Helga Sigfúsdóttir

Sé ég fjöld af förnum dögum,

finn mér skylt að þakka að nýju

góðhug þinn og alúð alla,

endalausa tryggð og hlýju.

(Guðmundur Böðvarsson)

Sex ára gutti var ég sendur norður að Akri til Helgu móðursystur minnar og ömmu og afa sem þangað höfðu flutt frá Breiðavaði. Ég var fljótur að sætta mig við aðstæðurnar og varð innan skamms eins og eitt af börnunum hennar Helgu. Þannig reyndist hún mér alla tíð sem besta móðir og dvaldi ég fjölmörg sumur hjá þeim Pálma uppfrá því. Systkinin Jón, Jóhanna og seinna Nína litla tóku mér einnig vel og í minningunni eru allir dagar baðaðir sólskini, kryddaðir nýbökuðum kleinum og ilmandi töðu.

Matartímarnir voru skemmtilegir og oft margir í mat. Helga og amma stóðu vaktina í eldhúsinu, steikjandi silunginn, smyrjandi og bakandi. Alltaf var nóg að borða og gott með kaffinu. Sérstaklega minnist ég þess þegar vakað var um nætur í kringum sauðburðinn hvað það var gott að koma inn og fá hressinguna. Atlætið var allt upp á það besta og vel hugsað um okkur. Enginn gekk um gólfin á Akri í götóttum hosum og var manni snarlega kippt upp á stól og stoppað í gatið, þurfti ekki að fara úr sokknum.

Ég fékk að atast í útiverkunum með fullorðna fólkinu löngu áður en ég gat gert eitthvað af viti en þannig lærði ég smátt og smátt hvað sveitalífið snerist um. Það voru sannarlega forréttindi að fá að kynnast stórfjölskyldunni svona náið, vera á heimilinu með afa og ömmu og þessu góða frændfólki. Ég bý að því alla tíð og veit að það styrkti ræturnar og jarðsambandið.

Helga frænka mín var afskaplega glaðleg og góð og sýndi alla tíð einlægan áhuga á velferð minni og verkefnum. Hún og mamma voru mjög nánar og töluðust við á hverjum degi. Það verður því vandfyllt skarðið sem hún skilur eftir sig en allar góðu og glöðu minningarnar lifa með okkur.

Það er einungis hálft ár síðan við kvöddum Pálma en mér segir svo hugur að hann hafi ekki getað beðið lengur eftir Helgu sinni og því kallað hana til sín yfir í sólarlandið. Samtaka eins og í jarðlífinu munu þau vaka yfir sínu fólki. Það er mikil gæfa systkinanna frá Akri að hafa átt þessa góðu foreldra og ég er þess fullviss að þau Jón, Jóhanna og Nína Margrét ávaxta vel arfleifðina og deila góðum minningum með afkomendum sínum um ókomna framtíð.

Það var eftirvænting og spenna í systkinabarnahópnum þegar fréttist að Pálmi frændi væri kominn með kærustu. Svo kom hann með hana og við fengum að hitta Helgu Sigfúsdóttur. Með henni kom ferskur og fallegur andblær á heimilið, hún var bráðfalleg og alltaf glöð og kát. Ég fékk að kynnast Helgu betur þegar ég var unglingur í sveit hjá þeim Pálma á Akri. Það var skemmtilegur og eftirminnilegur tími. Þarna vorum við, þrjár Nínur á unglingsaldri, hver á sínu árinu. Það vafðist ekkert fyrir Helgu þrátt fyrir ungan aldur, að halda okkur öllum við efnið þannig að verkin urðu skemmtileg og unnin af miklum fúsleika. Það var mikið skrafað og hlegið og hún var vinur okkar en samt alltaf húsmóðirin.

Seinna eftir að þau Pálmi voru flutt til Reykjavíkur kom ég oftar við hjá þeim, sérstaklega síðustu árin. Það var notalegt að koma til þeirra og alltaf hlýlega tekið á móti mér. Við Helga sátum gjarnan með handavinnuna okkar og spjölluðum. Hún vildi alltaf vita hvað væri í pokanum hjá mér í það og það skiptið, þannig að það var eins gott að þar væri eitthvað áhugavert.

Eftir andlát Pálma flutti hún sig um set og það var gott að finna hve vel hún kunni við sig á nýja staðnum. Hún var ekkert af baki dottin, fór allra sinna ferða, keyrði enn bíl og lærði á nýjar græjur eins og henni einni var lagið. Hún átti líka góð börn og barnabörn sem studdu hana á alla lund.

Ég kom síðast til Helgu í vikunni áður en þau fóru utan. Það var góð kvöldstund sem við áttum þá. Eftir standa eingöngu góðar minningar um góða vinkonu.

