Helga Ísleifsdóttir

Fallin er frá kær vinkona mín hún Helga Ísleifsdóttir eða Helga í Fossó eins og ég kallaði hana svo oft.

Mér var mikið brugðið þegar ég sá tilkynninguna í blöðunum um andlát og útför Helgu minnar. Ekki hafði ég heyrt af veikindum hennar.

Ég kynntist Helgu minni þegar ég byrjaði að vinna í Fossvogsskóla sem skrifstofustjóri fyrir tæpum 20 árum síðan. Helga var aðstoðarmaður hjá íþróttakennara og sá um íþróttasalinn ásamt fleiru. Daglega kíkti Helga á skrifstofuna til mín í pásunum sínum og spjölluðum við saman. Við höfðum báðar mikinn áhuga á handavinnu og var hún mjög handlagin og afkastamikil í handavinnunni. Matar- og kaffitímarnir okkar voru líflegir og þá sátum við saman ásamt fleirum og var mikið spjallað. Unnum við saman í Fossó í nokkur ár. Þegar ég kvaddi Fossvogsskóla og fór til annarra starfa þá héldum við Helga kunningsskapnum. Ég kynntist Ella hennar og kíkti ég til þeirra í kaffi og þau komu til okkar Nonna. Ár hvert komu þær til mín Helga og Svava vinkona okkar frá Fossvogsskóla og áttum við saman dásamlegar stundir, borðuðum góðan mat sem var skolað niður með góðum drykkjum og var mikið hlegið. Það var núna síðast í febrúar á þessu ári sem við sátum hérna í stofunni hjá mér og áttum svona dýrðarstund saman. Mikið á ég nú eftir að sakna þess að eiga ekki fleiri svona stundir með henni Helgu. Takk, Helga mín, fyrir allt og allt.