Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:
Toppur hún á trénu er.
Tigin svanni á höfði ber.
Rýra hér oss rentu gaf.
Ríkisdalinn leysti af.
Hér er lausn Hörpu á Hjarðarfelli:
Efst sem trónir ávallt þar
eg því geri skóna
að eflaust það sem átt við var
sé ýmiskonar króna.
Guðrún Bjarnadóttir leysir gátuna þannig:
Í laufkrónu lék sér Beta,
með lotningu síðar krýnd.
Króna íslensk er ekkert að geta
– engum höfðingja sýnd.
Helgi Seljan svarar:
Á trénu króna á toppi er
og tiginn svanni krónu ber.
Krónan vísast vexti gaf,
vel hún leysti „rigsdal“ af.
Sjálfur skýrir Guðmundur gátuna þannig:
Trjákróna á trénu er.
Tiginn svanni krónu ber.
Rentu króna rýra gaf.
Ríksdal króna leysti af.
Þá er limra:
Hann Eiríkur Hreinn á Eyri
átti krónurnar fleiri
en búhöldar bestu
og burgeisar mestu,
en ekki grænan eyri.
Og síðan ný gáta eftir Guðmund:
Dagur loftið lýsa fer,
líður svefninn burt frá mér,
verk nú leyst af hendi hér
hef og gátu sendi þér:
Orðsnilld sú, er aldrei deyr.
Íþrótt sú að móta leir.
Bragðvísi, sem beitt er enn.
Bókleg fræði stunda menn.
Ósk Skarphéðinsdóttir orti:
Oft þó hafi illu kynnst
á það hiklaust treysti
að búi í hvers manns eðli innst
einhver góður neisti.
Og að lokum eftir Huldu:
Oft mig dreymir ást og vor,
einskis þá ég sakna,
en mig skortir einatt þor
aftur til að vakna.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein
