Sesselja Hauksdóttir fæddist 12. júní 1948. Hún lést 22. mars 2017.

Útför Sesselju fór fram 7. apríl 2017.

Kjarnakonan Sesselja Hauksdóttir hefur kvatt þetta líf. Upp koma minningar og myndir frá löngu liðnum árum þegar við unnum sem leikskólafulltrúar hvor í sínu sveitarfélaginu. Það var gott að leita ráða hjá Sesselju, hún nálgaðist málin með hlýju og hjálpsemi en gat líka verið föst fyrir ef því var að skipta. Sesselja var vinnusöm, eldklár og afrekaði oft svo miklu. Ég skildi stundum ekki þennan mikla kraft sem hún bjó yfir. Fáa hef ég þekkt sem voru jafn snöggir að þýða greinar og fylgjast með því sem skrifað var um leikskólamál og senda okkur leikskólafulltrúunum. Mikil samheldni og samvinna var innan hópsins og nokkrar eftirminnilegar námsferðir voru farnar, bæði innan lands sem utan. Myndirnar sem eru til frá þessum ferðum sýna gleði og hamingju en þær voru ekki síður faglegar. Leiðtoginn Sesselja sá til þess að hópurinn kæmi saman í lok dags til að fara yfir það sem við heyrðum og sáum og ávallt voru unnar gagnlegar skýrslur sem kynntar voru pólitískum fulltrúum sveitarfélaganna.

Þegar Sesselja tók við starfi leikskólafulltrúa í Kópavogi hafði verið mikill kraftur og fagleg uppbygging í leikskólum sveitarfélagsins. Því skipti það máli fyrir þá sem þar störfuðu hver tæki við keflinu og leiddi áfram þá þróun sem þegar hafði verið hrundið af stað. Sesselja tók við því kefli og stýrði leikskólamálum í Kópavogi til fjölda ára af mikilli atorku. Hún var fylgin sér í hverju máli og hafði skýra sýn og metnað fyrir hönd leikskólanna.

Hún var fagmanneskja sem hafði sterkar skoðanir á því hvernig hún vildi sjá leikskólana þróast og segja má að hún hafi verið vakin og sofin yfir velferð og framtíð leikskólanna, leikskólakennara og barna.

Nú í janúar hittumst við nokkrir fulltrúar og áttum saman yndislega stund. Þá sá ég að mikið var dregið af hetjunni sem hafði glímt við veikindi um langa hríð. Ég mun sakna þess að fá ekki handunnið jólakort inn um bréfalúguna fyrir næstu jól en það var alltaf tilhlökkunarefni að sjá hvernig næsta kort liti út og finna hlýjuna í orðum hennar.

Ég minnist kærleiksríks faðmlags í hvert sinn sem við hittumst og að leiðarlokum vil ég þakka henni tryggð, greiðvikni og vináttu.

Sigurlaug Einarsdóttir.

Það var ekki erfitt fyrir okkur að samþykkja að vera með í leshring þegar Setta, okkar kæra vinkona, kom með þá hugmynd 1994. Þetta átti að sjálfsögðu að vera leikskólamiðaður leshringur þar sem lesefnið væri ætlað til að styrkja okkur og styðja í starfi. Metnaðurinn var mikill, aldrei slakað á kröfunum um fagmennsku þó svo að umræðurnar ættu það til að fjalla meira um starfið sjálft en það sem við lásum.

Í upphafi voru meðlimir valdir úr hópi vinkvenna Settu sem þekktu hana úr ýmsum áttum. Sumar höfðu verið með henni í grunnnáminu í Fósturskólanum, aðrar með henni í stjórnunarnáminu við sama skóla og enn aðrar unnið með henni í leikskólanum Hlíðaborg.

Reynt var að hafa meðlimina ekki of marga og vorum við oftast í kringum 11. Meðlimir hafa farið og komið í gegnum tíðina, en sami kjarninn haldist nánast allan tímann.

