Guðrún Þóra Bragadóttir fæddist í Reykjavík 22. febrúar 1951. Hún lést 5. janúar 2018 á Aase-líknardeild í Sandnes í Noregi.

Foreldrar Guðrúnar eru þau Magnea Katrín Þórðardóttir, húsmóðir, f. 27. júní 1923, og Bragi Ásbjörnsson, málarameistari og múrari, f. 2. maí 1929. Bróðir Guðrúnar er Kolbeinn Þór Bragason, viðskiptafræðingur, f. 1966. Guðrún var gift Gunnari Má Gunnarssyni, dýralækni, f. 9. júní 1951. Börn þeirra eru Bragi Freyr, f. 1975, og maki er Eygló Tómasdóttir, Hulda Mjöll, f. 1977, maki hennar er Sigbjörn Höydal, og Gunnar Birkir, f. 1980, maki hans er Hilde Aasheim. Guðrún eignaðist 10 barnabörn. Börn Braga Freys og Eyglóar eru María, f. 2006, Guðrún, f. 2010, Hildur, f. 2011, og Eyja, f. 2017. Börn Huldu Mjallar og Sigbjörns eru Saga Dís, f. 2006, Dilja Mey, f. 2009, og Sunna Ír, f. 2013. Börn Gunnars Birkis eru Gunnar, f. 2006, Olav, f. 2008, og Brage, f. 2013.

Guðrún ólst upp í Reykjavík og Kópavogi. Hún lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum í Reykjavík árið 1972. Guðrún hóf nám við Sosial Högskolen Bygdöy í Osló árið 1973 og lauk þaðan námi í félagsráðgjöf árið 1977. Guðrún giftist eiginmanni sínum, Gunnari Má Gunnarssyni, 23. júní 1973. Guðrún starfaði sem skólastjóri við grunnskólann á Barðaströnd og var félagsráðgjafi við sjúkrahúsið á Húsavík til ársins 1991. Árið 1991 flutti Guðrún ásamt manni sínum og börnum til Noregs. Þar starfaði hún sem félagsráðgjafi við barnavernd til fjölda ára.

Útför Guðrúnar fór fram frá Sandnes Kapell 12. janúar 2018. Minningarathöfn um Guðrúnu fer fram í Fossvogskapellu í dag, 22. janúar 2018, klukkan 15.

Ef ég reyni að lýsa mömmu með einu orði þá er kærleikur rétta orðið. Rúma tvo áratugi af lífi sínu helgaði hún vinnu innan barnaverndar bæði á Íslandi og í Noregi. Hún var upptekin af að verja þá sem minnst mega sín og vann við mörg mjög erfið mál. Hún tók alltaf málstað barnanna. Hún vann oft lengi og það kom líka fyrir að hún bauð fjölskyldum sem áttu erfitt inn á heimili sitt í mat eða jafnvel í jólaboð. Þetta kenndi okkur systkinunum að allir eiga rétt á virðingu og þó að fólk eigi erfitt getur það samt verið ágætis manneskjur.

Mamma var mjög barnvæn, sem kom vel fram í sambandi hennar við barnabörnin. Saga Dís, Dilja Mey og Sunna Ír minnast ömmu sem var alltaf svo þolinmóð og góð við þær. Þær eldri fengu að koma til hennar eftir skóla og hún hjálpaði þeim með heimavinnuna. Þeim fannst best þegar þær voru búnar með stærðfræðina því þá fengu þær að sitja í faðmi ömmu í sófanum og lesa upphátt fyrir hana. Hún hlustaði alltaf svo vel og þetta var svo notalegt. Sunna Ír og amma sátu oft saman yfir dótakassanum sem amma átti og skoðuðu allt dótið vandlega og röðuðu því upp saman. Stelpunum finnst sárt að amma er dáin.

