Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:
Þetta er háttur þinn og minn.
Þar að auki báturinn.
Flutning sumir fá með því.
Fastir sama margir í.
Harpa á Hjarðarfelli á þessa lausn:
Um margt gerir fólk sér far.
Far sitt kapteinn lakkar.
Far sér sumir fengu þar.
Í fari sama hjakkar.
Guðrún Bjarnadóttir leysir gátuna þannig:
Fullt er slæmt í fari mínu.
Fari stæli, ef kynni að sigla,
en kannski fæ ég far með Stínu.
Í fari gömlu hangi og mygla.
Helgi R. Einarsson svarar:
Háttur, ferðamáti og fley,
fastir sumir eru þar.
Nú glórutetrið gagnast ei,
þó gæti þetta verið far.
Helgi Seljan á þessa lausn:
Finnast má í fari okkar hér,
farið ágætt bátsnafn víst um það.
Ýmis flutningurinn með því fer,
þá festast menn og komast ei úr stað.
Sjálfur skýrir Guðmundur gátuna þannig:
Þetta dagfar okkar er.
Einatt bát við nefnum far.
Far með skipi fékkstu þér.
Í fari sama hjakkað var.
Þá er limra:
Hann Simbi ók sinni möstu
sérdeilis ljótu og höstu,
á lausu hann var
og Lindu bauð far,
en Linda kvaðst vera á föstu.
Og síðan ný gáta eftir Guðmund:
Sólin glæðir ást og yl,
eyðist beiskja og tregi,
og vísnagátur verða til,
vinur elskulegi:
Þór og Elli þreyttu forðum.
Þau má finna á veisluborðum.
Leynist hérna lítil sáta.
Líka faðmur hlýr úr máta.
Einar Andrésson í Bólu orti:
Æsku brjálast fegurð fer,
fjörs er stálið sprungið,
hýðið sálar hrörnað er
heims af nálum stungið.
Eilífðar eg er á vog
eins og fisi svari
eða þegar lítið log
lifir á kuldaskari.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein
