Ólöf Áslaug Kristjánsdóttir

Elsku mamma, kveðjustundin kom allt of snemma.

Lífið er sannarlega hverfult.

Það var bjart yfir í lok mars þegar Brynjar fermdist, engar vísbendingar um að dökk óveðursský væru að hrannast upp. En það var sannarlega ógnarstormur í aðsigi.

Mamma var staðráðin í að standa storminn af sér en þrátt fyrir mikla og hetjulega baráttu tókst það því miður ekki.

Þegar ég minnist mömmu reikar hugurinn ósjálfrátt til æskuáranna á Siglufirði, hlýjar og notalegar minningar. Oft gestkvæmt á heimilinu og kátt á hjalla, mamma sá til þess að það var ávallt snyrtilegt, allt í röð og reglu, heitur matur í hádeginu og á kvöldin. Ég minnist glaðværðar, umhyggju og hlýju.

Það voru oft líflegar og jafnvel heitar umræður við eldhúsborðið heima, m.a. um stjórnmálin. Mamma var mikill jafnaðarmaður og sat í bæjarstjórn fyrir Alþýðuflokkinn, þannig að bæjarmálin voru í brennidepli á þeim tíma. Mamma miðlaði ávallt málum af stakri ró.

Gegnum tíðina lagði ég mitt af mörkum til að skaprauna foreldrum mínum með ýmsum uppátækjum en minnist þess aldrei að mamma hafi skipt skapi eða sagt við mig styggðarorð, slík var ástin, umhyggjusemin og þolinmæðin. Þannig mun ég minnast móður minnar.

Megi hún hvíla í friði við hlið föður míns.

Elsku mamma.

Þetta er allt saman svo óraunverulegt og sárt, aldrei hefði mig grunað að okkar kveðjustund yrði á deildinni við hliðina á þar sem pabbi dó eftir sína baráttu árið 2009.

Sem betur fer á maður fullt af góðum minningum og ýmislegt hefur verið bardúsað í gegnum tíðina. Þú kenndir mér ansi margt sem hefur og á eftir að koma sér vel í náinni framtíð.

Sárt þykir mér að hugsa til þess að þitt æviskeið sé á enda og að þú fáir ekki að njóta barnabarnanna þinna sem voru þér efst í huga öllum stundum. Stoltur er ég af þér móðir kær, betri mömmu hefði ég ekki getað hugsað mér og einnig er ég stoltur af æðruleysi þínu og baráttuvilja í gegnum þessi erfiðu veikindi. Við litla fjölskyldan stöndum þétt saman á þessum erfiðu tímum sem og alltaf eins og við ræddum um.

Minning þín mun lifa í huga okkar og hjörtum um ókomna tíð.

Elska þig mamma og sakna.

Þinn sonur

Elsku Lóa mín. Nú ertu farin frá okkur og eftir sitjum við með minningarnar einar en þar er af nægu að taka. Ég man hvað þú varst alltaf elskuleg við mig og hvað ég upplifði mig alltaf velkomna til ykkar. Þegar ég var eina „stelpan þín“, eftir að við Hákon byrjuðum saman, varstu alltaf að kaupa handa mér föt eða annað skemmtilegt. Ég man eitt sinn er þið Siggi fóruð til útlanda og komuð heim með hvíta boli og sokka handa Hákoni en ég fékk fallegar buxur, rúllukragapeysu og fleiri falleg föt. Þú hafðir virkilega gaman af því að fá stelpu inn í fjölskylduna og dekraðir við mig. Þetta færðist svo yfir á Rakel þegar hún fæddist og þú gast dúllað þér við að kaupa föt á hana. Ég man þegar þið fóruð tvær einar í verslunarferð í Kringluna, Rakel hefur sennilega verið um fjögurra eða fimm ára.

Svo var það sumarið þegar Hákon fór á sjóinn og ég var ein á Akureyri. Þú hringdir í mig á hverjum degi, rétt til að spjalla og að heyra hvernig ég hefði það. Passa að mér leiddist ekki.

Þegar Rakel fæddist voruð þið mætt til Akureyrar um leið og þið heyrðuð að fæðingin væri komin af stað. Svo tók við bið, endalaus bið, allan daginn, en þið létuð það ekki á ykkur fá, svo spennt voruð þið að hitta fyrsta barnabarnið ykkar. Það var yndislegt að fá ykkur strax upp á fæðingardeild enda spennan og gleðin mikil.

Svo fæddist Brynjar og þá færðist nú fjör í leikinn. Mikið fannst krökkunum gaman að busla í bölum á pallinum hjá ömmu í Miðhúsum eða fá að sprauta vatni á grasið, blómin og allt annað í garðinum. Þegar Brynjar var yngri mætti hann stundum fyrir utan hjá ömmu, gjarnan með vini, aðeins að koma í heimsókn og ósjaldan var þeim gefinn ís eða peningur fyrir ís sem þeir gátu keypt sér á bakaleiðinni. Þetta gladdi þá ávallt.

Það voru ófá tár á hvarmi þegar við tilkynntum þér nafnið á Sigga Rikka. Yngsta prinsinum okkar sem ekki fékk að kynnast föðurafa sínum. Hann er aðeins átta ára í dag svo við munum segja honum sögur af ömmu og afa frá Siglufirði til að halda minningunum á lofti fyrir hann.

Elsku, elsku Lóa mín. Þetta hafa verið erfiðir níu mánuðir og erfiðastur var desember. Ég var hjá þér helgina í apríl þegar þú fékkst greininguna og fyrir jól þegar þú fékkst lokaniðurstöður. Það hefur mikið verið grátið og erfitt að sætta sig við þetta og kveðja. Við munum minnast þín fyrir allt það jákvæða og góða, allt sem þú gerðir fyrir okkur og hvað þú elskaðir barnabörnin þín mikið og settir þau í fyrsta sætið. Þú munt lifa áfram í minningum okkar og sögum. Við elskum þig.

Þín tengdadóttir,

Elsku Lóa.

Hér sit ég við borðið þitt og skrifa þessi minningarorð.

Það er tómlegt og finnst mér eins og þú eigir eftir að koma gangandi inn í eldhús og setjast með kaffibollann þinn og spjalla.

Söknuðurinn er mikill og kemst ég ekki hjá því að syrgja þær stundir sem ömmusnáðarnir þínir munu aldrei eiga með þér.

Ein uppáhaldsminning mín með þér er þegar þú heimsóttir okkur til Noregs, enda var það tími sem við náðum að kynnast betur og skilja hvor aðra betur. Þó að við værum ekki alltaf sammála varstu og ert enn fyrirmynd mín á mörgum sviðum og sakna ég og syrgi þann tíma sem við áttum eftir að eiga saman og tengjast enn meir.

Ég held utan um strákana þína og passa þá eins vel og ég get, elsku tengdamamma mín, og geymi minninguna um þig í hjarta mínu alla tíð.

Þín

Elsku amma.

Við söknum þín og geymum þig ávallt í hjörtum okkar.