Einar Þór Einarsson fæddist á Sjúkrahúsi Akraness 12. apríl 1980. Hann lést af slysförum 3. janúar 2018.

Einar var einkabarn foreldra sinna sem eru Guðríður Haraldsdóttir, blaðamaður og prófarkalesari, fædd 12. ágúst 1958, og Einar Guðjónsson atvinnubílstjóri, f. 17. febrúar 1958, eiginkona hans er Björk Jóhannesdóttir.

Einar bjó á Akranesi fyrstu tvö ár ævi sinnar. Hann gekk í Austurbæjarskóla, síðar Vesturbæjarskóla og Hagaskóla. Hann vann síðan ýmis störf en eftir að hann flutti til Akraness árið 2007 hóf hann nám við tölvubraut Fjölbrautaskóla Vesturlands sem hann stundaði með hléum og hugði á frekara nám.

Útför Einars fer fram frá Akraneskirkju í dag, 16. janúar 2018, klukkan 15.

Elsku Einar. Skrítið hvernig eitt augnablik getur sett allt á hvolf. Ég var alltaf á leiðinni til þín aftur í heimsókn að horfa á boltann með þér. Maður er góður í að fresta hlutum og heldur að maður hafi endalausan tíma til að gera það seinna. En nei, eitt augnablik og tækifærið til að hlæja með þér farið. Tækifærið til að ræða framtíðina farið og tækifærið til að öskra yfir fótbolta með þér farið. Við tengdumst mikið í gegnum fótboltann og þegar okkar lið voru að spila gerði það leikinn miklu skemmtilegri. Hinn 4. febrúar mætast okkar lið og það verður líklega erfitt að horfa á hann vitandi það að við deilum ekki um dómara og rangstöður eftir leik.

Ég man að ég spurði mömmu alltaf sem barn og unglingur hvort Gurrí og Einar kæmu ekki örugglega um jólin því það var nokkuð sem var mér mikilvægara en maturinn og pakkarnir.

Þú talaðir um að ferðast í framtíðinni og ég man að Kanada heillaði þig mikið. Ég vil trúa því að núna hefjist ferðalagið þitt og þegar minn tími kemur hlakka ég til að hitta þig og heyra ferðasögurnar.

Þinn frændi,

Davíð Sævarsson.

Elsku besti Einar. Það er svo erfitt að trúa því að þú hafir verið tekinn svona snögglega frá okkur. Við vorum að ræða framtíðarplönin þín og nýju vinnuna bara núna á aðfangadag. Partur af mér er staðfastur á því að þetta sé ekki rétt og þú sért á fullu að vinna að þessum plönum en á sama tíma veit ég að svo er ekki. Síðustu daga hefur minningin um hlátur þinn verið mjög sterk, þennan skemmtilega og stundum púkahlátur, brosandi með hálflokaðan munn, ég vona að sú minning hverfi aldrei. Það var svo gaman að vera með þér og ég vildi að stundirnar hefðu verið mun fleiri. Minningin um þig þegar við vorum lítil og lofuðum að við myndum ekki rífast neitt svo við gætum leikið aðeins lengur með jólagjöfina mína hefur líka verið mér ofarlega í huga. Mæður okkar vissu vel að það væru kannski tvær mínútur í næsta rifrildi en við trúðum því einlægt að þær væru bara rugludallar og könnuðumst ekki við nein rifrildi. Þá stóðum við sko saman. Þú stóðst líka alltaf með mér og Davíð, verndaðir okkur ef eitthvað kom upp á. Algjör stóri bróðir og maður vissi alltaf að Einar frændi myndi passa mann. Þú hafðir svo sterka réttlætiskennd, varst svo hjálpsamur og umhyggjusamur, máttir helst ekkert aumt sjá.

Ég verð þér líka alltaf þakklát fyrir það sem þú kenndir mér þegar ég var með smá unglingaveiki og ætlaði að klaga mömmu í stóra frænda fyrir að láta mig alltaf mæta heim í kvöldmat. Þú sagðir ákveðinn eitthvað á þessa leið: „Mamma þín er svo góð, við eigum að vera þakklát fyrir mæður okkar.“ Veikin snarlagaðist því ég tók alltaf mark á þér, elsku Einar, og þú meintir þetta svo innilega. Enda varstu þakklátur fyrir hana Gurrí og samband ykkar svo einstakt.