Setta var mikil hugsjónakona og hennar ástríða var sjálfræði barna í leikskólum. Við lásum mikið eftir uppeldisfræðingana Constance Kamii og Rehta Devries og þýddum m.a. bók þeirra sem við nefndum „Piaget í menntun leikskólabarna“. Setta var búin að vera í sambandi við Kamii og Devries og fékk leyfi til að þýða bókina og þess vegna að gefa hana út.

Því miður varð ekkert úr því að við gæfum bókina út á íslensku, enda markaðurinn ekki stór og kostnaðurinn mikill. Þessi vinna var hins vegar mjög gefandi og oft tilefni til skemmtilegra funda.

Þegar þrjár okkar hittu Settu örfáum dögum áður en hún lést, mætti okkur fagmaðurinn Setta. Hún talaði um að allir sem ynnu með börnum þyrftu að hafa hugsjón, sem hún kallaði að hafa „sól í hjarta“. Hún bætti við að hver og einn leikskólakennari þróaði fagmennsku sína með því að safna bitum í sitt eigið púsluspil, sem fælist í því að að tengja saman eigin reynslu og fræðilega þekkingu og móta þannig starfsaðferðir sínar með börnum.

Við lessystur komum til með að halda leshringnum gangandi Settu til heiðurs og erum þess vissar að þannig hefði hún viljað hafa það. Hún hefur kennt okkur svo ótal margt og þrátt fyrir veikindin sem hafa staðið ótrúlega lengi yfir, sleppti hún helst ekki einum einasta leshring. Aldrei var komið að tómum kofunum hjá henni, var ávallt lesin og með spurningar á reiðum höndum fyrir okkur að reyna að svara.

Það er skarð fyrir skildi þar sem Setta var og munum við minnast hennar í hvert sinn sem leshringurinn hittist. Við munum einnig reyna að halda áfram að vera metnaðargjarnar og faglegar. Einkunnarorð okkar voru og eru „fróðleiksfúsar, forvitnar og frábærar“.

Með þessum orðum senda núverandi meðlimir leshringsins fjölskyldu og ættingjum Sesselju Hauksdóttur sínar innilegustu samúðarkveðjur.

Edda Gunnarsdóttir, Fanný Heimisdóttir, Hrönn Valentínusdóttir, Ingibjörg Ósk Kjartansdóttir, Kristbjörg Lóa Árnadóttir, Kristín Karlsdóttir, Maríanna Einarsdóttir, Sigríður Jónsdóttir, Soffía Þorsteinsdóttir og Svana Kristinsdóttir.

Sunnan yfir sæinn breiða

sumarylinn vindar leiða.

Draumalandið himinheiða

hlær og opnar skautið sitt.

Vorið kemur, heimur hlýnar,

hjartað mitt!

(Jóhannes úr Kötlum.)

Margar og ljúfar minningar koma upp í hugann þegar við kveðjum leiðtogann Sesselju Hauksdóttur fyrrverandi leikskólafulltrúa og samstarfskonu okkar.

Skarpur hugur – skemmtileg – seigla – þvílík seigla – hugsjónkona og mikill vinnuþjarkur var hún Setta, eins og við kölluðum hana.

Við sem vorum svo lánsamar að starfa með Settu í leikskólum Kópavogs sjáum að baki miklum fagmanni sem hafði hag barna alltaf í fyrirrúmi, starfið var hennar hugsjón. Hún fylgdist vel með öllum rannsóknum á sviði leikskólamála og var iðin við að deila vitneskju sinni út í leikskólasamfélagið.

Í öllu starfi sínu var hún lausnamiðuð, ráðagóð og fylgin sér. Setta var óþreytandi í baráttu sinni fyrir hugmyndafræði leikskólans, hún var ötull talsmaður stéttarinnar og starfsins í leikskólunum. Hún var eldhugi, sem barðist fyrir að móta skilning samfélagsins fyrir mikilvægi leiks barna sem námsleiðar og hugmyndum um leikskólann sem menntastofnun. Trú hennar á styrkleika og getu barna var mikil og hún lagði áherslu á að það ætti að hlusta á raddir barna og að réttur þeirra væri virtur.

