Gæti ekki verið betra

Einar Falur Ingólfsson

efi@mbl.is

Jóhann Kristinsson baritónsöngvari kemur annað kvöld, fimmtudagskvöld, kl. 20, fram á ljóðatónleikum í Tíbrárröð Salarins. Með honum kemur fram Ammiel Bushakevits píanóleikari. Á efnisskrá þeirra félaga eru sönglög eftir Robert Schumann og Gustav Mahler.

Jóhann hefur á undanförnum misserum vakið athygli í Þýskalandi fyrir söng sinn. Hann lenti til að mynda í þriðja sæti í keppninni „Das Lied“ í Heidelberg og hlaut þá sérstök verðlaun áheyrenda. Jóhann útskrifaðist með hæstu einkunn úr Hanns Eisler-tónlistarháskólanum í Berlín í sumar og starfar nú í óperustúdíói Ríkisóperunnar í Hamborg.

Ammiel Bushakevitz er margverðlaunaður fyrir píanóleik sinn. Hann kemur reglulega fram á virtum tónlistarhátíðum víða og má nefna Salzburger Festspiele og Bayreuth Festival. Hann hefur hlotið meðleikaraverðlaun í Wigmore Hall-keppninni og einnig í Das Lied- keppninni og var meðal síðustu nemenda hins kunna söngvara Dietrichs Fischer-Dieskau.

Tónskáldin í uppáhaldi

„Bæði þessi tónskáld hafa verið í uppáhaldi hjá mér alveg síðan ég byrjaði að syngja,“ segir Jóhann um þá Schumann og Mahler. „Við Ammiel unnum saman 15 lög eftir Schumann fyrir keppnina sem ég tók þátt í í Heidelberg og eitt þeirra verður nú á dagskránni auk fleiri laga sem við höfum æft. Það er allt öðruvísi að vinna með lög Schumanns en lög Schuberts; maður getur leyft sér meira, eins og taka sér meiri tíma og taka utan um orð sem manni finnst skipta máli.

Það hentar röddinni minni líka vel, hárri baritónrödd, að syngja þau lög eftir Mahler sem ég hef valið að syngja nú á tónleikunum.“

Jóhann ber mikið lof á meðleikara sinn en Ammiel var aðalpíanóleikari í fyrrnefndri keppni í Heidelberg en báðir bjuggu þá í Berlín og fékk Jóhann hann til að taka sig í einkatíma fyrir keppnina. „Það gekk svo vel að nú dettur mér ekki í hug að vinna með neinum öðrum – Ammiel er algjör snillingur og sérfræðingur í ljóðaflutningi,“ segir hann. Þeir munu líka koma saman á tónleikum í Þýskalandi á næsta ári.

Ræður ferðinni sjálfur

Þegar spurt er út í vinnuna í Hamborg segir Jóhann þátttakendur í óperustúdíóinu vera látna syngja lítil og millistór hlutverk í uppfærslum á stóra sviðinu. „Við fáum gífurlega reynslu í að syngja í þessum sal og vinna með atvinufólki. Ég var að syngja í La Traviata og nú taka við Madama Butterfly og Wozzeck. Ég held það verði átta eða níu uppfærslur sem ég tek þátt í núna á þessu leikári og í lok ársins er sett upp uppfærsla sem óperustúdíóið er með þar sem við fáum að vinna stór hlutverk. Þetta gæti ekki verið betra og er það sem mig langar að gera núna, að þróast á þessum vettvangi,“ segir hann.

Jóhann segir síðan að hann njóti bæði óperunnar og ljóðasöngs – „en ég viðurkenni að ljóðasöngur er líklega þar ofan á. Maður getur leyft sér meira að leika sér með liti og styrkleikabreytingar, maður ræður ferðinni sjálfur í samvinu við píanistann, sem er jafn mikilvægur eða mikilvægari en söngvarinn“, segir hann til útskýringar. „Það er líka mikill munur og heiður að vera að vinna með frábærum píanista eins og Ammiel; manni sem kann svo vel að spila með söngvurum. Hann hefur sérhæft sig í því og veit hvað hvert orð sem sungið er þýðir.“

Jóhanni finnst gaman að koma heim og láta heyra í sér á tónleikum hér. „Mér finnst gaman að leyfa fólki, fjölskyldu og vinum, að heyra hvað ég hef verið að læra úti. Það hefur margt breyst hjá mér síðan ég kom hér fram síðast – ég hef lært að syngja aðeins betur!“

Eru mjög ólíkir

Jóhann er sonur hins dáða söngvara Kristins Sigmundssonar. Er það auðvelt eða erfitt að stíga í fótspor hans?

„Það var skrýtið fyrst en ég hef nú vanist því. Ég heiti Jóhann Kristinsson en hann Kristinn Sigmundsson og við erum mjög ólíkir,“ segir Jóhann og brosir. „Hann er með djúpa og dynjandi bassarödd en ég létta og háa baritónrödd – ég finn ekki fyrir því að fólk geri neinar óvenjulegar kröfur til mín vegna hans. Hann hefur hins vegar stutt mig alla leið og það er ómetanlegt að geta leitað til hans ef ég þarf á einhverjum ráðum að halda.“