Mamma var bæði umhyggjusöm og ákveðin. Við fengum alltaf stuðning heima hjá henni og pabba ef við þurftum en samtímis höfðu þau mikla trú á að við döfnuðum best við að axla ábyrgð og hugsa sjálfstætt. Mamma beið oftast í stofunni þegar við komum heim á unglingsárum, ef hún kom þá ekki sjálf og sótti okkur og heilan skara af unglingum á ball eða annað. Við töluðum alltaf um hvernig dagurinn okkar hafði verið og gátum fengið hjálp við að finna lausn á vandamálum og hún gladdist með okkur ef eitthvað fyndið eða skemmtilegt hafði gerst.

Ég hef haldið áfram að leita til mömmu alla tíð. Hún var góður hlustandi og áhugasöm um allt sem ég var að velta fyrir mér, bæði í sambandi við börnin mín og vinnu. Ég sakna þess að geta fengið hennar sjónarhorn á hlutina, en ég mun halda áfram að tala við hana. Ég og stelpurnar mínar vonum nefnilega að m(amma) sé ennþá svolítið hjá okkur og að hún sé enn að hlusta. Hún mamma lifir með okkur áfram.

Móðir mín er í höndunum á mér. Það er hún sem faðmar dóttur mína í gegnum mig. Og móðir mín strýkur bak dóttur minnar með mínum höndum. Og móðir mín kyssir hár dóttur minnar með mínum vörum. Og móðir mín gagnrýnir hana með mínum munni. Svo fátæk er ég. Allt hef ég fengið til láns.

(Gro Dahle,

Hulda Mjöll Gunnarsdóttir þýddi)

Þín dóttir,

Hulda Mjöll Gunnarsdóttir

Elsku besta amma Guðrún.

Ég mun alltaf muna eftir þér. Þú hefur alltaf verið góð amma. Ég mun sakna þín sárt. En þá er gott að hugsa um að þér líður betur núna. Þú munt samt alltaf vera amma Guðrún í Noregi.

Þín

María.

Elsku Díttý mín, mikið svakalega var ég heppinn að eiga þig sem systur. Lánið lék við mig daginn sem þú fórst heim til mömmu og pabba og sagðir þeim frá því að þú værir búin að finna systkini handa þér. Þann daginn var ég örugglega heppnasta ófædda barn í heiminum. Fyrir ykkur sem ekki þekkið til upphafs sögunnar um mig og systur mína, þá er allt í þeirri sögu eins og klippt út úr fallegu ævintýri. Ævintýri sem ekki gerast mjög oft.

Af einhverjum óútskýrðum ástæðum þá kallaði ég systur mína alltaf Díttý þegar ég var lítill, en ég hef satt best að segja ekki hugmynd um hvaðan það kemur. Ég var reyndar sá eini sem mátti gera það, og ekki bara að ég mátti það heldur átti ég líka að gera það því að alla ævi þótti Guðrúnu vænt um þetta gælunafn og vildi að ég kallaði sig þessu.

Díttý mín, ég á margar góðar minningar um okkur frá því ég var lítill. Þú varst alltaf í svo miklu uppáhaldi hjá mér og ég leit alltaf óendanlega mikið upp til þín. Man eftir því heima í Hjallabrekkunni þegar þú á námsárunum varst að koma í heimsókn frá Noregi. Man hvernig ég hékk utan í þér og í hvert sinn sem þú gerðir þig svo mikið sem líklega til að fara út úr húsi án mín þá gjörsamlega hékk ég utan í þér, hélt dauðahaldi í buxurnar eða peysuna svo þú kæmist ekki fet án mín, gólandi eitthvað um að þú mættir ekki fara. Þér hefur eflaust þótt ég alveg óþolandi litli bróðir á þeim tímapunkti.

Ég man eftir því þegar ég hélt í eldhússtólinn heima í Hjallabrekku og horfði í gegnum gatið sem var á stólbakinu. Ég var að horfa á þig þar sem þú stóðst við vaskinn inni á baði að skipta um umbúðir á hendinni þinni eftir slysið. Þá var ég svo lítill að ég skildi ekki alveg þetta með slysið og hvað hafði komið fyrir höndina. En ég man að ég var lafhræddur við það sem þú þurftir að gera, en á sama tíma og ég var hræddur fann ég líka svo mikið til með þér að ég vildi fyrir alla muni vera hjá þér á meðan þú varst að þessu. Ég var líka sá eini sem þú leyfðir að vera nálægt þér á meðan.

Man vel eftir heimsóknunum til þín þegar þú áttir heima í Ósló, líka til Patró, á Barðaströndina og á Húsavík. Það var alltaf svo gott að koma til ykkar, mér leið alltaf vel hjá ykkur Gunna og enn betur eftir að öll frændsystkinin komu til sögunnar. Það var alltaf nóg af hjartahlýju þar sem þú varst. Það er óhætt að segja að þú hafir notið barnaláns, þú átt þrjú falleg börn og 10 barnabörn sem eru hvert öðru myndarlegra.

Það var líka ótrúlega gott að þú náðir jólunum núna því annað eins jólabarn og þú varst er vandfundið. Þú hafðir reyndar ekki langt að sækja jólaáhugann því hún Guðrún amma smitaði þig alveg örugglega af honum. Það er eiginlega fyndið að hugsa til þess að ég held að þú hafir gefið mér jólaskraut í nánast hverjum einasta desembermánuði alla mína ævi, þér fannst ég bara aldrei eiga nóg af jólaskrauti.

Ég á eftir að sakna þín, elsku systir. Sjáumst í næsta lífi.

Þinn bróðir

Kolbeinn (Kolli).

Elsku Gunna, vinkona okkar!

Vinátta vex

ekki á trjám.

Vökvaðu og nærðu

hana eins vel og þú getur

þá mun hún vaxa og dafna

sem aldrei fyrr.

(Ljóð og gullkorn Hjartalags)

Það er svo sárt að horfa á eftir þér yfir móðuna miklu langt fyrir aldur fram. Við sem höfum þekkst svo lengi og þið Gunni svo stór hluti af lífi okkar. Vinskapur við ykkur Gunna hófst á námsárum í MR og hélst síðan í Noregi á námsárum okkar þar og fylgdi okkar svo yfir hafið til Íslands. Þegar þið Gunni og fjölskylda fluttuð til Noregs aftur, vökvuðum við vináttuna og nærðum áfram.

Það er svo erfitt að hugsa til þess að þú sért farin, erfiðara en orð fá lýst. Þegar litið er til baka rifjast upp svo ótal margar skemmtilegar og ánægjulegar stundir sem við fjölskyldurnar höfum átt saman. Í Ósló á námsárunum, á Patró, á Barðaströndinni, á Húsavík. Síðan aftur í Noregi.

Hress framkoma, gestrisni, gleði og mikil hjartagæska einkenndi þig alla tíð. Nokkrar ógleymanlegar ferðir fór Vigdís í „húsmæðraorlof“ til ykkar Gunna til Stavanger og þá voru dregnar fram gamlar kvikmyndir sem vinkonurnar horfðu á. Í gegnum vináttu okkar á Íslandi og Noregi vorum við svo lánsöm að kynnast yndislegum börnum ykkar Gunna, Braga Frey, Huldu Mjöll og Gunnari Birki og síðar fjölskyldum þeirra.

Þegar ljóst var að alvarleg veikindi höfðu lagst á þig sýndir þú mikið æðruleysi og styrk í baráttunni. En þrátt fyrir þessa erfiðleika hélstu þínu góða skopskyni og réttsýni.

En minningin um þig og þær ótal mörgu og góðu stundir sem við áttum með þér og fjölskyldunni þinni munum við ætíð geyma hjörtum okkar.

Við vottum Gunnari Má og fjölskyldu okkar dýpstu samúð á erfiðri stundu.

Vinarkveðjur,

Vigdís Magnúsdóttir

Egill Már Guðmundsson.