Menntun stéttarinnar var henni hugleikinn og ruddi hún brautina fyrir marga sem hafa sótt sér leikskólakennaramenntun. Hún hafði mikla trú á mikilvægi þess að nýta mannauð hvers og eins, hún var okkur mikil fyrirmynd í þessu sem og mörgu öðru.

Einlægur og óbilandi áhugi hennar á starfi okkar og okkur sem samstarfsfélögum og manneskjum var mikill og hún var alltaf tilbúin að sýna stuðning og hvatningu.

Minningar um samveru, fundi, ferðalög og skemmtanir að ógleymdum hlátrinum og gleðinni mun fylgja okkur. Hún var svo léttlynd og naut lífsins – falleg og flott.

Minning um sterka konu mun lifa.

Við sendum innilegar samúðarkveðjur til fjölskyldu og ástvina.

Fyrir hönd leikskólastjóra, leikskóla Kópavogs,

Helga Elínborg Jónsdóttir.

Í dag kveðjum við konu sem markaði spor í samfélag okkar. Sesselja Hauksdóttir hóf störf sem leikskólafulltrúi Kópavogsbæjar í apríl 1991 og starfaði þar samfellt í 24 ár eða til 1. september 2015. Á því tímabili voru 11 nýir leikskólar opnaðir í Kópavogi. Þegar Sesselja lauk störfum voru alls 21 leikskóli undir hennar stjórn í Kópavogi.

Sesselju Hauksdóttur verður minnst sem einnar af forvígiskonum leikskólafræða á Íslandi. Hún vann ötullega að því að auka virðingu og viðurkenningu á leikskólum og stétt leikskólakennara í samfélaginu. Sesselja var m.a. einarður talsmaður þess að starfsheitið fóstra viki fyrir starfsheitinu leikskólakennari og þess er oft minnst með glettni hversu sterk viðbrögð samstarfsfólk fékk ef það gleymdi sér í orðræðunni.

Sesselju var jafnframt hugleikið að efla og styrkja starfsmenn leikskóla til sí- og endurmenntunar og að hennar frumkvæði var komið á virku samstarfi um símenntun leikskóla meðal sveitarfélaga á höfuðborgarsvæðinu. Einnig vann hún að fjölgun leikskólakennara og átti m.a. mikinn þátt í að koma á laggirnar fjarnámi í leikskólakennarafræðum við Háskólann á Akureyri. Eitt af síðustu embættisverkum Sesselju var að veita viðtöku viðurkenningunni Orðsporinu 2015 fyrir hönd Kópavogsbæjar. Viðurkenningin var veitt fyrir það framtak sveitarfélagsins að styrkja starfsmenn leikskóla til leikskólakennaranáms og auka þannig nýliðun í stéttinni. Sesselja var stoltur frumkvöðull þann dag og við samstarfsmenn glöddumst innilega með henni.

Sesselja vann stöðugt að því að efla gæði faglegs starfs með börnum í leikskólum bæjarins. Hún naut þess jafnframt að fara út í leikskólana og sitja með börnum við leik og samræður á jafningjagrundvelli, í þeim félagsskap naut hún sín trúlega best.

Sesselja naut mikillar virðingar og farsældar í starfi jafnt innan sem utan sveitarfélagsins. Hún var einstaklega afkastamikil og fylgin sér. Það sem Sesselja ætlaði sér það framkvæmdi hún.

Við sem störfuðum með Sesselju síðustu ár dáðumst að æðruleysinu, kraftinum og óbilandi eljunni. Aldrei kvartað, ávallt skilaði hún afburða starfi þrátt fyrir langa baráttu við krabbamein. Við minnumst húmorsins, glettninnar og hlátursins. Og ekki síst hljómsins í lyklaborðinu þegar langar og vel snyrtar neglurnar hittu takkana.

Við, samstarfsmenn Sesselju hjá Kópavogsbæ, þökkum henni innilega fyrir samfylgdina í starfi og leik og vottum Steina, börnum hennar og fjölskyldum þeirra innilega samúð okkar.

Fyrir hönd menntasviðs Kópavogsbæjar,

Anna Birna Snæbjörnsdóttir.