Sigrún Árnadóttir var fædd 30.12. 1923 og lést á Selfossi 3.5. 2018.

Móðir Sigrúnar var Marsibil Jóhannsdóttir, f. 22.3. 1893, d. 26.12. 1980, frá Efri-Hömrum í Holtum, faðir Árni Árnason, f. 2.11. 1886, d. 4.9. 1948, kennari og bóndi frá Ölvesholtshjáleigu í Holtum.

Systkini Sigrúnar eru Ólafur Örn, f. 1919, látinn sama ár, Ólafur Örn, f. 1921, látinn 2012, Baldur, f. 1922, látinn 1992, Ásta Ingibjörg, f. 1923, látin 2013, og Sigríður, f. 1926.

Eftirlifandi eiginmaður Sigrúnar er Bárður Kjartan Vigfússon, f. 10.4. 1927, frá Ljótarstöðum í Skaftártungu.

Dætur Sigrúnar með Ágústi Inga Guðmundssyni frá Vestmannaeyjum eru:

1) Brynja Ágústsdóttir, f. 17.2. 1944 maki hennar Eggert Simonsen, f. 6.5. 1943, d. 24.8. 2009. Börn þeirra eru:

a) Ottó W. Simonsen, f. 1961, maki hans Rut Guðmundsdóttir, f. 1960, eiga einn son og þrjú barnabörn.

b) Sigrún Bára Eggertsdóttir, f. 1965, á þrjú börn og þrjú barnabörn.

c) Hafdís Linda Eggertsdóttir, f. 1967, maki hennar Magnús Geir Gunnarsson, f. 1961, eiga þrjú börn og eitt barnabarn, Magnús á dóttur frá fyrra sambandi og tvö barnabörn.

d) Þórunn Marsibil, f. 1972, maki hennar Böðvar Bjarki Þorvaldsson, f. 1971, eiga þrjú börn.

2) Ásta Hlíf Ágústsdóttir, f. 11.2. 1945, d. 7.3. 2018.

Synir Sigrúnar og Bárðar eru:

3) Gestur Ragnar Bárðarson, f. 26.5. 1953, maki hans Erna Steina Guðmundsdóttir, f. 12.3. 1953. Börn þeirra eru:

a) Tómas Áki, f. 1976, maki hans Íris Ólafsdóttir, þau eiga tvær dætur.

b) Davíð Kjartan, f. 1983, maki hans Ingibjörg Óttarsdóttir, þau eiga tvo syni.

c) Gestur Ari, f. 1987.

d) Hjördís, f. 1988, maki hennar. Steingrímur Gauti Ingólfsson, þau eiga eina dóttur.

4) Kristinn Marinó Bárðarson f. 3.1.1957, maki hans Gerða Arnardóttir 17.4. 1963. Dætur þeirra eru:

a) Sigrún Erna, f. 1987, maki hennar Daníel Gunnarsson og á hann eina dóttur.

b) Sara Sif, f. 1992, maki hennar Atli Tómasson.

Sigrún og Bárður hófu búskap á Selfossi árið 1953, fyrst á Austurvegi 61, en byggðu svo einbýlishús á Sólvöllum 15 sem þau flytja í 1965 og bjuggu þau þar alla tíð síðan. Síðustu þrjú árin hefur Sigrún verið á hjúkrunarheimilinu Ljósheimum á Selfossi.

Sigrún starfaði alla tíð við saumaskap sem hún lærði af móður sinni og hjá klæðskera í Reykjavík. Á Selfossi vann Sigrún sumarvinnu hjá Mjólkurbúi Flóamanna, í Sundhöll Selfoss og frá 1968 hjá Sjúkrahúsi Suðurlands sem forstöðumaður þvottahúss og saumakona þar til hún lét af störfum í árslok 1993.

Úför Sigrúnar fer fram frá Selfosskirkju í dag, 15. maí, klukkan 14.

Ein af mínum fyrstu minningum er mamma að sauma fínan ballkjól á fræga söngkonu. Auðvitað var ég sendur fram í eldhús og mátti ekki fylgjast með en söngkonan var Elín Bachmann, sem söng með stórhljómsveit Óskars Guðmundssonar. Mamma var flink sauma- og hannyrðakona og saumaði á okkur bræðurna föt, kúrekahatta, vesti með kögri og fleira nauðsynlegt sem ungir menn þurftu til að líta út eins og ósviknir töffarar. Gestur bróðir naut þess að vera eldri og þegar Bítlarnir gáfu út Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band saumaði hún ljósbláan jakka með spæl, alveg eins og þann sem Paul klæddist á plötuumslaginu. Frumsýning var auðvitað á þjóðhátíðardaginn 17. júní og þegar Gestur bróðir segir þessa sögu var umferðarteppa þar sem hann gekk um. Seinna breytti mamma jakkanum fína í forláta vesti á mig enda Bítlarnir bresku hættir að spila saman.

