Þorsteinn Óskarsson fæddist 26. nóvember 1945 á Firði í Múlahreppi, Austur Barðastrandarsýslu. Hann lést 25. maí 2017.

Hann var sonur hjónanna Óskars Þórðarsonar hreppstjóra, f. 10. mars 1910, d. 19. apríl 1979, og Ólafíu Kristínu Þorsteinsdóttur húsmóður, f. 25. ágúst 1915, d. 18. apríl 2012. Systkini Þorsteins voru Jens Valgeir, f. 1941, Einar, f. 1944, Þórður, f. 1947, Bergljót Ósk, f. 1953, Óskar Kristinn, f. 1957, d. 15. mars 1987, og Brynjólfur, f. 1958.

Þorsteinn giftist Hrönn Ágústsdóttur, f. 1.4. 1951, þann 30.12. 1972. Hún er dóttir hjónanna Matthildar Sigurðardóttur frá Grindavík, f. 1.6. 1914, d. 10.9. 2005, og Sveinbjörns Ágústs Sigurðssonar frá Skagaströnd, f. 11.8. 1906, d. 28.6. 1975. Þorsteinn og Hrönn áttu saman þrjú börn, þau eru: 1) Ólafía Kristín, f. 21.12. 1971, maki Jóhann Björn Elíasson, f. 1971. Þau eiga tvö börn: a) Hrönn María, f. 1992, maki Karl Martin Lövstad, f. 1988. Þau eiga saman tvo syni: Emil, f. 2011 og Oliver, f. 2015. b) Elías Bjarni, f. 2002. 2) Salbjörg Júlía, f. 6.7. 1975, maki Magnús Már Jakobsson, f. 1969. Þau eiga tvær dætur: a) Elísabet María, f. 2001, og b) Matthildur Bylgja, f. 2014. 3) Brynjar Davíð, f. 6.11. 1980, maki Natalie Anne Pearce, f. 1987. Þau eiga tvo syni: a) Erik Jón Þorsteinn, f. 2015, og b) Leon Alexander, f. 2017.

Þorsteinn ólst upp við hefðbundin sveitastörf og gekk í fjarskóla í sveitinni. Hann var 16 ára gamall þegar hann fór fyrst á sjóinn á Tálknafirði. Hann lauk 2. stigi í Stýrimannaskólanum vorið 1970. Lengst af starfaði hann sem skipstjóri á hinum ýmsu bátum, bæði hjá öðrum og sínum eigin. Má þar nefna Höfrung II GK 27 og Sandvík GK 325. Hann starfaði hjá Bláa lóninu sem næturvörður í fimm ár, fór þaðan að vinna í Grindavíkurhöfn sem hafnarvörður og vann þar í 10 ár þar til hann þurfti að hætta vegna aldurs. Hann var heiðraður af sjómanna- og vélstjórafélagi Grindavíkur fyrir störf sín á sjónum á sjómannadaginn 2016.

Útför Þorsteins fer fram frá Grindavíkurkirkju í dag, 3. júní 2017, klukkan 13.

Elsku pabbi minn.

Mitt hjarta er brostið og púsl í það vantar.

Þú fórst allt of fljótt frá okkur og héldum við í vonina til síðasta dags og erfitt var að horfa á veikindin sem drógu af þér á degi hverjum. Ég á svo margar góðar minningar með þér – jól, áramót, páska, útilegur, sumarbústaðaferðir, utanlandsferðir, ferðir í sveitina, alla rúntana hvort sem var á bryggjuna eða skoða landið okkar eða bæjarferðirnar. Öll matarboðin og varst þú sérstaklega duglegur og iðinn við heimilisstörfin hvort sem það var matargerð, þvottur eða þrif. Þú varst fljótur til verka. Einstaklega handlaginn ef eitthvað bilaði og þurfti að líma eða gera við. Hjálpsamur og fannst lítið mál að skutlast í bæinn eftir hinu og þessu. Ráðagóður varstu og leitaði ég mikið til þín eftir ráðum. Þú áttir það til að vera svartsýnn og vil ég meina að ég hafi það frá þér að búa mig undir það versta og þá verð ég svo glöð ef hlutirnir fara betur en ég taldi í fyrstu. Ég var oft beinskeytt við þig og veit ég vel að þú varst ekki alltaf sáttur við mig, hvernig ég skellti orðum mínum fram en alltaf tókstu því. Þú varst ekki sáttur þegar ég hringdi á Landspítalann og pantaði tíma í kæfisvefnsmælingu en þegar þú fannst að vélin hjálpaði þér og þú fannst mun á svefninum þá sættir þú þig við tækið og mig. Þú varst frábær afi og finnst mér það miður að Matthildur Bylgja fái ekki að eiga eins margar stundir og minningar með þér og Elísabet María, eldri dóttir mín. Þú varst alltaf tilbúinn í að skutla, smyrja hjólið, segja sögur, fara með vísur, lesa bækur, horfa á leiksýningar og koma á hinar ýmsu uppákomur í leikskólanum, grunnskólanum og íþróttunum. Einnig varstu alltaf tilbúinn að leggja þitt af mörkum í að passa dætur mínar. Þú komst á þorrablót eldri borgara til Matthildar í leikskólann á bóndadaginn, þar áttuð þið gæðastund saman. Þú varst mjög söngelskur og elskaðir að syngja og hlusta á tónlist, ég var ekki gömul þegar ég byrjaði að hlusta á plöturnar þínar og syngja með. Lagið Angelína mun alltaf minna mig á þig og heyrði ég þig oft syngja það fallega lag. Þú áttir mjög náið samband við Jens, bróður þinn, og töluðuð þið saman á hverjum degi. Það var margt líkt með þér og Beggu, systur þinni, drifkrafturinn, dugnaðurinn, lundarfarið.

Ástarþakkir fyrir allar yndislegu stundirnar okkar saman og allt sem þú hefur gert fyrir mig og mína fjölskyldu. Ég er þakklát fyrir að hafa fengið að vera hjá þér ásamt mömmu, Stínu og Brynjari þegar þú kvaddir þennan heim. Ég kveð þig með orðunum sem ég sagði við þig á hverjum degi á gjörgæsludeildinni, bless pabbi minn, ég elska þig, eigðu góða nótt í nótt, sjáumst á morgun. En það verður eitthvað lengra í að við sjáumst, en ég veit að þú munt fylgjast með þínu fólki eins og þér er einum lagið. Að lokum vil ég fyrir hönd mömmu og okkar systkinanna þakka starfsfólki gjörgæsludeildarinnar í Fossvogi fyrir góða umönnun og stuðning við okkur aðstandendur. Einnig viljum við þakka öllum þeim sem sýndu okkur stuðning og gáfu okkur styrk í veikindum þínum, sérstaklega ber þar að nefna Beggu frænku og Svenna.

Elsku mamma, systkini mín, barnabörn, systkini pabba og aðrir aðstandendur, ég og fjölskylda mín sendum okkar dýpstu samúðarkveðjur.

Minningin um yndislegan pabba mun lifa. Þín dóttir,

Salbjörg Júlía.

Elsku besti pabbi, orð geta ekki lýst hversu mikilvægur þú varst í lífi mínu og hversu mikið mér þótti vænt um þig.

Þetta ljóð finnst mér komast næst því.

Guð gaf mér engil sem ég hef hér á jörð

Hann stendur mér hjá og heldur um mig vörð

Hann stýrir mér í gegnum lífið með ljósi sínu

Ég er svo þakklát að hafa hann í lífi mínu

Ég vona að hann viti að hann er mér kær

Allar mínar bestu hugsanir hann fær

Hans gleði og viska við alla kemur

Við flestalla honum vel semur

Hann stendur mér hjá þegar illa liggur við

Hann víkur ekki frá minni hlið

Nema sé þess viss að allt sé í lagi

Fer þá að vesenast í málarastússi af ýmsu tagi

Hann er vandvirkur og iðinn

hann sinnir alltaf sínu vel

hann segir það aðalatriðin

sem er rétt, það ég tel

Hann hefur kennt mér að vera þolinmóð og sterk

hvetur mig áfram að stunda mín dagsverk

„þú skalt alltaf standa á þínu,“ hann ávallt hefur sagt

mikla áherslu á það lagt

Þótt svo hann segi ekki við mann oft mikið

Þá meinar hann alltaf margt

Hann getur aldrei neinn svikið

það getur hann ekki á neinn lagt

Hann er bara þannig maður

Hann er bara þannig sál

Hann er aldrei með neitt þvaður

Hann meinar allt sitt mál

Hann sýnir mér svo mikla ást

Hann vill aldrei sjá neinn þjást

Hann er minn klettur og hann er mín trú

Hann er minn besti pabbi, staðreyndin er sú!

