Kristín P. Andrésdóttir

Leiddu svo ömmu góði guð

í gleðinnar sælu lífsfögnuð,

við minningu munum geyma.

Sofðu svo amma sætt og rótt,

við segjum af hjarta góða nótt.

Það harma þig allir heima.

(Halldór Jónsson frá Gili)

Þinn

Elsku mútta mín. Mikið er nú skrítið að þú sért farin frá okkur og enn undarlegra að geta ekki faðmað þig og kysst. Þú varst kletturinn minn í gegnum súrt og sætt og tókst mér alltaf opnum örmum. Það má segja að við höfum búið saman alla mína tíð. Það sem þú varst alltaf góð við mig og dekraðir mig í gegnum árin. Þú tókst okkur Aroni svo vel þegar við fluttum til þín fyrir rúmum tveimur árum. Þá sem endranær var gott að eiga þig að.

Þú varst mikið fyrir að lesa og margir þínir uppáhaldshöfundar urðu líka mínir. Nefni ég þá sérstaklega Agöthu Christie sem við höfðum mikið dálæti á. Mikið var gaman hjá okkur þegar við horfðum á Útsvar á föstudagskvöldum og ef Poirot var þar á eftir var kvöldið alveg fullkomið. Ég mun alltaf hugsa til þín þegar ég les eða horfi á eitthvað eftir Agöthu.

Ekki má gleyma einni af uppáhaldsbókunum okkar, Vinur minn prófessorinn. Það var alltaf gott að kíkja á hann til að létta lundina þegar á þurfti að halda. Ég býst við að ég muni lesa þá bók fljótlega.

Það sem þú varst alltaf mikil dama, elegant í klæðaburði og barst þig svo vel. Alltaf settir þú á þig varalit áður en þú fórst út, jafnvel þótt þú værir bara að fara á milli húsa. Neglurnar voru að sjálfsögðu rauðlakkaðar og fínar og ilmurinn lá í loftinu þar sem þú fórst um. Það hefði sennilega verið gaman fyrir þig að eiga dóttur sem væri jafn mikil dama og þú, en hana fékkstu ekki í mér. Þú hafðir nú samt alltaf húmor fyrir brussuskapnum í mér sem betur fer. Mér er minnisstætt þegar þú varst búin að klæða mig upp fyrir veislu sem við vorum að fara í. Ég var þvílíkt fín en vildi endilega fara aðeins út að leika og þú leyfðir mér það. Þú hefðir betur sleppt því þar sem ég skellti mér beint í næsta drullupoll. Þú kipptir þér svo sem ekkert upp við það og þetta hefur örugglega ekki komið þér á óvart með mig þar sem þú þekktir mig svo vel.

Þegar ég var á menntaskólaárunum mínum og aðeins að skemmta mér of mikið, að þér fannst, þá settir þú stundum upp svipinn og sagðir: Hildur mín, þú verður nú að fara að hugsa þinn gang. Ekki var ég ánægð með þessa setningu þá en í seinni tíð hef ég mikið skemmt mér yfir þessu.

Þó svo að við værum ekki alltaf sammála og oft að misskilja hvor aðra, þá var alltaf mikil ást og kærleikur á milli okkar. Við vorum fljótar að sættast og knúsast ef farið var yfir strikið. Okkur fannst gaman að fara saman í búðir og þú varst alltaf fljót að ákveða hvað þú vildir kaupa. Það var gott að hafa þig með því þú hvattir mig alltaf til að kaupa mér eitthvað fallegt líka.

Þetta eru undarlegir tímar núna og allt er svo óraunverulegt. Ég veit að tíminn læknar öll sár og það hugga ég mig við núna. Ég get glaðst yfir því að hafa búið hjá þér síðustu tvö ár og notið samvista við þig, dúllan mín.

Elsku mútta mín, ég kveð þig með þessum orðum sem ég samdi til þín. Vonandi hefur þú það gott núna og ert orðin létt í spori aftur.