Mamma var glaðlynd og jákvæð og við bræðurnir máttum alltaf bjóða vinum okkar inn í hús og ef við vorum svangir fann hún til kökur og kex. Binna systir stofnaði ung heimili í Reykjavík en kom oft austur á Selfoss. Jólin voru tilhlökkunarefni því Binna og Eggi komu austur með krakkana sína og þá var mikið spilað og hlegið.

Mamma hafði mjög gaman af ferðalögum. Pabbi keypti rússneskan eðaljeppa (Lada Sport) en mamma kunni aldrei almennilega við hann svo honum var skipt upp í Pathfinder-jeppa sem henni líkaði miklu betur við.

Á hverju sumri fóru þau í ferðir með tjaldvagninn og svo fellihýsið, oftast í Rangárþing eða Skaftártunguna. Eða þá í veiðitúra inn á Landmannaafrétt eða í Veiðivötn.

Mamma byrjaði að vinna í þvottahúsi Sjúkrahússins á Selfossi 1968.

Þar unnu með henni skemmtilegar konur, Gunnurnar Guðjóns, Péturs og Jóns, Bogga, Sigrún og Hjördís. Í kaffitímanum var alltaf spilað af krafti og hlegið mikið, enda sagði Hafsteinn Þorvaldsson, forstjóri sjúkrahússins, að ef sjúklingar væru daprir og niðurdregnir væri besta læknisráðið að senda þá í þvottahúsið.

Ásta systir var þroskaskert. Fyrstu árin bjó hún hjá okkur í litla húsinu á Austurveginum en fór svo að Sólheimum í Grímsnesi 1960. Það var erfið ákvörðun fyrir mömmu en á Sólheimum leið Ástu vel. Ásta dó 7. mars sl. en mamma var það hress að hún gat fylgt henni síðasta spölinn og munu þær mæðgur hvíla hlið við hlið í Selfosskirkjugarði.

Fyrir nokkrum árum lærbrotnaði mamma og varð að fara á hjúkrunarheimili. Mamma fékk hægt andlát eftir stutta sjúkdómslegu á hjúkrunarheimilinu Ljósheimum á Selfossi fimmtudaginn 3. maí og erum við fjölskylda hennar þakklát fyrir góða umönnun og nærgætni starfsfólksins.

Ég kveð móður mína með ljóði eftir Ólaf Örn bróður hennar:

Hnigin er að foldu móðir göfgi gædd,

sem geislum kærleiks stráði farinn veg

og öllum var svo góð og innileg,

ímynd fórnarlundar holdi klædd.

Við heyrum hennar hlýja, milda róm

á helgri kveðjustund innst í sál

og þökkum hennar fylgd á förnum vegi

því hún, sem þráði litfríð lífsins blóm

og las úr hverjum steini helgi mál,

mun umbun veitt á upprisunnar degi.

(ÓÖÁ)

Kristinn Marinó Bárðarson.

Í dag kveðjum við Sigrúnu Árnadóttur, móður, tengdamóður, ömmu og langömmu.

Á kveðjustund er efst í huga þakklæti til örlátrar móður, ömmu og langömmu sem gaf endalaust af sér, konu sem smitaði frá sér lífsgleði og hugrekki, sem hvatti og studdi þegar á því var þörf.

Hjá Rúnu var ætíð skjól að finna þegar léttvægar æskuraunir steðjuðu að.

Hún hafði lag á að sjá jákvæðu hliðarnar og gerði sér ekki óþarfa rellu yfir hlutunum.

Þegar tengdadóttir var kynnt til sögunnar tók hún henni opnum örmum og seinna meir þegar barnabörnin tóku að teljast inn, áttu þau hjá henni vísan hauk í horni.

Það var alltaf dásamlegt fyrir fjölskylduna að koma á Selfoss þar sem öllum var tekið fagnandi og gleðilegt er að okkar fimm barnabörn fengu einnig notið þess að heimsækja ömmu Rúnu og afa Dadda á Selfoss, eitthvað sem þau munu ætíð meta mikils.

Rúna var traust stoð í lífi okkar alla tíð. Við kveðjum hana með ástúð og söknuð í huga .

Ef að þú færð mína móður upp spurt,

hvíslaðu að henni kveðju frá mér,

hvar sem hún er.

(Gunnar Gunnarsson)

Gestur, Erna Steina

og börn.