Það var síðan svo dásamlegt hvað þú varst ánægður með að flytja á Akranes, fara í skóla þar og flytja í íbúðina þína, varst alltaf Skagamaður inn við beinið. Þá gastu líka verið nálægt Gurrí og hjálpað henni þegar þurfti. Þegar Yehya kom svo til hennar varstu alveg einstaklega góður við hann.

Það verður óendanlega erfitt og skrítið að hitta þig ekki aftur og sérstaklega að hafa þig ekki hjá okkur á jólunum en minningarnar um þig lifa áfram og ég mun varðveita þær. Ég veit að þú áttir mikið í móður minni og ég mun gera mitt allra besta til að fá að eiga eins mikið í Gurrí og þú í Hildu. Vera til staðar fyrir hana, Yehya og auðvitað hann Mosa þinn.

Faðir minn láttu lífsins sól

lýsa upp sorgmætt hjarta.

Hjá þér ég finn frið og skjól.

Láttu svo ljósið þitt bjarta

vekja hann með sól að morgni.

Farðu í friði vinur minn kær

faðirinn mun þig geyma.

Um aldur og ævi þú verður mér nær

aldrei ég skal þér gleyma.

Svo vöknum við með sól að morgni

(Bubbi Morthens)

Þín

Ellen.

Það er eitthvað svo óraunverulegt að standa frammi fyrir því að þú, yndislegi systursonur minn, sért farinn. Á svipstundu breyttist allt. Enginn fyrirvari, allt í góðu gengi og svo kemur höggið, fyrirvaralaust. Þá standa þó sterkar allar góðu minningarnar um þig, elsku Einar. Þegar þú varst nýfæddur gat ég endalaust horft á þig og dáðst að þér. Vinir mínir hlógu oft að mér þegar ég var að lýsa augunum í nýfædda frænda mínum því ég hafði svo mörg „m“ í lýsingunum diiimmmmmmmmmblá augu, en þau voru einstaklega falleg. Þú varst kraftmikið barn og mjög skemmtilegur og fjörugur.

Það voru háar brekkur og mörg fjöll sem þú þurftir að klífa á æviskeiði þínu, glímdir við veikindi til margra ára en undanfarin tíu ár voru búin að vera svo góð hjá þér. Þú varst sáttur við þá ákvörðun að flytja á Akranes og þar leið þér svo vel. Fyrst hjá Gurrí og ykkur mæðginum samdi einstaklega vel og voruð kærir vinir. Þú hugsaðir svo vel um hana þegar hún þurfti að vinna mikið, eldaðir matinn og hélst öllu í horfinu, það kunni Gurrí vel að meta. Eftir að þú fluttir í Einigrundina varstu samt duglegur að koma í heimsókn og alltaf boðinn og búinn að aðstoða Gurrí. Þegar Yehya kom svo inn í líf ykkar fyrir 10 mánuðum varstu svo góður við hann, þennan yndislega fósturdreng sem saknar nú Einars síns sárt. Þú gerðir allt fyrir hann. Strákadagar, út að hjóla, í bíltúr, í bíó eða bara bauðst honum í heimsókn þar sem þið spiluðuð tölvuleiki og fleira skemmtilegt. Dagurinn endaði oft á því að borða saman hjá Gurrí sem gerði góðan dag enn betri. Þú varst honum ómetanlegur og það sýndi svo vel þinn karakter hvað þú varst ljúfur, hjálpsamur og góður við hann.

Þú tókst Gurrí aldrei sem sjálfsögðum hlut og ég man þegar þú sagðir mér að þú teldir þér ekki hefðu getað tekist að ná bata og komast á svona góðan stað í lífinu nema með ómetanlegum stuðningi frá Gurrí. Þú sagðist vera svo þakklátur fyrir hana. Framtíðarplönin þín voru góð og allt var svo bjart fram undan. Maður skilur ekki hvernig á að takast á við þetta en ég mun ylja mér við allar góðu minningarnar. Það er líka ómetanlegur styrkur að verða vitni að samhug, hjálpsemi og einstöku fólki sem styður með gjöfum, bakstri, heimsóknum, símtölum, kveðjum og fallegum hugsunum. Ég er orðlaus yfir góðmennsku og kærleika þessa fólks og er full þakklætis.

