Listamaðurinn Egill Sæbjörnsson á sýningu sinni í Hafnarborg. „Einfaldleikinn er alls ekki slæmur en það þarf bara að vera eitthvað meira spennandi inni á milli,“ segir Egill sem verður með listamannaspjall á morgun kl. 14.
Listamaðurinn Egill Sæbjörnsson á sýningu sinni í Hafnarborg. „Einfaldleikinn er alls ekki slæmur en það þarf bara að vera eitthvað meira spennandi inni á milli,“ segir Egill sem verður með listamannaspjall á morgun kl. 14. — Morgunblaðið/RAX
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is „Geturðu hringt í mig eftir klukkutíma? Ég er að fara að kjósa,“ segir Egill Sæbjörnsson þegar ég slæ á þráðinn til hans laust fyrir hádegi í gær.

Orri Páll Ormarsson

orri@mbl.is

„Geturðu hringt í mig eftir klukkutíma? Ég er að fara að kjósa,“ segir Egill Sæbjörnsson þegar ég slæ á þráðinn til hans laust fyrir hádegi í gær. Að sjálfsögðu; ekki fer maður að hafa af mönnum lýðræðislegan rétt þeirra. Hvert atkvæði skiptir máli; ekki síst nú þegar mikið flökt virðist vera á fylgi flokkanna.

Agli þykir greinilega öruggara að kjósa utan kjörfundar enda í mörg horn að líta í dag þegar ný sýning verður opnuð í Hafnarborg, Bygging sem vera & borgin sem svið. Um er að ræða innsetningu og svo sem nafnið gefur til kynna er listamanninum arkitektúr hugleikinn að þessu sinni.

„Fólk gengur um götur án þess að pæla mikið í húsum og byggingum í kringum sig enda hefur það um margt annað að hugsa. Ef til vill er samt einhver hluti af undirvitund þess í samskiptum við umhverfið; einhver frumheili sem reynir að greina það sem fyrir augu ber, þar á meðal byggingar,“ segir Egill.

Honum þykir byggingarlist í samtímanum illu heilli einkennast af flötu og einföldu yfirborði. „Það er módernismi sem byrjaði fyrir svona hundrað árum en er því miður ekki nægilega örvandi fyrir okkar innri veru. Það má líkja þessu við að tala við manneskju sem er eins og tómt pappírsblað í framan. Það er ekki hægt að lesa neina sögu út úr andliti hennar.“

Engar „rjómatertur“

Hann hvetur arkitekta til að gera byggingar skrautlegri og fallegri án þess þó að fara yfir í einhverjar Hundertwasser og Gaudi „rjómatertur“. „Einfaldleikinn er alls ekki slæmur en það þarf bara að vera eitthvað meira spennandi inni á milli. Þannig fáum við áhugaverðara samtal. Annars er harðbannað að nota orðið „skraut“ í þessu samhengi. Það er tabú. Þess vegna hef ég fundið upp nýtt orð yfir skraut, „flókið yfirborð“, sem er ágætt.“

Hann segir þetta endurspeglast í sýningunni í Hafnarborg en í salnum hefur verið stillt upp hurðum, gluggum og svölum í fullri stærð. „Þetta var búið til úr brauðdeigi sem var bakað og síðan stækkað upp með öllum sínum sprungum, beyglum og ójöfnunum,“ segir Egill en frummyndir verkanna eru að hluta sóttar í Bakarí, viðburð sem haldinn var í Hafnarborg í vor sem leið. Þar var almenningi boðið að móta byggingarlist í deig sem síðan var bakað.

Allt verður lífrænna

„Það voru mjög margar og mismunandi hendur sem komu að verki og sumar hurðirnar líta út fyrir að vera úr Barbapabbabók sem er mjög skemmtilegt. Nú er salurinn hérna í Hafnarborg, sem alla jafna er frekar þurr, kominn í samtal við þessa hluti og það verður gaman að skoða. Ég bað fólkið sem kom að búa til arkitektúr en þegar allt þetta kemur saman, hurðir, svalir, gluggar og svo framvegis, þá verður til bygging. Ein vera. Það er mun skemmtilegra að skoða þetta gegnum brauð en AutoCad, því það fletur út og gerir beint og leiðinlegt meðan brauðið fer alveg hina leiðina. Beyglar allt sem þú gerir og allt verður lífrænna.“

Að mati Egils er ekki nauðsynlegt að arkitektar fari þá leið en hann hvetur þá þó til að gæta sín á tölvunum sem hafa tilhneigingu til að fletja allt út. „Þá verða húsin eins og persónur sem maður nennir ekki að eyða orði á, vegna þess að þær eru svo leiðinlegar.“

Tröllin eru víða

Egill verður fulltrúi Íslands á Feneyjatvíæringnum á næsta ári og segir því verkefni miða vel. „Ég er að vinna þetta með nokkrum tröllum sem ég kynntist fyrir fáeinum árum. Þau eru bara í góðum fíling. Tröllin ætla að vera með kaffihús; þannig að þetta verður mjög gaman. Tröll eru mjög skemmtilegar verur.“

Og snar þáttur í sögu þessarar þjóðar. Finnst þér við þurfa að vera meira í tengslum við álfa og tröll, eins og forðum daga?

„Tröllin eru víða í samfélaginu. Til dæmis heill bekkur í barnaskóla sem ákveður að leggja einn nemandann í einelti. Það er tröll. Eða stórfyrirtæki sem er sama um alla sem það er að græða á. Það er tröll. Það eru allskonar stórar verur og kraftar til í samfélaginu sem ekki eru séðir lengur með augum ævintýranna.“

Egill hefur búið í sautján ár í Berlín og er þar með sína vinnustofu. Honum þykir þó alltaf jafn gaman að koma heim og hefur verið hér sjö sinnum á þessu ári. „Ísland er skemmtilegt og spennandi land sem býður upp á mikla möguleika enda er samfélagið dýnamískara og hreyfist hraðar en þessi stóru samfélög úti í heimi.“

Honum þykir gróskan mikil, bæði í listum og á öðrum sviðum samfélagsins. „Það hefur margt breyst á þessum sautján árum. Ekki endilega vegna þess að Íslendingar séu svo klárir, heldur vegna þess að heimurinn hefur breyst og um leið hefur hann breytt Íslandi. Því megum við ekki gleyma.“