Gunnlaugur Einar Kristjánsson

Á kveðjustundu kærs frænda og vinar er margs að minnast frá langri og náinni samleið og þakkarefnin eru mörg. Milli barna þeirra Jóhönnu og Kristjáns, frá Skógarnesi, hefur ávallt ríkt mikil vinátta, og tryggð þeirra við Hólminn hefur gefið þeim kost á að halda vel saman. Nú hefur enn fækkað í hópnum og Hörður lifir nú einn systkini sín. Laugi og Maja hafa einnig notið þeirrar miklu gæfu að eiga barnahópinn sinn í Stykkishólmi. Ungur að árum fer Laugi að læra smíðar hjá föður sínum. Betri gat sá skóli ekki orðið og Laugi sækir síðan öll réttindi í húsasmíðum til Iðnskólans í Reykjavík. Vitaskuld stóð hinn ungi atgervismaður vel að vígi, orðinn útlærður, reynslumikill smiður, með náðargáfu völundarins í blóðinu og gæddur eðliskostum samviskusemi og dugnaðar. Enda fóru í hönd annasamir tímar hjá þeim feðgum við húsasmíðar m.a. víða um sveitir. Verkstæði þeirra var í litlu húsnæði, á lóð Kristjáns, og þar var síðar stofnað iðnfyrirtækið Ösp og voru Laugi og Hörður meðeigendur þess. En bátasmíðin heillaði Lauga einnig, þar sögðu genin til sín, og varð hann einn af stofnendum Skipavíkur á sínum tíma. Af mörgum verkum var það Lauga mikils virði og áskorun að vera falin yfirumsjón á endurgerð gamla Clausen-hússins hér í bæ. Þar fékk fagmaðurinn að spreyta sig á flóknu verkefni og handbragð hans og vandvirkni fengu virkilega að njóta sín. Um nokkurt árabil stundaði Laugi grásleppuútgerð af miklum krafti, hann undi sér vel á sjónum, þótt puðið væri mikið, enda ekkert gefið eftir. Og ekki má gleyma búskapnum en Laugi og Bjarni mágur hans áttu um tíma saman nokkrar skjátur uppi í nýrækt. Það var oft gaman að heyra þá vinina ræða ástand og horfur í búrekstrinum og þar voru sko engir kotbændur að spjalla. Það var afar gaman og fróðlegt að eiga samræður við Lauga, hann var vel lesinn og minnugur og sagði skipulega frá. Hann gat verið fastur fyrir ef því var að skipta en samt sanngjarn á skoðanir annarra. Laugi var alla tíð mikill og sannur náttúruunnandi í víðustu merkingu þess orðs. Náttúrufegurð fæðingarstaðar hans, í Skógarnesi, er einstök og þar átti hann sinn sælureit og unaðsstundir. Hann var fróðleiksfús til hinsta dags og fylgdist vel með gangverki líðandi stundar þrátt fyrir erfið veikindi. Manni leið einstaklega vel í návist Lauga, hægláta, trausta fasið hans hafði þægilega útgeislun og vinarþelið og gæskan leyndi sér ekki. Hinum löngu og erfiðu veikindum sínum tók Laugi af miklu æðruleysi og stillingu, það var eins og hann hafi tekið meðvitaða ákvörðun um að láta veikindin aldrei buga sig og mæta hverjum nýjum degi af bjartsýni og yfirvegun. En baráttuna háði hann ekki einsamall. Það hefur verið aðdáunarvert að fylgjast með þeim dugnaði og umhyggju sem Maja sýndi í veikindum Lauga og allar þær fórnir sem hún færði og gáfu þeim báðum mikið. Að leiðarlokum þakkar fjölskylda okkar elskulegum frænda og vini samfylgdina og biðjum Maju og öðrum ættingjum Guðs blessunar.

Blessuð sé minning Gunnlaugs Einars Kristjánssonar, hans bíða vinir í varpa.