Forgangsröðun ráðherra og þingmanna kemur stundum á óvart. Nefna má að velferðarráðherra lagði allt undir til að fá samþykkt frumvarp um jafnlaunavottun, sem mun hlaða kostnaði á atvinnurekstur í landinu, sennilega án þess að það skili nokkrum árangri.
Á sama tíma er afgreiðslu frumvarps ráðherrans um notendastýrða persónulega aðstoð (NPA) við fatlað fólk leyft að frestast.
Annað dæmi um forgangsröðun er að finna í fjármálaáætlun fjármálaráðherra til 2022. Í nefndaráliti meiri hluta fjárlaganefndar um fjármálaáætlunina má lesa að raunaukning á framlögum til Ríkisútvarpsins eigi að vera 23,2% á gildistíma fjármálaáætlunarinnar.
Á sama tíma er gert ráð fyrir að framlag til almanna- og réttaröryggis skuli aukast um 2,8%.
Framlag til háskólamenntunar skuli aukast um 7,7%.
Framlag til málefna aldraðra skuli aukast um 13,1%.
Hafa starfsmenn Ríkisútvarpsins virkilega svona mikil tök á ráðherrum og þingmönnum?
Eða getur verið að þingmenn séu þeirrar skoðunar að Ríkisútvarpið skuli vaxa um 23,2% á sama tíma og útgjöld aukist að meðaltali um 13%?
Varla.
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein
