Ágústa Ólafsdóttir

Á næstum hverjum laugardegi í meira en 20 ár hittumst við heima hjá ömmu Gústu og Halla afa í Eyjabakkanum, fjögur börn, makar, 14 barnabörn, makar, barnabörn, vinir barna og barnabarna, gæludýr og bara allir sem vildu koma. Við urðum náin fjölskylda sem hefur staðið vel saman í gegnum árin. Barnabörnin hafa haldið góðu sambandi og hist við tækifæri í ýmsum löndum. Þegar við urðum eldri sáum við hvað það er mikilvægt að eiga hvort annað. Þessa nánd þökkum við ömmu Gústu og Halla afa fyrir.

Amma var afar hjartahlý og að mörgu leyti víðsýn kona sem var á undan sínum tíma. Hún lærði erlend tungumál á fullorðins aldri og þau hjónin ferðuðust víða. Hún talaði við okkur barnabörnin um umburðarlyndi og átti samkynhneigðan vin á unga aldri sem hún tók opnum örmum. Hún fylgdist ævinlega með öllu sem barnabörnin tóku sér fyrir hendur og studdi okkur.

Við höfum stundum grínast með að við hefðum getað mætt með grænan hanakamb í heimsókn og hún hefði bara sagt „mikið er þetta fínt hjá þér, elskan“.

Við gistum margar nætur í Eyjabakkanum og fórum í sund og göngutúra í Indíánagil og fengum maltbrauð, með osti, sem búið var að skera skorpuna af. Við fengum ógrynni af ást og umhyggju.

Hvíl í friði, elsku amma.

Þín barnabörn

Það er dýrmætt að horfa til baka og rifja upp allar góðu minningarnar tengdar ömmu og afa. Heimili þeirra, Eyjabakki 26, var alltaf opið og börn, barnabörn, makar og vinir voru ávallt velkomin. Á hverjum laugardegi mætti stórfjölskyldan í heimsókn til ömmu Gústu og Halla afa og nutum við svo sannarlega að vera í kringum þau.

Það er okkur öllum ómetanlegt að hafa í öll þessi ár átt þessa miklu og góðu samveru. Ísskápurinn þeirra var aldrei tómur þegar við mættum og fengum við kók í gleri, kaffi, ísblóm, daim-ís, maltbrauð og ekki má gleyma pönnukökunum góðu.

Sjónvarpið var oftast í gangi og öll dagblöðin í boði til að lesa. Amma spáði í bolla og strax og aldur gafst til fékk maður að setja sinn bolla á ofninn. Ávallt sá hún fram á bjarta tíma, ást, ferðalög og lottóvinninga þegar hún spáði fyrir okkur barnabörnunum og hló við með sínum smitandi hlátri. Þegar við gistum hjá þeim var oft farið í sund og göngutúr í Indíánagil þar sem búið var til ævintýri og allir fengu tækifæri til að vera fararstjórar með þar til gerð prik.

Það var ávallt líf og fjör að koma til þeirra og við upplifðum mikla gleði, hlýju, öryggi og ást á heimili þeirra. Hún og afi höfðu mjög gaman af ferðalögum og ferðuðust víða og fylltu töskurnar af gjöfum til okkar allra.

Við minnumst jólanna með þeim af mikilli hlýju. Alltaf voru fullir dunkar af hálfmánum og vanilluhringjum í laginu eins og upphafsstafir barna þeirra. Á jólunum fengu öll barnabörnin tvær gjafir, eina á aðfangadag og eina á jóladag sem var ávallt mikið tilhlökkunarefni. Á jóladag kom öll stórfjölskyldan saman á heimili þeirra þar sem boðið var upp á léttreyktan lambahrygg með öllu tilheyrandi sem ávallt verður hluti af okkar jólum.

Amma var kraftmikil og lífsglöð, hún var ávallt glöð að sjá okkur og þá sem okkur fylgdu hverju sinni. Hún gat talað hratt og mikið, var söngelsk og hafði gaman af dansi. Hún var traust kona og stóð eins og klettur með sínu fólki eða hópnum sínum eins og hún kallaði okkur þegar afi var veikur. Hún var alltaf til staðar fyrir okkur, passaði okkur oft og sama á hvaða aldri við vorum, hvort sem við vorum erfiðir unglingar eða lítil börn, þá tók hún okkur alltaf opnum örmum. Hún elskaði okkur skilyrðislaust og fyrir það verðum við ævinlega þakklát.