Sigmundur Benediktsson yrkir á Leir og kallar „Andavanda“:
Andinn skoppar sæll með sig,
síst hann teppir þvaður,
ennþá hoppar upp um mig
eins og seppi glaður.
Stundum grettinn göslast stig,
gerir spottið dapurt.
Ýmist glettinn opnar sig
eða glottir napurt.
Ingólfur Ómar var með á nótunum:
Frjór að vanda kveða kann
kvæðagand ei hemur.
Þegar andinn yfir hann
eins og fjandinn kemur.
Sigmundur tók þessu vel og sagðist reyna að beisla andann, hvaðan sem hann blési!
Gjóstur veðra garra æsir
græðispínu ræðari.
Ef úr neðra andinn fnæsir
er hann sínu skæðari.
Og áfram hélt hann:
Óður lagast ekki minn
andans jagast fleyið.
Engan hagvöxt eflast finn
ellin plagar greyi
Fía á Sandi taldi að það ætti við um fleiri og setti „Æfina“ á Leirinn:
Æfin líði alltof fljótt
það er á hreinu
Tíminn drepur dag og nótt
dálítið í einu.
Þó hreystin væri sjálfsagt sönn
sem í arf við fengum.
Alla nagar tímans tönn
tíminn gleymir engum.
Um ýmislegt má yrkja grín
ef eitthvað skeður
Best að yrkja um brennivín
því brennivínið gleður.
Ýmsa steypu yrki ég
ógn er vísna sjórinn.
Óðar en ég andann dreg
allur klárast bjórinn.
Ég fékk góðar vísur sendar eftir MH, Hvolsvelli. Fyrst er „Um brjóstvörn Seðlabankans“:
Í bankanum ekki svo kynlegt að kraumi,
í konum sá hluti af menningarstraumi.
Því berlega synd,
eru brjóstin á mynd.
Svo framvegis skulu þau skoðuð í laumi.
Síðan er „Þorrahugur“:
Veganistar vilja gras
og venjast fæði þunnu.
Aðrir fá sér gott í glas
og gallsúrt uppúr tunnu.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is