Ég hitti karlinn á Laugaveginum og hann var með daufara móti – sagðist hafa verið á skammvistun á Borgarspítalanum og tautaði fyrir munni sér:
Innan við ganginn er gangur;
ég er gleymdur og einmana, svangur;
rúmið er hvítt
og rökkrið er sítt –
ég ligg hérna endilangur.
Og áfram hélt hann að tauta:
Hvort hún áleit mig ófiman, fiman?
Það er allra verst þetta með svimann!
Hún horfði mig á
á skjön og á ská
og skyggndist í innsta kimann.
Einar Guðfinnsson, forseti Alþingis, varð sextugur 2. desember sl. Friðrik Steingrímsson orti:
Fyrir honum virðing vex
veldur engum trega;
tórað hefur tugi sex
og tekist bærilega.
Og karlinn á Laugaveginum sendi flokksbróður sínum og leiðtoga afmæliskveðjur:
Réttlætiskennd hans er rík
og ráð hans í pólitík; –
etur krækling úr skel,
hann er virður vel
og borinn í Bolungarvík.
Sigurlín Hermannsdóttir hafði orð á því á þriðjudag að þingmenn væru víst eitthvað að kvarta undan bjölluslætti forseta í gær. – „Þetta er gamalt vandamál og þessi vísa varð til hjá mér af sama tilefni fyrir nokkrum árum þegar þingmaður vildi ræða fundarstjórn forseta:
Þingmaður í stólnum stóð
og stjórn á fundum ræddi.
Forseti varð alveg óð
orða- reyndi að stöðva flóð.
Næstum því úr bjöllunni hún bræddi.“
Davíð Hjálmar Haraldsson hefur lög að mæla:
Mörg af okkur eru stillt og hljóð,
ætíð broshýr, ljúf og þolinmóð.
Þó finnst líka þrasgjarnt, hávært fólk.
Þingmenn ættu að drekka næturmjólk.
Í vikunni var margt ort á Leir um kvengleggni og mangleggni. Friðrik Steingrímsson gat ekki orða bundist:
Lengi skyggnast margur má
í maka leit og ástarfléttu,
ókvenglöggur er þá sá
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is