Guðrún Anna Thorlacius

Mig langar að skrifa nokkur minningaorð um móður mína. Ég ólst upp í yndislegu umhverfi í Fossvoginum, sem þá var mjög afskekkt. Þarna vorum við með mikið af dýrum og ræktuðum alls kyns grænmeti. Það var því alltaf nóg að gera á þessu heimili. Mamma var alltaf mjög skipulögð og voru heimilisverkin framkvæmd eftir dögum og þá voru fimmtudagar alltaf skemmtilegastir því þá var bökunardagur og þá kom líka sendingin úr KRON, mamma pantaði alltaf matvörur þaðan, þangað til pabbi keypti Bedfordinn þegar ég var ca. átta ára. Minnisstæðar eru verslunarferðirnar til Reykjavíkur á laugardögum með fjölskyldunni og frændfólki og var þá mikið sungið í Bedfordinum.

Mamma fór að vinna í fiski í nokkur ár en fann að það var stundum erfitt og langaði alltaf að fara í nám þar sem hún hafði ekki tækifæri til þess á sínum tíma þar sem hún var á svo miklu flakki með Kristínu ömmu vegna starfa hennar. Hún dreif sig svo af stað í nóvember 1978 og ætlaði að skrá sig til náms eftir jólin. Þá var henni sagt að byrja strax og það gerði hún og lauk fyrst gagnfræðaprófi og svo sjúkraliðaprófi. Hún lauk því 1981. Hún kom oft miður sín heim eftir próf og hélt að nú væri fall á leiðinni en við vorum alveg hætt að hlusta á þetta hjá henni því einkunnir voru aldrei undir níu.

Það var stórt höggvið þegar systir mín var myrt í september 1986. Ég var í útlöndum og kom heim nokkrum dögum síðar. Ég gleymi aldrei þeirri stund þegar ég kom í Fossvoginn til pabba og mömmu. Þetta fór alveg með þau bæði og hafði mikil áhrif á líf okkar allra.

Það var líka erfitt fyrir þau þegar við fluttum á Hvolsvöll en pabbi og mamma voru dugleg að koma til okkar og mættu iðulega með páfagauk og kött, það voru alltaf dýr í kringum þau.

Börnin okkar bjuggu svo hjá þeim þegar þau fóru í skóla til Reykjavíkur og var það mikill styrkur á báða bóga. Þegar tíminn leið þurftu þau svo meiri aðstoð og þá hlupu þau í skarðið fyrir mig ef ég komst ekki í bæinn. Svo kom að því að þetta var orðið of erfitt og þá fluttu þau til okkar í litla íbúð. Það var gott að hafa þau nálægt til að geta sinnt þeim eins og þurfti. Pabbi varð svo veikari og þá komst hann á Hjúkrunarheimilið Lund þar sem hann er núna í góðu yfirlæti. Þetta var mikill léttir fyrir mömmu en um leið söknuður yfir að geta ekki haft hann hjá sér. Hún var nýbúin að vera í stuttri hvíldarinnlögn þar og áttu þau góðar stundir saman þá.

Mamma var mjög listræn og fór á alls kyns námskeið þegar hún bjó í Fossvoginum. Það eru mörg listaverkin eftir hana, teikningar, málverk og listaverk úr rekavið. Ekki síst bækurnar sem hún gaf út, Aðrar víddir 2008 og Ömmusögur úr Fossvoginum 2015. Minningin lifir um góða konu sem öllum vildi vel.

Ég hugsa með þakklæti til mömmu fyrir allt sem hún kenndi mér og að hún var góð móðir. Það er alltaf erfitt að kveðja en ég veit að mömmu líður vel núna. Hún var alltaf fullviss um annað líf og ég veit að hún er núna í góðum hópi og Kristín systir hefur verið fremst í flokki.

Blessuð sé minning þín, elsku mamma.

Það er erfitt að kveðja en ég veit að þér líður betur núna í faðmi Kristínar þinnar.

Ég á margar góðar minningar með þér og er mér efst í huga allir hjólatúrarnir okkar um Fossvoginn. Ég var á alltof litlu hjóli og því var stoppað við hvern einasta bekk og tekin hvíld.

Við vorum alltaf góðar vinkonur þrátt fyrir að við höfðum oft mismunandi skoðanir. Ég hafði á tilfinningunni að ég yrði að hringja og heyra í þér daginn áður en þú fórst. Við áttum gott spjall þar sem þú sagðir mér hvað þú værir stolt af mér og ég sagði þér að ég elskaði þig. Ég mun alltaf búa að þessu spjalli og kveð þig sátt en samt með söknuði.

Hvíldu í friði, elsku amma.

Þín nafna,

Tímarnir þegar við fórum niður í skógrækt og tókum með okkur kerfil til baka og gróðursettum, ári síðar var garðurinn allur undirlagður í þessu og afi kannski ekki alveg sáttur en mikið rosalega höfðum við gaman af því. Þú kenndir mér að synda í lauginni sem þér lá víst svo mikið á að búa til 1978 með mömmu kasólétta, laugin átti svo sannarlega eftir að nýtast.

Góðu stundirnar með þér, amma, voru óteljandi þú fórst t.d. reglulega með mig og Sigga í hjólatúr niður í skógrækt þar sem við borðuðum nesti saman. Þessi siður hélt áfram þegar yngri systkini mín voru á sama aldri. Svo þegar Brynjar Bjarmi, minn elsti, kom þá hélstu áfram að hjóla niður í dal með börnunum, ég er ekki viss um að 80 ára gamalt fólk fari mikið í hjólatúra með barnabarnabörnunum, en þú varst ótrúleg.

Mikið á ég eftir að sakna þín amma. Heimagerðu fiskibollurnar, sögurnar og hjólatúrarnir er eitthvað sem mun alltaf lifa í minningunni.

En loksins fékkstu að fara og hitta hana Kristínu, eitthvað sem þú ert búin að bíða eftir alltof lengi. Ég bið innilega að heilsa henni með kossum og knúsi.