Mörgum þykir heitið Samfylking stórt orð yfir fámennið sem það tekur nú orðið til. Styrmir Gunnarsson hefur heyrt að einhverjir á þeim bæ séu að rumska:
Það er að komast hreyfing á grasrótina í Samfylkingunni vegna stöðu flokksins í skoðanakönnunum og þarf engum að koma á óvart.
Líklegt má telja miðað við viðbrögð Árna Páls að til úrslita dragi fyrr en síðar. Lykilatriði málsins er ekki hvaða einstaklingar gefa hugsanlega kost á sér til formennsku heldur þetta:
Mun einhver af hugsanlegum formannsefnum setja fram trúverðugar hugmyndir um endurnýjun á stefnumálum Samfylkingarinnar, sem gætu leitt til þess að flokkurinn nái sér á strik? Það er kjarni málsins og eftir því verður tekið hvort svo verði.“
En Styrmir nefnir ekki fordæmi sem nota mætti í krísunni og er það sótt í einkareksturinn. Þegar einingar verða gjaldþrota er skiptastjóri kallaður til. Að Samfylkingunni, sem nú hefur um 9% fylgi, stóðu Alþýðuflokkur, Alþýðubandalag, Kvennalisti og Þjóðvaki.
Þrír fyrst nefndu flokkarnir höfðu hver um sig meira fylgi en Samfylkingin nú. Eftir skiptameðferð á Samfylkingu fengi hver stofnaðili 2,3% fylgi í sinn hlut.
Það væri mjög dapurleg ávöxtun fylgis fyrir stóru flokkana þrjá, en Þjóðvaki, sem var að hverfa þegar hann flaut með, má vel við una.
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein
