Guðmundur Arnfinnsson þýðir margt og ávallt vel. Hér er „Dáravísa“ eftir Nils Ferlin:
Er vorsólin á himni hló
svo hýr og glöð í bragði,
í drykkjuæði dárinn sló
í dáravegg og sagði:
„Hæ, sjálfumglaða sól, þú skín
og sóar geislum þínum,
ef legg ég aftur augu mín,
þú óðar hverfur sýnum!“
Kötturinn Jósefína Meulengracht Dietrich lætur í sér heyra:
Hvasst er úti, Kári slær á kinn og tásur,
svo lítil kisa króknað getur
kaldur er hann þessi vetur.
Gísli Ásgeirsson er ráðagóður:
Ekki sæmir eðalketti eymdarvælið.
Lausn við þessu fann ég fína:
Farðu í úlpu, Jósefína!
Jósefína svarar um hæl:
Eina læt ég á mig sauma úlpu hlýja
og klæði mig sé kuldinn bitur, –
kisan ráðagóð og vitur.
Bjarni Gunnlaugur Bjarnason:
Ógn er þegar úti kaldur ýlir vindur
Nefburst mun í nösum titra
þá næðir frost um köttinn vitra
Allt mun skárra er úti fer svo enn
að hlýna
þá næðir ei um nefburst þína
í næturferðum Jósefína
Gunnar J. Straumland yrkir heilræðavísu:
Engum gagnast undanbrögð né orðagjálfur.
Vera skal frekar heill en hálfur,
helst af öllu maður sjálfur.
Magnús Geir Guðmundsson skrifar í Boðnarmjöð á mánudag: „Einkar stillt var og fallegt snemma í morgun norðan heiða, töluvert búið að snjóa um helgina, en veður stillt og frostið ekki of mikið:“
Fannabreiða felur jörð,
fagurbjört og hrein;
þýð, svo ríkir þvert um fjörð,
þögnin sönn og ein.
Ármann Þorgrímsson kveður „aðdáunarvert“ þetta:
Þó að lendi í þrengingum
og þyngjast taki sporið
syngja margir söngva um
sólina og vorið.
Hafsteinn Reykjalín Jóhannesson kveður á Boðnarmiði:
Ég hef þennan dýrðar dag,
í dagbók mína skráð.
Því að ég hef ljóð og lag
lokið við í bráð.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is