Sigríður Sigurðardóttir

Ég hef hlustað svo oft á hin hljóðu tár,

hin hljóðu tár, sem í myrkrinu falla,

svo harmþrungin, vonlaus og veik og þjáð,

eins og veiks manns stuna, sem heyrist varla.

(Steinn Steinarr)

Þinn sonur,

Það er skrítið að hugsa til þess að þú sem hefur fylgt mér í gegnum allt lífið sért ekki lengur hér hjá okkur. Undanfarin ár hef ég fengið símtal frá þér flesta fimmtudaga og föstudaga þegar þú varst búin að leysa krossgátulausnir sem ég sendi fyrir þig og það var alltaf gott að heyra í þér. Einnig þegar maður lagði land undir fót og fór í ferðalög kom oft símtal frá þér og þú vildir vita hvort allir hefðu komist heilir á leiðarenda. Trú þín var sterk og veit ég að við í fjölskyldunni vorum oft í bænum þínum þegar erfið verkefni eða ferðalög voru fram undan.

Góðar minningar rifjast upp núna þegar maður hugsar til þín. Dugnaður og vinnusemi hjá þér og pabba var mikil. Maður áttaði sig ekki á því fyrr en seinna að þetta var allt fyrir okkur systkinin gert. Það var líf og fjör í Asparfellinu og oft voru mestu lætin í íbúð 3-B (íbúðinni okkar) en þangað voru öll börn velkomin og umburðarlyndi og þolinmæði þín gagnvart öllum var mikil og þú vildir gefa öllum ákveðið frelsi til að vera þeir sjálfir og fengum við oft að ganga ansi langt í að umturna íbúðinni og vera með læti. Sterkt í minningunni er þegar þú gafst okkur börnunum hveiti sem við kölluðum leikarahveiti sem við gátum notað aftur og aftur á eldhúsborðinu þar sem leikfangabílar og annað kom við sögu. Það hlýtur að hafa verið talsverð vinna að ganga frá og þrífa eftir þetta og eflaust ekki margir foreldrar sem hefðu haft þolinmæði í svona.

Þegar ég var orðinn eldri og byrjaði að smakka áfengi og fara í partí kom auðvitað að því að halda partí heima. Þú og pabbi fóruð í leikhús eða á gömlu dansana og þegar þið svo mættuð heim og partí í fullum gangi héldu margir að nú væri partíinu lokið. Aldeilis ekki, þið kveiktuð á samlokugrillinu og enginn fór svangur heim.

Söngur var þér alltaf hjartfólginn og átt þú stóran þátt í hvar ég er staddur á því sviði þó svo að mig hefði ekki grunað það á yngri árum þegar ég fór stundum með þér á kóræfingar að ég myndi einn daginn vera í kór.

Þú varst kletturinn okkar þegar maður fór að reka sig á í lífinu og ef einhver gerði á okkar hlut með óréttlæti þá lést þú til þín taka og það fékk enginn að vaða yfir okkur, en alltaf varstu réttlát og sanngjörn. Einnig var gaman hvað þú kunnir mikið af vísum og áttir oft einhverja góða sem hæfði tilefninu hverju sinni við hin ýmsu tækifæri.

Lífið býður upp á skin og skúrir og það var erfitt að missa Sunnu Mjöll aðeins sex ára gamla og hefur þetta eflaust alltaf haft áhrif á marga hluti á lífsleiðinni og ákveðinn söknuður og sorg sem er alltaf til staðar og fór mögulega að bíta fastar þegar um hægðist og þú búin að skila góðu og miklu ævistarfi. Nú trúi ég því að þið séuð sameinaðar á ný og er ég viss um að þið eruð á góðum stað með mörgum ástvinum. Og hver veit nema Stóri Skjóni og fleiri góðir fákar séu þarna hjá ykkur.

Ég mun geyma góðar minningar um frábæra mömmu sem var svo ótrúleg og einstök manneskja á svo marga vegu. Takk fyrir allt. Guð geymi þig, elsku mamma mín.

Ég hef oft hugsað um það augnablik þegar ég fengi fréttirnar að þú myndir kveðja þennan heim og fyllst sorg og kvíða, þó svo að ég vissi að þú værir farin að þrá að fá hvíldina eilífu þá var ég ekki tilbúin. Ég hef saknað þín í mörg ár og ég vonaði alltaf innst inni að þú kæmir til baka til mín, elsku mamma mín, og við gætum rætt allt og allt.

Þegar ég fæðist er Sunna systir veik og fyrstu fjögur árin mín börðust þið pabbi með henni við hvítblæðið sem sigraði að lokum og við misstum Sunnu okkar aðeins 6 ára gamla. Ég get ekki ímyndað mér ykkar harmleik en alltaf voruð þið eins og klettar í lífi okkar systkinanna og stóðuð ykkur eins og hetjur. Þú varst svo sterk, kraftmikil og sjálfstæð og kenndir mér svo margt, mamma mín. Heimili okkar var alltaf öllum opið og voru vinir okkar systkinanna tíðir gestir á heimilinu og oft vorum við ansi mörg því það var enginn hafður út undan, allir velkomnir alltaf og ef það bar upp á kvöldmat þá fengu allir að borða líka. Þú hafðir svo sterka réttlætiskennd og þér var svo umhugað um sanngirni í lífinu og leist ávallt alla menn jafnt og vildir hjálpa öllum. Þetta var svo sterkt í þér og þegar þú varst að nálgast sjötugsaldurinn hófst þú störf í verslunum Rauða krossins til að halda áfram að láta gott af þér leiða sem þú annars gerðir alla tíð í svo margvíslegri mynd. Þú trúðir alltaf á það besta í manninum og með þessum sterka náungakærleik kenndir þú okkur auðmýkt og að dæma ekki aðra heldur reyna að skilja vegferð hvers manns.

Þú ert svo falleg sál, mamma mín, og ég sakna þín mikið og er hrygg í hjarta því að síðustu árin hafa verið þér svo erfið og ég hef alltaf sætt mig illa við það. Þú varst svo mikill skörungur og lagðir svo mikið af mörkum og varst svo dugleg og þess vegna var erfitt að horfa upp á þig veika í sálartetrinu þegar starfsævinni lauk, það var eins og það væri allt búið á tanknum hjá þér og áföll fyrri ára sem aldrei var unnið úr og dundu á þér. Þú varst svo þrjósk, vildir enga hjálp og það voru mörg erfið árin þegar maður reyndi að hjálpa en svo var allur vindur úr manni og ekkert hægt að gera nema leyfa þér að hafa þetta eins og þú vildir en það fylgdi mikil sorg þessum örlögum þínum fyrir okkur báðar. Viðskilnaðurinn núna er því mjög erfiður og þungur og skilur mig eftir með margar spurningar. Tilfinningarnar eru flóknar og mikið að vinna úr en ég finn einhverja ró yfir því að þú sért búin að fá hvíldina sem þú þráðir og að þú sért komin til Sunnu okkar. Ég treysti því að þið saman passið upp á mig og mína og ég lofa því mamma mín að vinna sem best úr þessu og reyna að læra af öllu sem þú kenndir mér, bæði af gleði þinni og sorgum.