Sigurjón Kristinsson fæddist í Reykjavík 20. júní 1944. Hann lést á gjörgæsludeild Landspítalans við Hringbraut 26. október 2018.

Hann var sonur hjónanna Eyjólfs Kristins Eyjólfssonar, f. 28.7. 1883, d. 27.7. 1970, og Þóru Lilju Jónsdóttur, f. 8.4. 1905, d. 26.12. 1970.

Þau fluttust í Garðinn árið 1946 og bjuggu í Lónshúsum.

Systur Sigurjóns eru 1) Guðrún Kristinsdóttir, f. 17.5. 1932, gift Hilmari Péturssyni, f. 12.9. 1931, þau eiga þrjá syni. 2) Sólveig Kristinsdóttir, f. 21.11. 1945, gift Steinari Bjarnasyni, f. 12.10. 1945, þau eiga tvö börn.

3) Valdís Petrína Halldórsdóttir (sammæðra), f. 25.1. 1922, d. 26.8. 1935.

Þann 1.12. 1984 kvæntist Sigurjón Kristínu Ögmundsdóttur, f. 6.3. 1945, dóttir hjónana Ögmundar Jóhannessonar, f. 21.8. 1915, d. 21.11. 2007, og Ingigerðar Helgadóttur, f. 2.11. 1920, d. 27.11. 1998, þau voru kennd við Heiðartún í Garði.

Kristín á fjögur systkini, Öldu, f. 1950, Sigurð, f. 1952, Jón, f. 1956, og Maríu, f. 1948, d. 2010.

Sigurjón og Kristín eignuðust einn son, Kristinn Þór Sigurjónsson, f. 1.9. 1985 í sambúð með Aðalbjörgu K Jensdóttur, f. 24.4. 1993. Kristín átti þrjár dætur frá fyrra hjónabandi. 1) Pálína, f. 1964, gift Jóni Á. Pálmasyni, f. 1963, og eiga þau fjóra syni og tvö barnabörn. 2) Jónína, f. 12.12. 1965, d. 6.12. 2011, hún eignaðist eina dóttur. 3) Bára Inga, f. 1971, gift Jóni Björgvinssyni, f. 1973, og eiga þau tvær dætur.

Sigurjón stundaði ýmis störf um ævina, fiskvinnslustörf hjá Voninni, Gerðabátum, Ísstöðinni, Ásgeiri hf. og Nesfisk. Starfaði við grafartöku og leysti af hringjara við Útskálakirkju. Hann vann við eldhússtörf hjá Varnarliðinu á Keflavíkurflugvelli og síðustu árin á vinnumarkaðinum voru hjá Axel í Skólamat. Og ekki fór fram hjá neinum harðfiskurinn. Sigurjón vann mikið í félagsstörfum í Garðinum. Byrjaði í barnastúkunni Siðsemd no. 14, hann var virkur í Björgunarsveitinni Ægi frá 1973, var virkur félagi Knattspyrnufélags Víðis og var mörg ár í Unglingaráði Víðis. Hann gekk í Kiwanisklúbbinn Hof árið 1980 og var virkur í um 30 ár.

Sigurjón og Kristín bjuggu á Garðbraut 60 í allmörg ár en seinustu æviár Sigurjóns bjuggu þau í Kríulandi 27.

Útför Sigurjóns fer fram frá Útskálakirkju í dag, 3. nóvember 2018, klukkan 13.

Elsku pabbi.

Ég er varla að trúa því að ég sé að skrifa minningarorð til þín. Því í dag er ég ekki einungis að kveðja yndislega föður minn heldur líka besta vin minn.

Við feðgarnir höfum brallað mikið saman í gegnum ævina og hefur þú ávallt verið mér til halds og trausts.

Betri föður og vin er ekki hægt að hugsa sér, þú vildir allt fyrir mig gera og varst alltaf tilbúinn að rétta fram hjálparhönd, þegar ég ákvað að byrja að æfa fótbolta þá bauðst þú þig fram í unglingaráð Víðis bara til að geta eytt meiri tíma með mér, öll þau skipti sem þú keyrðir okkur strákana á fótboltaleiki/mót, fullur bíll af strákum og græjurnar í botni.

Ég er ákaflega stoltur af því að vera sonur þinn og hefur þú kennt mér margt í lífinu, það er virkilega erfitt að hugsa til þess að þú munir ekki lengur vera með okkur og verður tómlegt að koma heim í Kríulandið og ekki fíflast með þér, eiga ekki eftir að borða vöfflurnar þínar eða fá heimsins besta kartöflusalat aftur.

Ég myndi gefa allt fyrir að hafa smá brot af þínum eiginleikum, því þú gast alltaf komið manni í gott skap með þínum einstaka húmor og jákvæðni, þú vildir aldrei leiðindi og gerðir öllum til geðs.

Baráttan sem þú háðir í byrjun þessa mánaðar var afar stutt en aldrei varstu tilbúinn að gefast upp fyrr en líkami þinn gat ekki meir, þó svo að þú værir orðinn mikið veikur þá varstu alltaf jákvæður og var húmorinn alltaf til taks, það að geta tekið þátt í baráttunni með þér og verið með þér þar til þú dróst þinn seinasta andardrátt er mér dýrmæt lífsreynsla, að hafa fengið tækifæri og segja þér hversu mikið ég elska þig og hversu stoltur ég var af þér. Elsku besti pabbi, þú hefur alltaf verið mín helsta fyrirmynd og lofa ég að ég mun reyna að hugsa jafn vel um hana móður mína og þú gerðir.

Í fríið ertu farinn faðir minn

og í hjarta mínu ég þig geymi.

Að þú ei hringir meir

skrítin er sú hugsun.

Í heim þeirra bestu ertu kominn

þar munt þú ei kveljast meir,

og harðfiskinn munt selja.

Til systu ertu kominn

og hjá henni vera.

Að kveðjustund nú komið er

og öllum ég bið að heilsa.

Í minningumni þú lifir enn

og ávallt munt gera.

(Kristinn Þór)

Elsku pabbi, kveðjustundin er erfið og sorgin er ólýsanleg.

Þinn sonur,

Kristinn Þór.

Elsku Nonni minn, nú er víst komið að okkar síðustu kveðjustund. Sárt er að sjá á eftir þér fara svona fljótt eftir að þú varst kominn á eftirlaun og ætlaðir þér að fara að njóta ellinnar með mömmu. Þið náðuð nú samt að njóta þess aðeins og ferðirnar til mín og minna urðu lengri, svo við gætum nú notið þess að vera saman.

Þú valdir mömmu sem þína prinsessu og gekkst eftir henni þar til hún gaf sig, einstæð móðir með þrjár dætur og eitt barnabarn, þú varst aldrei í vafa, Stínu vildirðu fá. Ég var pínu í vafa í byrjun en svo varstu bara ekkert svo slæmur, gafst mér pening fyrir buxum annað slagið í byrjun svo ég mildaðist, og svo varð ég bara nokkuð sátt. Þið giftuð ykkur 1. desember 1984 og níu mánuðum síðar varð ég stóra syss, fékk lítinn sætan bróður sem var þér allt, og þú varðst loks pabbi eftir að hafa verið afi og fóstri í tvö ár.

Og afi var ekki minna hlutverk í þínum augum, að vera góður pabbi og afi var mikilvægt hjá þér, enda hændust nú flest börn að þér, en mínar dætur hafa notið þess að hafa afa eins og þig, þú reyndist þeim vel. Karina vinkona mín sagði strax eftir að hún hitti þig í fyrsta skipti að stelpurnar mínar væru heppnar, þú værir svona ekta afi sem öll börn óskuðu sér, og það er rétt.

Þegar mamma veiktist varstu við hennar hlið skilyrðislaust, og ekkert gat fengið þig til að sleppa hendinni af henni, þú tókst þetta verkefni að þér og þrautseigjan kom ykkur í gegnum þetta, og það þrisvar sinnum.

Ég á svo margar góðar minningar, Nonni minn, með okkur tveim í aðalhlutverki, og flestar þeirra veita mér bros á vör og hlýju í hjarta því við vorum góð saman, ég átti það nú til að skammast í þér, en það var aldrei svo að við yrðum óvinir, kunnum það ekki, eða þú kunnir það ekki, varst aldrei reiður lengi út í nokkurn mann.

Ég veit ekki hvernig það verður að koma heim í Garðinn næst þegar ég kem, sjálfsagt tómlegt og frekar hljótt, engin harðfisklykt, engir seðlar hingað og þangað um húsið, enginn til að espa mömmu upp með mér, já frekar tómlegt.

Ég lofaði þér að ég skyldi passa mömmu og Kidda fyrir þig, og ég veit að þú munt láta vita af þér ef ég sinni því ekki vel, svo ég mun gera allt til að standa við það. Þú getur kvatt okkur stoltur og með reisn því þú stóðst þig vel sem eiginmaður, faðir, fósturfaðir, tengdafaðir og afi. Pála og Jóna nutu þess líka hversu vel þú stóðst við hlið móður þeirra, varst góður pabbi fyrir litla bróður þeirra og afi fyrir börnin þeirra, meira að segja langafi líka.

Þú barðist af hetjudáð undir það síðasta en ákvaðst sjálfur að nú væri nóg komið þegar ekkert gekk þér í vil, þreytan var sterkari og þú kvaddir okkur á höfðingjalegan hátt með reisn og enn fullur af húmor, svo ég veit þú heldur bara áfram að vera þú í Sumarlandinu góða með öllum þeim sem bíða þín.

Takk fyrir allt, kroppur, við sjáumst síðar.

Þín fósturdóttir,

Bára Inga.

Elsku besti tengdapabbi minn, mikið á ég eftir að sakna þín. Ég trúi því ekki að þú sért farinn í draumalandið. Tíminn fór frá okkur í þetta sinn, en það skiptir engu máli. Við eigum svo fallegar minningar saman og mun ég ávallt varðveita þær. Ég varð þess heiðurs aðnjótandi að þekkja þig, þó að vinskapur okkar hafi ekki varað lengi.

Elsku Nonni, allt frá því ég hitti þig fyrst vissi ég að við yrðum góðir vinir. Ég gleymi því seint þegar ég kom í fyrsta skiptið til ykkar Stínu í Kríulandið í dýrindisveislu. Öllu var tjaldað til fyrir komu tilvonandi tengdadóttur. Ég man hvað við hlógum mikið þetta kvöld, þar sem þú reyttir af þér brandarana í sífellu. Þetta markaði upphaf að yndislegum vinaböndum sem við munum eiga um eilífð.

Þegar ég kom í heimsókn var alltaf heitt á könnunni og við tvö gátum heldur betur spjallað. Þú sagðir okkur sögur frá fyrri tímum. Frá foreldrum þínum og systrum og hvernig það hefði verið að alast upp í Lónshúsum í Garðinum. Einnig hversu ötull þú varst í skemmtanalífinu í Garðinum á bannárunum og skrautlegar sögur frá herstöðinni.

Þú mundir alltaf eftir litlu hlutunum sem allir virtust gleyma. Hvort sem það var að kaupa jarðarberjasvala handa Sigurbjörgu, þegar hún kom frá Danmörku, eða kartöflusalat handa Kidda, sem borðar ekki soðnar kartöflur.