Ég sendi Einari, Björk og fjölskyldum þeirra innilegar samúðarkveðjur. Megi ljós lífsins og kærleikans umvefja okkur öll og gefa okkur styrk og þá sérstaklega henni Gurrí minni sem er öllum svo góð, alltaf. Ég heiti þér, elsku Einar minn, að passa vel upp á elsku Gurrí okkar og vera til staðar fyrir hana og Yehya.

Svanhildur Sif

Haraldsdóttir.

Einar Þór var ungur að árum þegar hann kom inn í líf okkar, prinsinn bjarthærði, sonurinn hennar Gurríar, sem við kynntumst fyrst þegar þau bjuggu á Vesturgötunni. Hann var yngstur í hópi margra barna okkar vinkvennanna, Gurríar, Önnu, Borghildar og Elfu, og nánustu fjölskyldna okkar og saman uxu þau úr grasi og við hin eldri fylgdumst með þeim vaxa úr grasi og breytast, ár frá ári, afmæli eftir afmæli, jólaboð eftir jólaboð. Krakkarnir í hópnum léku sér saman þegar mömmurnar hittust hver hjá annarri og síðan þegar svokölluð sunnudagskvöld voru tekin upp, alla vega fyrstu árin. Þetta var þéttur og kátur hópur sem alltaf átti góðar stundir saman.

Þessi fríði barnahópur fór í ýmsar áttir en alltaf hittumst við af og til og fylgdumst með gleði og sorgum – hæðum og lægðum og ekkert breytir ævilangri vináttu. Ævin hans Einars Þórs átti að verða svo miklu lengri og svo miklu auðveldari, en það var samt svo margt bjart sem vert er að minnast.

Hæfileikar og hjálpsemi eru orð sem við höfum alltaf getað tengt við Einar Þór. Við Anna og Einar Þór áttum sameiginlegan áhugann á myndlist og tölvum og á báðum sviðum sýndi hann umtalsverða hæfileika, sem fundu sér stundum ágætan farveg, einkum tölvukunnátta hans. Myndlistin hefur án efa gefið honum góðar stundir af því þar hafði hann ótvíræðan neista.

Flestir vita að hann átti sterka stoð í lífinu vegna þess að hann átti einstaka móður, hana Gurrí, en hún átti líka hjálpsaman son sem fann ótal leiðir til að verða henni að liði í hversdeginum, sem stundum er flókinn hjá jafn duglegri og skapandi konu og Gurrí er. „Einar Þór var búinn að gera þetta þegar ég kom heim...“ Hversu oft höfum við vinkonurnar ekki heyrt eða séð þessi orð falla? Hann eignaðist líka nýverið fósturbróður, Yehya, og það var án efa til heilla fyrir þá báða, enda bjó Einar Þór ekkert langt frá móður sinni og fósturbróður á Akranesi. Hann var mikill dýravinur og eins og hann hafði fengið að upplifa í uppeldinu launa dýrin okkur vel eftir því sem þeim er sinnt. Það var svo sannarlega í hans anda að á sorgarstundu þegar mömmu hans bárust tíðindin um lát hans, þá gleymdi hún ekki að hugsa fyrir því að kötturinn hans Einars yrði sóttur.

Fyrir nokkrum árum var Einar Þór virkur í grasrótinni í stjórnmálastarfi um skeið. Þótt skoðanir okkar lægju ekki að öllu leyti saman fundum við hvað það efldi bæði hann og samverkafólk hans að skiptast á skoðunum í mikilvægri samfélagsumræðu og reyna að koma góðu til leiðar. Umræður um grundvallarmál þjóðfélagsins og réttlætiskennd Einar Þórs áttu þar góðan tíma saman. Þegar Einari þótti samverkafólkið ekki vera að þróast á rétta braut skildi leiðir og þar skildum við afstöðu Einars Þórs fullkomlega, enn var það réttlætiskenndin sem vísaði honum leiðina.

Við hefðum eflaust öll viljað að Einar Þór hefði fengið úthlutaða ögn auðveldari og lengri ævi, en samt var svo margt gott og fallegt í kringum hann og þannig verður minningin um hann ávallt í okkar huga, björt.

Anna, Hanna og fjölskyldur.