Birna Jóhannsdóttir

Elsku hjartans mamma mín!

Ég sendi þér kæra kveðju,

nú komin er lífsins nótt,

þig umvefji blessun og bænir,

ég bið að þú sofir rótt.

Þó svíði sorg mitt hjarta,

þá sælt er að vita af því,

þú laus ert úr veikinda viðjum,

þín veröld er björt á ný.

Ég þakka þau ár sem ég átti

þá auðnu að hafa þig hér,

og það er svo margs að minnast,

svo margt sem um hug minn fer.

Þó þú sért horfin úr heimi,

ég hitti þig ekki um hríð,

Þín minning er ljós sem lifir

og lýsir um ókomna tíð.

(Þórunn Sigurðardóttir)

Elsku besta mamma mín, hvíldu í friði.

Þín dóttir,

Birna Jóhannsdóttir kvaddi þessa jarðvist í síðustu viku eftir erfið veikindi undanfarna mánuði.

Á slíkum tímamótum koma upp í hugann margar góðar minningar, sem ég er þakklátur fyrir.

Ég kynntist Birnu fljótlega eftir að við Hanna Lára fórum að hittast á síðari hluta árs 2015.

Þessi smávaxna en knáa kona var alltaf létt í bragði þegar við hittumst, alltaf fékk maður þétt faðmlag og koss á kinn og alltaf var stutt í spaugið hjá henni.

Við Birna náðum vel saman og aldrei bar nokkurn skugga á okkar samband, og þótti mér mjög vænt um hana og hversu vel hún tók mér, þessu nýja „viðhengi“ inn í sína fjölskyldu.

Ég kvaddi Birnu seint um kvöld þann 8. maí sl., ég tók þétt í höndina á henni, beygði mig niður að henni og sagði: „Birna mín, þetta er Gunni, ég er að fara heim núna“ – og í sömu andrá opnaði hún augun upp á gátt smá stund og lokaði þeim svo aftur rólega, það er augnablik sem ég gleymi aldrei. Ég kyssti hana á ennið og bauð henni góða nótt. Síðar þá um nóttina var hún látin.

Börnin hennar og barnabörn voru henni stoð og stytta í veikindum hennar, allt fram á síðasta dag og færi ég þeim öllum innilegar samúðarkveðjur.

Það er alltaf sárt að sjá á eftir fólkinu sínu fara en þannig er víst gangur lífsins. En við sem eftir stöndum yljum okkur við góðar minningar.

Kæra Birna, fleyi þínu hefur nú verið ýtt úr vör og góðar vættir færa þig yfir að bakkanum hinum megin, þar verður tekið vel á móti þér – það veit ég.

Hvíl í friði.

Guðdómlegur geisli blíður

greiðir skuggamyrkan geim;

á undra vængjum andinn líður

inn í bjartan friðarheim.

(Hugrún)

Elsku Birna mín.

Það er fullt af minningum sem munu ylja mér um ókomna tíð um þig og tímann okkar saman sem var því miður alltof stuttur. Ég er mjög þakklát fyrir að hafa fengið að kynnast þér og njóta alls þess sem þú ert. Þú tókst mér og börnunum mínum opnum örmum og hittir okkur í hjartastað. Börnin sáu í þér það sem þau höfðu átt í föðurömmu sinni, húmor, umhyggjusemina og gleði. Það er ómetanlegt og ekki sjálfgefið að finna að börnin mín væru þín líka. Þú samfagnaðir svo innilega með okkur þegar við vorum að fara að gera eitthvað skemmtilegt, hvattir okkur til að lifa lífinu, njóta og beiðst spennt eftir sögum en sérstaklega eftir myndum á Facebook sem þú dundaðir við að skoða. Það var dásamlegt að hlusta á þig kveðja okkur með fallegu orðunum þínum sem við munum áfram nota. Takk, elsku Birna mín, fyrir tímann okkar saman, miklu meiri.