Við þurfum nýja sýn gagnvart erlendum ferðamönnum

Við höfum verið beðnir um nánari útfærslu á hugmyndum okkar um ýmsa þætti ferðamála sem við höfum birt að undanförnu. Er okkur ljúft að verða við því.

Lykilatriði málsins er þetta: Það er útilokað að íslenska þjóðin geti búið við þá happa- og glappaaðferð sem ríkir í dag. Við óbreytt ástand verður ekki unað. Við leggjum til að erlendir ferðamenn sem ætla að skoða og ferðast um landið greiði 5.000 krónur í aðgangseyri, sem vel mætti kalla Íslandsgjald. Fyrsta árið gerir það fimm milljarða króna miðað við eina milljón gjaldskyldra ferðamanna. Þeir fjármunir og þeir sem síðar innheimtast verði notaðir undanbragðalaust í uppbyggingu innviða og rekstur vegna löggæslu hreppstjóra eða svæðisumsjónarmanna. Kostnaður vegna fræðslu um landið og rekstur björgunarsveita einnig innifalinn.

Sumir ráðamenn vilja borga brúsann úr ríkissjóði. Með peningum sem ekki eru til eða ættu frekar að fara í annað. Það teljum við misráðið. Þeir sem koma gagngert til að njóta hins stórkostlega íslenska náttúruundurs eiga að greiða fyrir það sanngjarnan aðgangseyri. Til að við getum varðveitt landið fyrir komandi kynslóðir. Koma í veg fyrir örtröð. Grunur okkar er sá að erlendir ferðamenn muni almennt skilja það og greiða sinn hluta með ánægju. Og fá fyrir það ýmsa þjónustu sem þeir njóta ekki í dag. Þeir verða ánægðir þegar þeir verða varir við að allt sé á hreinu sem hægt er. Þeir sem ekki una gjaldtökunni munu þá fara annað. Þeir koma bara seinna. Enda takmarkað hvað Ísland þolir af erlendum ferðamönnum. Þar hljóta að vera einhver mörk. Íslendingar eiga svo að njóta góðs af þessu er þeir ferðast um eigið land. Kemur þar margt til.

Eftirfarandi kostnaðartölur yfir það sem hér er rætt um leggjum við fram, með tilvísun til fyrri greinar. Þetta eru auðvitað frumstæðar hugmyndir leikmanna að vestan, sem hafa kannski lítið vit á því sem þeir eru að tala um. En samt.

Hreppstjórar

Við höfum lagt til að þeir verði 100 talsins, starfi undir stjórn lögreglustjóra og sýslumanna og fái sérstakt erindisbréf. Reiknað er með að kostnaður við hvert embætti verði um 10 milljónir króna á ári og hreppstjórarnir starfi meira og minna allt árið. Góð tilhugsun að endurreisa gömul embætti á nýjum grunni. Í þau verði ráðnir samkvæmt umsóknum menn af báðum kynjum sem gjörþekkja allar aðstæður á heimaslóðum.

Laun hreppstjóra 4.200.000

Launatengd gjöld 2.500.000

Bílaleigubíll 2.000.000

Húsnæði 1.000.000

Annar kostnaður 300.000

_____________________________

10.000.000 x 100 = Einn milljarður

Salernisaðstaða

Það sem við meinum með salernisaðstöðu er laglegt hús með kannski tíu salernum, sameiginlegu rými með vöskum, handklæðum, speglum, lítilli sölubúð með hreinlætisvörur og aðstöðu fyrir eftirlitsmann. Hæfileg bílastæði. Mega vera ómalbikuð fyrst í stað. Þar sem ekki er rafmagn frá samveitu verði settar upp sólarrafhlöður og gas til upphitunar. Húsakostur verði boðinn út í heilu lagi. Rekstur einnig boðinn út. Ókeypis aðgangur fyrir alla! 50 einingar til að byrja með.

Stofnkostnaður:

50 x 50.000.000= 2.500.000.000

Rekstur:

50 x 9.500.000= 475.000.000

Stjórnun, eftirlit o.fl. 25.000.000

Samtals: 3.000.000.000

Fræðsla og björgunarsveitir

Fræðsla um Ísland. Reyndir leiðsögumenn og ferðaskrifstofufólk sjái um þennan þátt. Eðli málsins samkvæmt yrði sú starfsemi einkum á Keflavíkurflugvelli.

Kostnaður, ósundurliðað, fimm hundruð milljónir.

Björgunarsveitir kæmu að þessu með því að sjá um fræðslu, einkum fyrir þá sem ætla sér að ferðast um hálendi landsins og aðra fáfarna staði. Síðan eru þær alltaf í startholunum að vanda. Verði jafnvel á ferðinni vítt og breitt til að leiðbeina. Verði sýnilegar. Standi jafnvel vaktir á hættulegum stöðum í samráði við hreppstjóra og lögreglu. Virkt forvarnarstarf!

Framlag: Fimm hundruð milljónir.

Alls allur pakkinn fimm milljarðar króna.

Rúsínan í pylsuendanum

Svo er það rúsínan í pylsuendanum. Hver á að sjá um innheimtuna? Því er fljótsvarað: Það eiga flugfélögin að gera og aðrir ferðaþjónustuaðilar. Hjá þeim er myljandi hagnaður af ferðamönnum sem eru komnir til að skoða landið. Eru ekkert of góðir til að sjá um smáviðvik í staðinn fyrir allan gróðann. Fyrir Ísland og komandi kynslóðir. Enginn mun njóta eins góðs af tillögum okkar í beinhörðum peningum. Þeir ættu auðvitað að hafa forystu í málinu ef vel ætti að vera. En sjálfsagt verður bent á að þetta sé óframkvæmanlegt. Þeir munu varla þekkja sinn vitjunartíma ótilneyddir. En hver veit!