Síðasta vísnagáta var sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:
Fráleitt er nokkur í fyrsta sinn.
Fýlsungi grár kom í huga minn.
Bjalla, sem hefur ei háan tón.
Hafði það viðurnefni Jón.
Árni Blöndal svarar:
Fár verður smiður við fyrstu stund.
Fýlsunginn grái, smiður er nefndur.
Bjallan járnsmiður, gengur á grund.
Góður Jón prímus, með liprustu hendur.
Og síðan bætir hann við til gamans:
Allar línur okkur benda á smiðinn,
ungan fýl, og járnsmið sjáum hlaupa
Jón Prímus þótti, einstaklega iðinn
og Úa þurft´ei, Hnallþórur að kaupa.
Harpa á Hjarðarfelli á þessa lausn:
Fráleitt smiður í fyrsta sinn.
Fýlsungi grár – smiðurinn.
Járnsmiðinn í jötu finn.
Jón „smiður“ er maðurinn.
Helgi Seljan svarar:
Teljast fáir smiðirnir vera í fyrsta sinn,
fýlsungi mun smiðsnafnið víst bera
Og járnsmiði í haganum fjölmarga ég finn
og flottur þótti Jón skósmiður vera.
Flinka og haga sveitunga forðum man ég nú
sem flottast handbragð eftir sig þar létu.
Og á þeim hafði pabbi alveg óbilandi trú,
en upp á dönsku snikkarar þeir hétu.
Sjálfur skýrir Guðmundur gátuna þannig:
Smiður í fyrsta sinn enginn er.
Unga fýls menn kalla smið..
Járnsmiðstetur um jörðu fer..
Á Jóni var smiður auknefnið.
Og lætur limru fylgja:
Hann Benóný bátasmiður
er búinn að vera því miður,
á Landspítalann
lagður inn var´ann
og læknarnir skáru hann upp
– og niður!
Síðan segir Guðmunur að enn eimi eftir af gátum:
Hefðardaman hún er glæsta.
Himinsala blessuð mær.
Er í tafli öflug næsta.
Eflaust bónda sínum kær.
Bjarni frá Gröf talaði um endaskipti á hlutunum:
Þeir sem ekki þurfa lán,
þeir geta fengið peningana,
en hinir verða hjálpar án
sem helst af öllu þyrftu hana.
halldorblondal@simnet.is