Fyrir viku rúmri skrifaði Hjálmar Freysteinsson á fésbókarsíðu sína: „Ég sé Morgunblaðið örsjaldan og les þá bara eitt:
Hér kemst á hæsta stig
hroðvirkni og sleifarlag.
Það vantar vísu eftir mig
í Vísnahornið í dag!“
Páll Imsland heilsaði Leirliði undir miðnætti á laugardag með limru um kaptein Sigurbjörgu:
Á báti' reri Sigurbjörg sæla
og sú var nú ekki að væla.
Hún sneri' ei til hlés
þó að sædrífa blési',
hvort sem sjólag var blítt eða bræla.
Helgi R. Einarsson hefur orð á því, að í pólitíkinni skipist fljótt veður í lofti:
Í þingheimi riðu menn röftum
og ruddu burt axarsköftum.
Við annað nú kljást,
því kræsingar fást
og krónur með engum höftum.
Um tryggingabæturnar hefur Helgi þetta að segja:
Ég man eftir Guðmundi gikk,
sem græddi' er á bakið fékk hnykk.
Þá hleypti' ann í brýrnar,
keypti sér kýrnar
og konuna, allt fyrir slikk.
Því safnaðist að honum auður,
sem ævistig þrætt hafði snauður.
Hann tryggur er frúnni,
tutlar úr kúnni,
(en tryggingasalinn er dauður).
Sagan endurtekur sig, – hér yrkir Helgi um Tyrkjaárið 2017:
Um atkvæðin Erdogan biður
og í Evrópu riðlast því friður.
Til höfðingjans sást
er af einlægri ást
hann óskar oss norður og niður.
(Fyrir Erdogan má setja Eddi nú)
Gunnar J. Straumland yrkir á Boðnarmiði og veit hvað hann syngur!:
Oft ég gleymi hvað ég kvað
og hvað ég þyrfti að muna.
Ringlaður svo ég reyni að
ráða í lífsgátuna.
Ef við sjáum sannleikann
síst við megum treysta á hann.
Með sínum augum annar fann
útgáfuna sem hann kann.
Hreinn Guðvarðarson gefur vísnasmiðum holl ráð á Boðnarmiði:
Flestir andann vilja virkja.
Vert og skylt að keppa að því.
En þeir sem kunna ekki að yrkja
ættu bara að sleppa því.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is