Kæru Jón, Jóhanna, Nína Margrét og fjölskyldur. Innilegar samúðarkveðjur.

Helga var alla tíð mikil hannyrðakona og þegar frítími gafst frá sveitastörfum hvatti hún okkur stelpurnar, sem oftast vorum 2 til 3, til að stunda hannyrðir og kenndi okkur prjón, hekl eða útsaum. Þá sat hún með okkur með sínar hannyrðir og þetta voru dýrmætar stundir.

Eftir að sveitadvöl minni hjá Helgu og Pálma lauk kom ég hvert sumar í heimsókn að Akri og börn mín nutu þess einnig að koma þar. Á unglingsárum voru þau bæði þar í sveit um tíma.

Síðar fluttu þau Helga og Pálmi til Reykjavíkur og alltaf var gott að koma til þeirra og þau sýndu mikla ræktarsemi og vináttu við mig og mína fjölskyldu. Það var líka gott að leita til þeirra ef eitthvað bjátaði á.

Þau Pálmi voru ákaflega samrýnd en eftir að Helga varð ekkja í október sl. sýndi hún mikinn dugnað og lét engan bilbug á sér finna. Hún flutti sig um set og var hamingjusöm með nýju, fallegu íbúðina sína. Sagði að sér liði vel þar. Síðast hittumst við fyrir rúmum mánuði. Þá komu þær Theodóra frænka mín í heimsókn. Helga var kát og hress og við áttum frábæran dag saman. Ekki óraði mig fyrir að þetta yrði okkar síðasti vinafundur en það er gott að minnast þessa dags.

Ég er þess fullviss að Pálmi frændi muni taka vel á móti Helgu sinni, en minningin um yndislega konu lifir. Við Tómas sendum Jóni, Jóhönnu, Nínu Margréti og fjölskyldum þeirra okkar innilegustu samúðarkveðjur.

Með hlýrri þökk,

Það eru aðeins liðnir um fimm mánuðir frá því að Pálmi lést eftir langa sjúkdómslegu. Álagið á Helgu var mjög mikið og daglegar heimsóknir reyndu án efa mjög á hana.

Hjónaband Helgu og Pálma einkenndist af ástúð og væntumþykju. Þau voru afar samrýnd og samtaka í sínum búskap, hvort sem það var á Akri eða á höfuðborgarsvæðinu þar sem þau bjuggu vegna setu Pálma á Alþingi. Álag á Helgu var mikið vegna þingmennsku Pálma og þá sérstaklega þegar Pálmi gegndi embætti landbúnaðarráðherra. Gestrisni og umhyggja einkenndi ávallt viðmót Helgu og Pálma.

Kynni okkar og Helgu hófust um aldamótin þegar við hjónin vorum samferða í flugi til Kanaríeyja. Upp frá því spratt náin og góð vinátta og áttum við tíðar samverustundir. Þegar dvalið var á Kanaríeyjum var nánast daglega farið í gönguferð á ströndinni og áttum við hjónin þá gjarnan stefnumót við Helgu og Pálma við ákveðna sandöldu sem við gáfum sameiginlega nafnið Arnarhóll. Þar var mikið spjallað um landsins gagn og nauðsynjar.

Helga var ávallt hress í viðmóti. Hún hafði mjög ákveðnar skoðanir á þjóðfélagsmálum og studdi Pálma einarðlega þegar gaf á bátinn og þá ekki síst á meðan Pálmi gegndi ráðherradómi. Okkur er minnisstæð mynd frá þeim tíma af landsfundi Sjálfstæðisflokksins þar sem Pálmi og Friðjón Þórðarson stóðu og klöppuðu fyrir ræðu Geirs Hallgrímssonar en Helga Sigfúsdóttir sat sem fastast og var augljóslega ekki ánægð með ræðu flokksformannsins. Ástæðan fyrir þessari afstöðu Pálma og Friðjóns var án efa sú að þeir vildu báðir tryggja að tímabundinn ágreiningur myndi ekki kljúfa flokkinn enda gekk það eftir.

Við hjónin erum þakklát fyrir þær samverustundir sem við áttum með Helgu og þá vináttu og væntumþykju sem hún sýndi okkur. Við sendum okkar einlægustu samúðarkveðjur til Jóns, Jóhönnu Erlu og Nínu Margrétar og fjölskyldna þeirra.

Blessuð sé minning Helgu Sigfúsdóttur.

Það er fallegt að líta heim að Akri. Fjallahringurinn er fríður. Vatnið er spegilslétt. Í bænum er glatt á hjalla og gestum tekið fagnandi.

