Þorvaldur Þ. Baldvinsson

Það er skrýtið og óraunverulegt að hugsa til þess að þú sért dáinn, um leið rifjast upp ótal minningar. Eins og ferðirnar sem ég fékk að fara með þér á Sindra þegar ég var smápeð. Sennilega kom ég ekki að miklu gagni þegar ég hékk fram á borðstokkinn og var með beinar lýsingar á því sem kom upp með netunum í æsifréttastíl.

Eða þegar ég fékk að brasa með þér niðri í skúr. Eða þegar þú kenndir mér að gella svo ég gæti safnað mér smápeningi.

Eða söluferðirnar okkar á appelsínugula rúgbrauðinu. Þær voru nú oft skemmtilegar. Við keyrðum um sveitirnar og bönkuðum upp á á bæjunum og seldum fisk, ég fékk að hafa reiknivélina til þess að leggja saman og passaði vel upp á peningakassann á milli bæja. Ekkert smástolt af ábyrgðinni sem mér var falin óafvitandi að þú hefðir vel getað reiknað þetta allt saman í huganum og að kassinn hefði tæplega týnst í bílnum. Ef um langan veg var að fara styttir þú okkur stundir með því að syngja og segja sögur því ekkert var nú útvarpið í rúbbanum. Þú hafðir nefnilega svo gaman af því að syngja og við systkinin eigum ótal minningar tengdar tónlist í kringum þig, hvort sem þú varst að spila plötu með Villa Vill eða spila sjálfur á hljóðfæri og syngja. Ef þú varst eitthvað að brasa mátti alltaf heyra smáraul eða flaut.

Þetta var ekki alltaf eintóm gleði og gaman og bara svona til að það sé alveg á tæru, pabbi, þá er Kambsþrjóskan úr móðurættinni ekkert miðað við Sælandsþráann sem við fengum frá þér.

Þegar ég fór að eldast og búa mér heimili átti ég ófá símtöl við þig tengd matargerð, enda varstu listakokkur og í seinni tíð held ég að fátt hafi glatt þig meira en að matbúa og stússast í kringum mat. Í hvern á ég nú að hringja til þess að fá að vita hvað ég á að hafa kjötið lengi í ofninum eða hvernig er best að gera sósuna?

Þegar barnabörnin fóru að koma eitt af öðru leiddist þér ekkert að atast í þeim og æsa þau upp en lést svo mömmu svo um að róa liðið niður og sinna þessu helsta. Það kom því vel á vondan þegar hún Hafrún mín sá ekkert nema afa og þú máttir gjöra svo vel og svæfa hana og skipta á henni fyrstu skiptin sem hún fékk að gista. Friðriki fannst alltaf best að vera hjá ömmu og afa þegar hann var lítill, af því að hann og afi voru álíka árrisulir og fengu sér morgungraut saman. Hann elskaði morgungrautinn hans afa.

Þórir segir að það sé best að vera hjá ömmu og afa því hann fái alltaf að ráða hvað er í matinn þegar hann gistir og svo leyfir afi honum alltaf að vera í tölvunni. Veit ekki með þetta alltaf.

Það var augljóst að afahlutverkinu sinntir þú með mikilli gleði og ekki varð gleðin minni þegar fyrsta langafabarnið kom í heiminn. Þessar vikur sem þú lást á sjúkrahúsinu gladdi það þig langmest af öllu þegar afabörnin og litla langafakrílið komu í heimsókn.

Nú er allavega komið að leiðarlokum og það er gott til þess að vita að þú þarft ekki að finna til lengur, það var það erfiðasta eftir þetta ömurlega slys. Þórir sagði mér um daginn að 99 ár hjá okkur eru eins og einn dagur á himninum, þannig að þegar hann hittir þig eftir 99 ár þá verði það bara eins og þið hafið hist í gær. Vonandi, hver veit? Ég veit það hinsvegar að það hafa orðið fagnaðarfundir þarna hinum megin þegar þið bræðurnir hittust aftur. Ég get rétt ímyndað mér hlátrasköllin og bakföllin.

Við sjáumst þá bara á morgun.

Mikið á ég eftir að sakna þín, sakna þess að heyra í þér reglulega því stundum hringdir þú bara til að spjalla um daginn og veginn.

Það var yfirleitt stutt í grínið og stríðnina og þér fannst ekkert leiðinlegt að æsa fólk upp. Ég held að þú hafir t.d. notað sama grínið á okkur systurnar þegar við vorum unglingar. Ef ég var eitthvað slöpp eða lasin spurðir þú hvort ég væri nokkuð ófrísk, það fauk heldur betur í mann, enda unglingur og ofurviðkvæmur fyrir öllu svona. Þá fórst þú bara að skellihlæja og sagðir, „fyrst þú ert ekki frísk þá hlýtur þú að vera ó-frísk“.

Þér fannst heldur ekkert leiðinlegt að æsa upp litlu krakkana. Þegar við Thomas bjuggum hjá ykkur mömmu og hann var tæplega fjögurra ára, þá þurfti hann alltaf að hlaupa nokkra hringi inn í stofu og glenna sig framan í þig fyrir svefninn. Stundum var hann kófsveittur og að springa úr æsingi loksins þegar ég náði honum í rúmið. Ég hreinlega veit ekki hvor ykkar skemmti sér betur.

Ég á ykkur mömmu svo margt að þakka, þið tókuð á móti okkur Thomasi fyrir tíu árum þegar við fluttum aftur heim til Íslands og hafið alltaf staðið þétt við bakið á mér, það er ómetanlegt. Alltaf voruð þið boðin og búin að hjálpa til og sú hjálp átti sér margar birtingarmyndir, t.d. gerðuð þið ykkur oft spes ferð inn á Akureyri til að sækja Thomas þegar hann kom í pössun til ykkar eða skiluðuð honum aftur inneftir eftir helgargistingu.

Þú varst alltaf að sýsla eitthvað með mat og oft var það eitthvert fiskmeti enda gamall sjóari. Veit ekki hversu oft þú varst búinn að útbúa fisk í raspi handa mér sem þú frystir og við gátum svo bara steikt seinna, og sólþurrkaði saltfiskurinn sem þú áttir oft handa okkur. Þú vart snilldarkokkur og ég held að þú hafir prófað að elda allt mögulegt. Þér fannst þetta gaman, það mætti segja að það hafi verið þitt áhugamál að skoða uppskriftir og horfa á matreiðsluþætti.

Þú fylgdist alla tíð vel með fréttum og veðri og alltaf var sussað á mann þegar fréttirnar voru, hvort sem þær voru í útvarpi eða sjónvarpi. Ég man að ég spurði þig oft hvort það hefði gerst eitthvað nýtt frá því þú hlustaðir á fréttirnar klukkutíma áður. Svo var sofið yfir kvöldfréttunum og veðrinu í sjónvarpinu en þú þóttist alltaf hafa bara rétt dottað.

Núna síðustu vikur hef ég verið að leita mér að íbúð, alltaf vildir þú vita hvernig leitin gengi og svo þegar ég sagði þér um daginn að þetta væri komið, ég væri búin að finna íbúð og þetta myndi reddast þá varstu glaður. Þú brostir bara og kinkaðir kolli. Þú fylgist ábyggilega vel með, en mikið vildi ég óska að þú gætir komið í heimsókn.

Elsku pabbi, við sjáumst aftur þegar minn tími kemur.

Lalli var einn af átta systkinum frá Sælandi á Árskógssandi. Nú hafa fimm bræður kvatt þessa jarðvist á fáum árum.

Í uppvextinum átti Lalli tvö heimili, í Sælandi og Gilsbakka á Hauganesi hjá móðurömmu og Stjána móðurbróður sínum. Eins og flestir drengir þessa tíma þar um slóðir var sjómennskan í fyrsta sæti og varð hans starf um ævina.

Honum Lalla var ýmislegt til lista lagt. Hann var mjög góður kokkur og liðtækur í því í seinni tíð. Hann þótti skarpur og skemmtilegur, hafði góðan húmor en var snöggur upp á lagið og oft fljótfær.

Hann var fljótur að tileinka sér nýjungar. Nú seinni ár var tölvan það tæki sem hann tileinkaði sér og notaði mikið. Ungur keypti hann sér segulbandstæki og rafmagnsgítar. Hann hafði gaman af tónlist og söng, enda var mikið sungið í Gilsbakka. Kristján frændi raulaði þessa vísu eftir Jón frá Ljárskógum.