Einn daginn, þegar ég kom í Kríulandið var ég alveg forviða, þar beið mín fallegur rósavöndur sem þið gáfuð mér eftir að hafa klárað einhverja ómerkilega diploma-gráðu í háskólanum. Ég man hvað mér þótti vænt um það hvað þið Stína tókuð svona einstaklega vel á móti mér, með útbreiddan faðminn að rifna úr stolti líkt og mínir eigin foreldrar.

Nonni minn, þú varst góðmennskan uppmáluð. Hamingja annarra var þér hugleikin, það léstu í ljós með náungakærleik þínum og þeirri skilyrðislausu ást sem þú sýndir fólkinu þínu. Þú tjáðir væntumþykju í garð annarra á svo fallegan og innilegan hátt. Þú varst með svo góða nærveru og það var alltaf gott að tala við þig. Þú hlóst, brostir og gerðir grín, það voru þínar ær og kýr. Kímnigáfan þín lifir áfram í sálum okkar allra og mun vara um ókomna tíð.

Kveðja

„Aðalheiður þín“

Aðalheiður.

Okkur langar að minnast Sigurjóns okkar sem fallinn er nú frá eftir stutt og erfið veikindi. Frá því þú komst inn í fjölskyldu okkar hefur alltaf verið gleði og kátína í kringum þig og alltaf gaman að koma í Kríulandið og fá vöfflurnar þínar og alvörurjóma. Alltaf varst þú boðinn og búinn að hjálpa öðrum og þótti okkur öllum vænt um þig, hreinskilni þína og húmorinn.

Okkur þótti líka vænt um þegar þú hringdir í okkur og lést okkur vita að það væri svolítið langt síðan við komum síðast í heimsókn, þú spurðir jafnvel hvort við værum enn á lífi. Það var gaman að fara með ykkur í okkar árlegu sumarbústaðaferðir í Ölfusborgir og þá var nú kátt á hjalla og þú í essinu þínu og þú fékkst þingmanninn í heimsókn og lést hann heyra það einu sinni sem oftar. Krökkunum okkar varstu góður og alltaf tilbúinn að styrkja þau í fótboltafjáröflunum og fylgdist vel með þeim og hvattir þau til dáða.

Skötuveislurnar í Kríulandinu voru einstakar þar sem ungir og gamlir komu saman og skemmtu sér konunglega, enda varst þú búinn að vera að undirbúa í margar vikur og sást til þess að ekkert skorti. Það verður erfitt að halda skötuveisluna án þín en við munum reyna okkar besta, en mikið munum við nú sakna þín elsku Sigurjón.

Við munum að sjálfsögðu halda áfram að koma í Kríulandið og styðja við Stínu okkar sem nú hefur misst svo mikið eins og við öll.

Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur huga þinn, og þú

munt sjá, að þú grætur vegna þess, sem var gleði þín.

(Kahlil Gibran)

Hvíl í friði kæri vinur og takk fyrir allt og allt.

Jón, Unnur og fjölskyldan Valbraut 1.

Í dag kveðjum við Sigurjón frá Lónshúsum, góðan vin og mág. Þegar maður hugsar til baka við slíkar kveðjustundir þá kemur margt upp í huga. Sigurjón var maður mikillar gleði, kærleika og alltaf stutt í grínið. Helst ber að minnast þeirrar skemmtilegu stundar sem var fastur liður í lífi stórfjölskyldunnar að Heiðartúni. Í upphafi jólahátíðar hvers árs var haldin mikil skötuveisla á heimili þeirra Sigurjóns og Stínu sem áður hafði verið minni háttar að Heiðartúni. Sigurjón setti sinn brag á skötuveisluna og útkoman var mikil skemmtun sem vonandi mun halda áfram um ókomna tíð. Skötuveislan þar sem undirbúningur hófst að sumri var oft hátindur ársins hjá þeim hjónum enda mikið umstang og mikil eftirvænting hjá öllum. Sigurjón hélt yfirleitt ræðu góða sem allir höfðu gaman af og mátti líkja honum við uppistandara af dýrari gerðinni.

Sigurjón var áhugamaður mikill um félagsstörf hjá Knattspyrnufélaginu Víði og var þar í unglingaráði og í kringum félagið í tugi ára. Sigurjón var hógvær maður, vel liðinn og skemmtilegur karakter sem við fjölskyldan munum sakna mikið. Það eru góðar minningar sem fara í gegnum hugann er við minnumst þín. Haf þú bestu þakkir fyrir samfylgdina, elsku vinur, og megi góður Guð leiða þig í ljósið þar sem við vitum að þú átt góða heimkomu meðal ástvina. Við sendum fjölskyldu Sigurjóns okkar innilegustu samúðarkveðjur og megi Guð vera með ykkur á erfiðum stundum.

Hversvegna er leiknum lokið?

Ég leita en finn ekki svar.

Ég finn hjá mér þörf til að þakka

þetta sem eitt sinn var.

(Starri í Garði)

Blessuð sé minning þín.

Sigurður Jóhannes Ögmundsson, Jón Oddur Sigurðsson.

Sjaldan hef ég kynnst jafn vígreifum og skemmtilegum manni og Sigurjóni í Lónshúsi eins og hann var kallaður í Garðinum. Hann var nettur á velli, léttur í lund og átti ekki inni hjá neinum. Svaraði fyrir sig fullum hálsi og var hnyttinn og skemmtilegur. Hann var sannarlega sómi sinnar sveitar og gaf meira af sér til samfélagsins en flestir, sama hvaða mælikvarði er lagður á það framlag. Hann var líka ljúfur sem lamb og gáttlætið og tilsvörin hans brynja til að komast í gegnum lífið. Þrátt fyrir ansi harkaleg tilsvör oft á tíðum hef ég aldrei heyrt nokkurn mann hallmæla Sigurjóni í Lóni. Hann ávann sér virðingu sem verkstjóri í frystihúsinu, var ákveðinn yfirmaður og tók þátt í leik og starfi starfsfólksins. Var bílstjórinn þegar unga fólkið fór á böll eða stórdansleiki í Ungó eða Festi. Hann stóð vaktina og fór ekki heim fyrr en allir voru komnir í bílinn. Sigurjón var alltaf klár, bóngóður og hlýr inn við beinið. Hann rak barna- og unglingastarf Knattspyrnufélagsins Víðis í Garði í mörg ár af miklum krafti. Margar sögur eru til af dugnaði hans og velvilja til unga fólksins. Hann fór ótroðnar slóðir í fjáröflun fyrir starfið og hafði ekki mikinn tíma til að hlusta á slæmar afkomutölur fyrirtækja þegar hann mætti og vantaði pening í ferðasjóð. Hann var hjá vini sínum, sparisjóðsstjóranum, og bað um styrk fyrir unglingastarfið í hans gömlu heimabyggð. Gamli vinurinn fór yfir afkomu sjóðsins og bar sig illa. Eftir nokkurn lestur stóð Sigurjón upp og sagðist ekki hafa tíma til að hlusta á svona raus. Hann kæmi á morgun og sækti styrkinn. Ekkert kjaftæði.

Ég er Sigurjóni þakklátur fyrir þann stuðning sem hann sýndi mér meðan ég var bæjarstjóri í Garðinum. Við áttum mörg mjög skemmtileg samtöl og samskipti. Hann var alltaf blíður og ljúfur þegar við vorum tveir að ræða málin í síma eða hittumst á förnum vegi. En þegar við hittumst í fjölmenni var ekki legið á því. Þá stóð hann fyrir framan mig, beindi að mér puttanum, potaði í mig og horfði beint í augun á mér með sínum sérstaka augnsvip og honum stökk ekki bros á vör meðan hann tók bæjarstjórann í gegn. Hellti sér yfir mig og lét ýmislegt flakka sem ókunnugum þótti nóg um.

Þessum ræðum lauk með því að hann spurði hvort ég ætti ekki að vera í vinnunni, réttast væri að reka mig eða hann lýsti mikilli samúð með Siggu að eiga slíkan mann.

Sigurjón og Stína voru fallegt par. Þau höfðu kynnst á lífsleiðinni og hann tók hana í arma sér og dæturnar þrjár og ávöxtur ástar þeirra er sonur þeirra.

Það var alltaf gott að koma í heimsókn í Kríulandið, ef Stína var ekki heima sagði hann mér að hún væri á leikskólanum, eins og hann kallaði félagsstarf eldri borgara í Auðarstofu. Dásemdin ein eru minningar okkar um Sigurjón í Lóni sem kalla fram gleði og hlátur.

Hann var góður maður, Víðismaður allra tíma og á lokadegi átti enginn neitt inni hjá þessum vígreifa Garðmanni. En samfélagið í Garði stendur í mikilli þakkarskuld við einn sinn besta son á kveðjustund. Votta Stínu, börnum og fjölskyldunni samúð.

Ásmundur Friðriksson.

Út við ysta haf stóð lítið býli. Kýr í fjósi, margar varphænur á prikum. Sjórinn fáa metra frá eldhúsglugga og fyrir kom í háum sjó að toppur öldunnar buldi á bárujárni hússins. Tún á hinn bóginn. Skekta í vör, skammróið til matfiskjar. Sjálfbjarga vinnusamt fólk. Í stríðslok óx þarna upp drengur, snemma með í vinnu og leik. Við þennan stað kenndi Sigurjón í Lónshúsum sig. Strjálbyggt, þó búið í nágrenni, stutt í búð Þorláks í Akurhúsum. Kýr á beit og fiskur á stakkstæðum.

Sigurjón varð snemma einstakur gleðigjafi. Allir gengu að störfum eins fljótt og mátti. Inn á milli leikir fram á unglingsár, fjaran, vitarnir, heiðin og athafnasemi fólksins í plássinu. Krakkarnir í Garðinum fóru um byggðina, kát og uppátækjasöm. Alltaf gaman, ekki síst ef Sigurjón var með í för, hann vantaði sjaldnast. Svaragóður, stór og hraustur, fyndinn og eftirminnilegur félagi. Sérstakt verkefni getur verið að rifja upp atburði, samræður og gamanmál. Ágætt að fara gætilega með sumt. Honum er mikið gefið sem er umhverfi hans til gleði og gengur fram veginn með vinsemd eina í farangrinum. Þannig minnumst við Sigurjóns í Lónshúsum. Átti létt með að gera gleðistund með fáum orðum og athöfnum. Slíkir mega heita gleðigjafar og hafa sérstakt verðmæti.

Fiskverkun varð vettvangur Sigurjóns. Vinnusamur maður, burðarás lengi í frystitækjum fiskhúss, kom að öllum verkum í fiskvinnslu á löngum starfstíma, þar með verkstjórn. Aflaði sér réttinda til að stjórna fiskverkun. Eftir langan og farsælan starfsdag kom fiskur enn við sögu. Harðfiskur seldur með gleði og orðfæri þar sem stundum var stiklað á brúnum en ekki farið fram af.

Það var Sigurjóni og Kristínu happ er vegir þeirra ófust saman. Dætur Kristínar og sonur þeirra fengu góðan uppvöxt í þeirra skjóli. Þátttaka Sigurjóns í félagslífi Garðs var verðmæt. Burðarás lengi í fjársöfnun fyrir Knattspyrnufélagið Víði og Björgunarsveitina Ægi, drjúgur er safna þurfti til verkefna og uppbyggingar á öðrum sviðum.

Ljúft er að minnast Sigurjóns í Lónshúsum með virðingu. Megi gott eitt mæta honum á nýjum lendum. Kristínu og afkomendum eru sendar hlýjar kveðjur.

Bárður Bragason

Hörður Gíslason.