Þessi mynd stendur ljóslifandi þegar Helga hefur nú kvatt skyndilega. Að henni er mikil sjónarsviptir. Minningar frá æsku birtast. Alltaf var gleðiefni þegar beygt var heim að Akri á leið úr kaupstað og eins var tilhlökkunin mikil þegar von var á frændfólkinu frá Akri í heimsókn. Jólaboðin á Akri eru sveipuð ævintýraljóma. Síðar urðu samfundir fleiri fyrir sunnan. Gestrisnin var söm við sig. Helga og Pálmi voru höfðingjar heim að sækja.

Helga var stórglæsileg kona, myndarleg í öllu sem hún tók sér fyrir hendur og fór létt með öll samskipti. Hún naut sín vel í krefjandi verkefnum, hress og hispurslaus, stelpuleg í fasi. Einnig kunni hún vel þá list að gleðjast í góðra vina hópi. Helga kom til dyranna eins og hún var klædd og sagði óhikað sinn hug. Í seinni tíð áttum við okkar góðu stundir. Þessar stundir eru mér mjög dýrmætar og er ég þakklát Helgu fyrir vináttu hennar og trúnaðartraust.

Vart er hægt að minnast Helgu án þess að nefna Pálma um leið. Þau voru eins og samofin, einstaklega samhent, geislandi af gleði og ást.

Guð blessi minningu Helgu og Pálma á Akri.

Þegar ég var með syni mínum, Ragnari Darra, á hlaðinu á Akri að kveðja Pálma Jónsson hinstu kveðju í október í fyrra ásamt eftirlifandi konu hans, Helgu Sigfúsdóttur, og öðrum fjölskyldumeðlimum og nánum vinum Pálma hefði mér ekki komið til hugar að kveðja Helgu hinstu kveðju innan við hálfu ári síðar. Samrýndari hjónum en Helgu og Pálma hef ég ekki kynnst og það var lán og heiður fyrir mig sem ungan mann að kynnast þeim og þeirra fólki þegar ég var heimagangur hjá þeim á Akri og í Bólstaðarhlíðinni um nokkurra ára skeið. Og nú eru þau saman í draumalandinu alveg eins og þau fylgdust svo náið og vel að í lifandi lífi alla tíð, allt frá því að ungur og kappsamur Pálmi náði ástum Helgu þegar hún var nemandi í Kvennaskólanum á Blönduósi. Ég man þá sögu. Það var ekki skrýtið að bóndasonurinn frá Akri félli fyrir Helgu Sigfúsdóttur. Hún var bæði glæsileg og falleg kona og áfram alla tíð. En hennar innri manneskja var enn fallegri. Hún var bæði ljúf og góð kona en hún hafði einnig að bera ríka réttlætiskennd, hugrekki og skap sem hún þó beitti á réttan hátt. Þá var hún mikill persónuleiki og sterk kona, ekki síst fyrir sig og sína og hún var mikill styrkur fyrir mann sinn alla tíð. Styrkur hennar og réttlætiskennd var að mínu mati lýsandi á umtöluðum landsfundi Sjálfstæðisflokksins á níunda áratug síðustu aldar. Hún þorði. Þá var hún mjög skemmtileg, glaðværð og mikill húmoristi með smitandi hlátur.

Mér þótti afar vænt um Helgu Sigfúsdóttur. Þegar ég bjó á heimilum þeirra hjóna var hún mér alla tíð góð. Fyrir það færi ég henni hjartans þakkir og minning um góða konu og eftirminnilega lifir. Ég trúi því sama og sonur minn að nú haldist þau Pálmi og Helga saman hönd í hönd sem englar á himnum sem vaka yfir sínum nánustu.

Helga var ættrækin og mjög tengd öllu sínu fólki. Fráfall Helgu var sviplegt og söknuðurinn er sárastur fyrir hennar nánustu.

Elsku Jón, Jóhanna, Nína, makar og barnabörn. Ég bið Guð að styrkja ykkur í sorginni. Guð blessi minningu Helgu Sigfúsdóttur.

Ég kynntist þeim hjónum því betur sem árin liðu, bæði á árum mínum fyrir norðan og við ýmis tækifæri hér í Reykjavík og jafnvel á ferðum utanlands. Pálmi var holdgervingur tryggðar og trausts. Glaðsinna í vinahópi og áheyrilegur sögumaður. Hafði fallegt málfar og talaði vel um náungann. Helga var skemmtilega hláturmild og bæri það við að alvara einkenndi samræður eða aðstæður var gjarnan mjög stutt í að hún gæti séð gamanið í efninu. Hún hafði líka smitandi hlátur og hvellan svo iðulega endaði hennar hópur í háværum hlátrasköllum. Þá leið henni og öllum í návist hennar vel. Hennar frásagnir voru flestar í þessum anda.

Ég votta afkomendum þeirra mína dýpstu hluttekningu og veit að fallegar minningar barna og barnabarna munu einkenna friðhelga minningu um samhenta og trausta foreldra og ömmu og afa.