en ekki skattur.
Ludvik Holberg kvað:
Með orðum vega yfirvöld,
en ekkert sjálfir megna.
Eitt er: um sjókort orða fjöld
Og annað: skipstjórn gegna.
Í blaða og funda gargansgríð
Menn geta fjölmargt sannað.
En til að stjórna landi og lýð
Þarf langtum meira og – annað. (Sennilega þýddi Hannes Hafstein)
Auðvitað eru púkarnir á fjósbitanum margir og vissulega er erfitt fyrir okkur að kveða fólin niður en það verður víst að leyfa þeim að vera þar og sennilega er það hagkvæmast, því ekki standa þeir undir þungum byrðum.
Við þökkum hins vegar forsjóninni fyrir að hafa átt djarfa frumkvöðla, og það að við byggjum Ísland, við búum við verðmæti og við eigum öryggi, en við tökum undir í herópi Einars Ben: Sé almúginn sínum foringjum framar, er festa hans vígsins síðasta hamar. Vaknaðu, reistu þig lýður míns lands. Við erum vöknuð...! er það ekki?
Frú Vigdís forseti sagði að 100 ár þyrfti til að afla sér borgaralegrar menningar en lærdómsferill okkar væri aðeins 67 ár og meðal ríkjandi meinsemda væri umræðuformið í pólitískri umræðu sem Kiljan kallaði þrætubók.
Þó virðist ástandið ekki betra í Danmörkinni minni samkvæmt nýjustu fréttum þaðan. Í umræðu um vantraust milli aldursflokka segir í danskri umræðu um þessar mundir: Það er ekki auðvelt að skapa sameiginlegan skilning á þeim verkefnum sem liggja fyrir dönsku samfélagi næstu 10 ár. Það er aftur og enn aukinn halli og þess háttar verkefni sem eru á næstu grösum, eins og allir vita.
Alvarlegast er að hin breytta samsetning af þegnum samfélagsins er að hinir öldruðu eru móðgaðir og sárir og afneita með öllu að vera byrði á samfélaginu. Og þeir yngri vilja ekki greiða eftirlaun öldruðum sem enn hafa vinnugetu og geta spilað golf. En þeir sömu ungu telja það rétt sinn að gefa sér langan tíma til að mennta sig, fara frá einni grein til annarrar í menntakerfinu eða fara kynningarferðir um heimsbyggðina, áður en þeir fara að taka þátt í framleiðslu verðmætra afurða heima fyrir, sem fjármagna samfélagsgæðin og rétta við hallann.
Þar sem það eru pólitískir þykjustuleikir stjórnmála sem mest og best telja hjá almenningi verður umræðan um velferðarmál samfélagsins drulluskítug. Borgurunum er sama um heilaga eiða eða annað, ef biðlistarnir eru bara stuttir.
Það virðist því ekki hægt að búa við pólitíska frasa lengur um heimóttarskap okkar á skerinu.
Já, frú Vigdís forseti, „kartöflurnar eru víst alls staðar soðnar í vatni“ eins og þýska máltækið segir.
Höfundur er formaður Samtaka aldraðra.
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein
