Kona í loftbelg villtist af leið. Hún lækkaði flugið og sá mann einn á jörðu niðri. Hún lækkaði sig enn meira og kallaði á manninn. „Afsakið, en getur þú hjálpað mér?

Kona í loftbelg villtist af leið.

Hún lækkaði flugið og sá mann einn á jörðu niðri. Hún lækkaði sig enn meira og kallaði á manninn.

„Afsakið, en getur þú hjálpað mér? Ég átti stefnumót við vinkonu mína fyrir klukkutíma en ég veit ekki hvar ég er stödd!“

Maðurinn svaraði: „Þú ert í rauðum loftbelg í ca. 30 feta hæð yfir jörðu á 64º 09´ 117“ norðlægrar breiddargráðu og 21º 57´ 144“ vestlægrar lengdargráðu.“

„Þú hlýtur að vera tæknimaður.“ sagði konan.

„Já, það er ég,“ svaraði maðurinn, „en hvernig vissir þú það?“

„Tja,“ sagði konan, „allt sem þú hefur sagt, er tæknilega rétt en ég hef ekki hugmynd um það hvernig ég á að nota upplýsingarnar. Staðreyndin er að ég veit ekki enn hvar ég er, og það eina sem ég hef fengið út úr samtali okkar er að mér hefur seinkað enn meira.“

Maðurinn á jörðinni svaraði um hæl: „Þú hlýtur að vera Samfylkingarkona.“

„Það er ég,“ svaraði konan, „en hvernig vissir þú það?“

„Það er svo sem einfalt. Þú veist ekki hvar þú ert stödd, þú veist ekki hvert þú stefnir. Þú kemst ferðar þinnar á loftinu einu, þú ert búin að gefa loforð, sem þú ert ekki fær um að efna, og þú ætlast til þess að fólk fyrir neðan þig leysi þitt vandamál. Staðreyndin er að þú ert í sömu sporum og þú varst áður en þú hittir mig en allt í einu er það mér að kenna!“

Ólafur.