(Katrín Ruth)

Við munum ávallt sakna þín. Við munum ávallt elska þig.

Hvíldu í friði.

Brynjar Davíð Þorsteinsson og fjölskylda.

Það hefur stórt skarð verið höggvið í tengdafjölskyldu mína með fráfalli Þorsteins Óskarssonar, tengdapabba míns. Hann var frá Firði í Múlasveit við Skálmanes. Ég er virkilega þakklátur fyrir margt sem þú hefur gert fyrir mig og mína fjölskyldu, elsku Steini. Fyrsta vandræðalega „mómentið“ okkar var á Þorláksmessu árið 1994 þegar við Salbjörg Júlía, dóttir þín, vorum nýbyrjuð saman og þú skutlaðir mér á flugvöllinn í Reykjavík, til að ég kæmist nú í foreldrahús yfir jólin. Við Salbjörg Júlía vorum að koma af metsíldarvertíð á Hornafirði og ég að tékka mig inn, en farangurinn of þungur og ég átti ekki eina krónu. Það voru þung spor fyrir mig að ganga til þín og biðja um lán fyrir yfirvigtinni, heilar 1.000 kr., já sjálfstraustið mitt var hrunið, en þér minn kæri fannst ekkert mál að redda þessu. Á þessum tímapunkti hét ég því að ég skyldi ekki verða baggi á þér, elsku Steini, og vona að ég hafi staðið við það. Stuttu seinna bauðst þú mér að koma með þér og Sævari vini þínum á net á Sandvíkinni, sem þið áttuð saman, og með okkur voru líka þeir Jóhann Björn, svili minn, tengdasonur þinn og Viggi frændi þinn. Það var virkilega gaman að róa með ykkur öllum, þvílíkir snillingar allir saman, og annað eins fiskirí hef ég bara aldrei séð.

Sex dagar og kvótinn búinn sem átti að duga okkur í tvo mánuði allt upp í 25 tonn á dag í 40 ónýtar netadruslur eins og þú sagðir sjálfur. Mér fannst mikið til þess koma að róa með ykkur félögum, þið voruð að mínu mati miklir fagmenn og þú þvílíkur fiskimaður. Ég fékk svo að róa með þér á nokkrum bátum sem þú áttir einn og notaðir þá sem einhvers konar hobbýbáta. Þér fannst gott og gaman að vera á sjó, varst góður sjómaður, eins hafðir þú skemmtilega frásagnarhæfileika. Þér fannst nú ekki leiðinlegt að gera þér dagamun og bregða undir þig betri fætinum. Síðan gastu verið smá grallari eins og þegar við fórum að versla fyrir klinkið í Minneapolis og við fylltum eina tösku af sælgæti. Þegar við vorum látnir opna töskuna við innritunarborðið, já, það verður bara að segja eins og er að það var ekki öllum skemmt þegar innihaldið blasti við.

Þú varst mjög bóngóður og vildir hafa alla í kringum þig góða og kannski eftir á að hyggja var það kannski þinn stærsti galli líka. Dætur mínar fengu oft að kynnast góðmennsku þinni, sérstaklega Elísabet María, enda er hún miklu eldri en Matthildur Bylgja, sem er bara að verða þriggja ára en ef ég sagði nei við Elísabetu Maríu þá sagði hún: ok, ég tala bara við afa Steina. Ég mun minnast þín með hlýhug og gera mitt besta til að gera lífið hjá þínu fólki sem bærilegast. Elsku Hrönn, Salbjörg, Stína, Brynjar og fjölskyldur, megi góður Guð hjálpa ykkur í gegnum sorgina og minningin um góðan mann mun hlýja ykkur um hjartaræturnar. Kveðja,

Magnús Már Jakobsson.