Listamaðurinn Valtýr Pétursson, listmálari og gagnrýnandi Morgunblaðsins, á vinnustofu sinni árið 1981. Hann skrifaði um 900 pistla í blaðið.
Listamaðurinn Valtýr Pétursson, listmálari og gagnrýnandi Morgunblaðsins, á vinnustofu sinni árið 1981. Hann skrifaði um 900 pistla í blaðið. — Morgunblaðið/Ólafur K. Magnússon
[ Smellið til að sjá stærri mynd ]
Einar Falur Ingólfsson efi@mbl.is Öld er í dag frá fæðingu listmálarans og gagnrýnandans Valtýs Péturssonar (1919-1988). Hann var í hópi þeirra listamanna sem settu sterkan svip á menningarlíf eftirstríðsáranna hér á landi, sem afkastamikill listmálari, virkur þátttakandi í félagsstarfi listamanna og enn frekar sem áhrifamikill myndlistargagnrýnandi hér á Morgunblaðinu. Hann skrifaði um myndlist í blaðið frá 1950 og ritaði um 900 rýnisgreinar og pistla á nær fjörutíu árum.

Einar Falur Ingólfsson

efi@mbl.is

Öld er í dag frá fæðingu listmálarans og gagnrýnandans Valtýs Péturssonar (1919-1988). Hann var í hópi þeirra listamanna sem settu sterkan svip á menningarlíf eftirstríðsáranna hér á landi, sem afkastamikill listmálari, virkur þátttakandi í félagsstarfi listamanna og enn frekar sem áhrifamikill myndlistargagnrýnandi hér á Morgunblaðinu. Hann skrifaði um myndlist í blaðið frá 1950 og ritaði um 900 rýnisgreinar og pistla á nær fjörutíu árum.

Eftir andlát ekkju Valtýs, Herdísar Vigfúsdóttur (1925-2011), var sjálfseignarstofnunin Listaverkasafn Valtýs Péturssonar formlega stofnuð en þau hjón voru barnlaus. Í safninu voru um 2.400 listaverk eftir Valtý – fullkláruð verk, skissur og minniskompur – auk um 90 verka eftir aðra listamenn og gagna af ýmsu tagi. Haustið 2016 var opnuð vegleg yfirlitssýning á verkum Valtýs í Listasafni Íslands og jafnframt kom út vönduð bók um list hans og feril. Í kjölfarið afhenti Listaverkasafn Valtýs þorra verkanna Listasafni Íslands og sex öðrum söfnum að gjöf.

Ásta Sóllilja Guðmundsdóttir er einn stjórnarmanna í Listaverkasafni Valtýs Péturssonar og hún segir markmið safnsins vera að halda minningu Valtýs sem listamanns og gagnrýnanda á lofti.

„Ein helsta áskorunin var að halda utan um og skrá þau fjölmörgu listaverk sem hann skildi eftir sig, og finna þeim svo stað í íslenskum söfnum eins og hafði verið ósk Herdísar ekkju Valtýs.“

Yfirlitssýning hafði verið sett upp á verkum Valtýs í Listasafni Íslands tveimur árum áður en hann lést en síðan hafði ekki verið gert mikið til að minna á hann og Ásta segir nýjar kynslóðir listunnenda lítið hafa þekkt til verka hans. „Við töldum því mikilvægt að ný yfirlitssýning yrði sett upp og vorum svo heppin að Listasafn Íslands hafði mikinn áhuga á að taka við stórum hluta listaverkanna að gjöf og halda í tengslum við það yfirlitssýningu. Þá var einnig mikilvægt að ráðast í útgáfu á sýningarskránni sem er mjög góð heimild um Valtý, ævi hans og störf.“

Veglegar gjafir til safna

Í kjölfar sýningarinnar í Listasafninu fór fram hinn 27. mars 2017 formleg afhending á listaverkum eftir Valtý til Listasafns Íslands, sem tók við þorra verkanna, auk þess sem sex önnur söfn þáðu úrval verka að gjöf. Þá voru gefin verk til Grenivíkur, fæðingarbæjar Valtýs.

„Hjónin skildu líka eftir sig mikið af grænlenskum munum en þau voru leiðsögumenn á Grænlandi í mörg ár og söfnuðu grænlensku handverki,“ segir Ásta. „Árið 2012 þáði Þjóðminjasafnið á Grænlandi að gjöf útskorna gripi úr þessu safni og einnig Safnasafnið í Eyjafirði sem tók líka við grænlensku perluskarti.“

Ásta segir stjórn Listaverkasafn Valtýs hafa ýmsar hugmyndir um það hvernig þau geti styrkt íslenskt menningarlíf og minnt á Valtý. „Eitt af því sem við erum að fást við núna er að fjármagna forvörslu á hinum merku mósaíkverkum Valtýs í Kennaraháskólanum sem voru vígð árið 1966. Með tímanum hafa verkin látið á sjá, steinar hafa fallið úr þeim og margir týnst og það þurfti að hreinsa þau. Karen Sigurkarlsdóttir tók verkið að sér og hreinsar hvern stein og vinur að lagfæringum þar seim steinar hafa fallið úr. Okkur þótti mikilvægt að koma að því að þessum merkilegu og fallegu verkum væri við haldið og minna jafnframt á þau.“

Ásta segir að vissulega sé vinnan við mósaíkverkin kostnaðarsöm og Listaverkasafnið greiði lungann af því en Háskóli Íslands hluta. Og fleiri verkefni eru í undirbúningi. Á Kjarvalsstöðum stendur nú yfir markverð yfirlitssýning á verkum Eyborgar Guðmundsdóttur en fósturfaðir Valtýs var frændi Eyborgar. „Við höfum gefið Listasafni Reykjavíkur vilyrði um styrk til að styðja útgáfu sýningarskrár um verk og feril Eyborgar,“ segir Ásta Sóllilja. Nú sé þorri verka Valtýs kominn í góða höfn í listasöfnunum og þá taki við ýmiskonar verkefni við að viðhalda minningunni um merkan listamann og styrkja við sitthvað sem tengist list hans og ferli.

Sumir festir með kennaratyggjói

• Gert við mósaíkmyndir Valtýs Árið 1966 voru afhjúpuð í nýbyggingu Kennaraháskóla Íslands við Stakkahlíð listaverk sem Valtýr Pétursson og Gunnlaugur Scheving unnu sérstaklega fyrir skólann; stór málverk eftir Gunnlaug og tíu mósaíkverk eftir Valtý. Eins og fram kom í frétt Morgunblaðsins frá því í mars 1966 var stærsta verk Valtýs, Kosmos , sem er í anddyri byggingarinnar 19 fermetrar að stærð og var þá stærsta listaverk í íslensku húsi. Er verkið gert úr íslenskum steintegundum, grágrýti, líparíti og hrafntinnu. Önnur stór mynd er í sal skólans og átta minni mósaíkverk skreyta veggfleti í norðurálmu.

Stjórn Listaverkasafns Valtýs Péturssonar hafði forgöngu um að forvörðurinn Karen Sigurkarlsdóttir var fengin til að gera úttekt á þessum verkum Valtýs, hreinsa þau og gera við. Greiðir Listaverkasafnið þorra kostnaðarins en Háskóli Íslands kemur einnig að verkinu.

„Vinnan felst í því að hreinsa verkin og gera við þau,“ segir Karen en hún byrjaði á því að hreinsa öll verkin og var það þolinmæðisverk og umfangsmeira en hún bjóst fyrst við.

„Verkin voru afskaplega rykug og hafa sjálfsagt aldrei verið hreinsuð,“ segir hún. „Þá hafa dottið steinar úr þeim gegnum árin og ekki síst úr stóra verkinu. Starfsmenn Kennaraháskólans höfðu tínt upp nokkra steina, svo eitthvað var til af þeim og ég gat fest þá aftur, en ég hef líka þurft að útvega grágrýtissteina, slípa til og fella inn í eyðurnar.

Á nokkrum stöðum sá ég leifar af kennaratyggjói svo að fólk hefur gert heiðarlegar tilraunir til að festa steina með því! Það er athyglisvert, en maður sér oft svona reddingar í gömlum viðgerðum sem bera ekki endilega árangur og geta skemmt út frá sér.

Líparít og hrafntinna eru hins vegar friðaðar steintegundir svo annaðhvort þarf ég að komast í gamlan lager hjá steinsmiðum eða fá leyfi hjá landeigendum til þess að tína þær úr jörðu.

Þegar ég byrjaði vantaði 84 steina í Kosmos og ég er að mestu búin að fylla upp í þær eyður. Þetta er flóknasta verkið en í hinni stóru myndinni, í salnum er auðveldara að greina hvaða tegund af steinum á að vera hvar.“

Karen segist hafa byrjað á verkinu í byrjun ársins og hafa unnið það samhliða starfi sínu sem forvörður á Þjóðskjalasafni Íslands en hún nam gripaforvörslu í London og grípur stundum í aukaverkefni af þessu tagi.

„Það er ágætt að vinna í pappír á daginn og steinum á kvöldin,“ segir hún og bætir við að það kunni að verða flókið að finna steina að fella inn í átta minni verk Valtýs í húsi Kennaraháskólans því í þeim séu erlendir steinar. „En þetta eru tómar áskoranir eins og forvarsla er!“