Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson: Í fjárhúskrónni finna má. Fjalla milli liggja sá. Úr þeim slettir illyrmið. Opnar síður höfum við. Helgi Seljan svarar: Ég klaufir finn í hverri fjárhúskró í fjalli skarð við stundum nefnum klauf.

Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:

Í fjárhúskrónni finna má.

Fjalla milli liggja sá.

Úr þeim slettir illyrmið.

Opnar síður höfum við.

Helgi Seljan svarar:

Ég klaufir finn í hverri fjárhúskró

í fjalli skarð við stundum nefnum klauf.

Menn sletta bara úr klaufum býsna nóg,

við buxnaklaufir dugar ekkert gauf.

Helgi R. Einarsson á þessa lausn:

Kind og fjöllum finnst hún á,

við fagnað úr þeim sletta má

og á pilsum eins og rauf.

ég ætla' að giska hér á klauf.

Sjálfur skýrir Guðmundur gátuna þannig:

Í krónni finna klaufir má.

Klaufir milli fjalla sá.

Úr klaufum slettir karlfólið.

Klaufum buxna lokum við.

Þá er limra:

Tveir lagsmenn úr skorpnu skaufunum

skvettu' út úr buxnaklaufunum,

þeir migu' upp í vindinn

og mændu á tindinn

með skrínukost nógan í skaufunum.

Síðan kemur ný gáta eftir Guðmund:

Nú er úti regn og rok,

rís ég mínu bóli frá,

vísnagátu í vikulok

venju samkvæmt yrkja má:

Hryggur þrátt ver hana skaða.

Hún vínanda færir þér.

Gera þeir, sem heyi hlaða.

Hálfgerð rola þetta er.

Gísli Jónsson orti:

Já, víst eru limrurnar liðugar

en löngum þær bestu ósiðugar.

Þau orð sem þar henta

má bara alls ekki prenta

og aðrar bara ekki neitt sniðugar.

Hér er limra eftir Jóhann S. Hannesson:

Það er ekki andskotalaust

hvað undarlegt fólk er í haust;

jafnvel biskupinn kvað

sjást með klámmyndablað

og kyrjaði popplög við raust.

Hér er vel kveðið en höfundinn þekki ég ekki:

Lifnar hagur, hækkar brá,

ýrnar bragagjörðin;

ó, hve fagurt er að sjá

ofan í Skagafjörðinn.

Halldór Blöndal

halldorblondal@simnet.is