Einar Nikulásson

Stundin líður, tíminn tekur,

toll af öllu hér,

sviplegt brotthvarf söknuð vekur

sorg í hjarta mér.

Þó veitir yl í veröld kaldri

vermir ætíð mig,

að hafa þó á unga aldri

eignast vin sem þig.

Þú varst ljós á villuvegi,

viti á minni leið,

þú varst skin á dökkum degi,

dagleið þín var greið.

Þú barst tryggð í traustri hendi,

tárin straukst af kinn.

Þér ég mínar þakkir sendi,

þú varst afi minn.

(Hákon Aðalsteinsson)

Húsið ykkar hefur alltaf verið opið okkur börnunum og finnst mér það ómetanlegt, tíminn sem bæði ég bjó hjá ykkur og síðan við Agnar síðastliðið sumar til þess að safna okkur fyrir þaki yfir höfuðið. Þakklætið er mikið og það er ykkur mikið að þakka á hvaða stað við erum í dag.

Þín afastelpa Gústa Magga Nikkadóttir.

Nú ertu horfinn á vit nýrra ævintýra, minn kæri bróðir. Á ég von á að mamma og Haukur bróðir hafi tekið á móti þér fyrir handan ásamt öllum hinum.

Frá því ég man eftir mér þá sýndirðu alltaf þá ábyrgðartilfinningu gagnvart yngsta púkanum í fjölskyldunni, sem stóra bróður sæmdi. Bónbetri mann var varla að finna í þau skipti sem ég þurfti á aðstoð að halda. Minnist ég þess þegar ég var að koma undir mig fótunum hvað varðaði mína fyrstu bílaeign, þá reyndist fagþekking þín á því sviði mér mikil hjálp. Ekki síður lagðirðu á þig að annast misgóða bíla stórfjölskyldunnar í takmörkuðum frítíma þínum án þess að hafa orð á því. Fannst mér mikið til um, því þessi verkefni voru í mínum huga fjarskalega óspennandi og þá sér í lagi ef gera þurfti við utandyra í rysjóttri veðráttu.

Ætíð hefurðu staðið sem klettur að baki fjölskyldunni og vinum þegar á reyndi. Á sama hátt leitaðist ég jafnan við að vera til staðar ef á þurfti að halda, en til þess eru bræður. Ekki má gleyma að þú áttir því láni að fagna að vera í mjög góðu hjónabandi með Herdísi. Þið voruð ung þegar þið rugluðuð saman reytum og komuð upp þremur sonum, sem allir urðu að mönnum.

Í samtölum okkar um heima og geima fékk ég m.a. að vita hvernig sumrin í sveitinni fyrir austan á æskuárum þínum höfðu mótað þig og reynst þér góður skóli fyrir lífið, í viðbót við uppeldið í foreldrahúsum.

Þegar í ljós kom að veikindi þín væru ólæknandi og þú fékkst að vita að þú ættir einungis nokkra mánuði eftir, má segja að þá hafi reynt á æðruleysi þitt. Mun ég alltaf minnast þess þegar þú sagðir við mig um daginn að þú hefðir bara ekkert leyfi til að vera ósáttur við að ná ekki hærri aldri. Þú hefðir átt góða ævi og náð þó alla vega þeim aldri sem þú náðir.

Nú höfum við hin það verkefni að takast á við brotthvarf þitt. Flest trúum við því að nú sértu kominn á betri stað og að við munum öll sameinast að nýju í fyllingu tímans.

Mín fyrstu kynni af Einari M. Nikulássyni voru fyrir tæpum 30 árum eða í september árið 1989 þegar að ég hóf störf á símaskiptiborðinu hjá Verslunarmannafélagi Reykjavíkur eins og það hét þá. En við unnum þá saman í tæp sjö ár. Okkar kynni endurnýjuðust árið 2013 þegar að ég var kosin formaður VR. Einar tók á móti mér með hlýju og vinskap, hafðu þökk fyrir það, kæri Einar. Margar stundirnar áttum við saman við að greina vinnumarkaðinn og pólitíkina, Einar var ekkert að draga úr skoðunum sínum í þessum málefnum. Hann hafði alltaf eitthvað til málanna að leggja og það kom fyrir að við vorum ekki alveg sammála, og hækkuðum röddina, en að lokum hlógum við að þessu öllu saman. Hann kvaddi þá gjarnan með þeim orðum að hann yrði að drífa sig þar sem að það væri svona einn og einn starfsmaður hér sem þyrfti að vinna. Mér var það afar mikils virði að hafa hann með mér í þau fjögur ár sem ég gegndi embætti formanns. Hann var eins og sagnfræðingur þegar að kom að ýmsum málefnum sem sneru að VR. Hann var hafsjór af fróðleik og sérstaklega var gaman að rifja upp hinar ýmsu minningar frá fyrri tíð með honum, sumar hverjar sem ég hafði ekki lagt á minni. Heilsufar Einars var ekki gott síðustu árin, en hann lagði mikla áherslu á að halda tengslum og koma við á skrifstofunni þegar hann átti betri daga. Hafðu þökk, kæri vinur, fyrir vinskap okkar sem var ávallt tengdur virðingu og réttlæti í öllum samskiptum okkar.

Kæra Herdís, synir tengdabörn og barnabörn, ykkar missir er mikill, mínar innilegustu samúðarkveðjur.

Kveðja frá Landssambandi sumarhúsaeigenda

Einar M. Nikulásson var einn af frumkvöðlum að stofnun Landssambands sumarhúsaeigenda, en stofndagur þess var 27. október 1991.

Í starfi sínu fyrir VR var Einari ljóst að hagsmunamál sumarhúsaeigenda voru á mörgum sviðum. Rétt þótti honum að tryggja sem best hagsmuni þeirra og fá lagaumhverfi um frístundabyggð sem var síðan afgreitt frá Alþingi endanlega á árinu 2008 með aðkomu landssambandsins.

Einar tók virkan þátt í störfum fyrir landssambandið og stóð vörð um ýmis hagsmunamál sumarhúsaeigenda í gegnum stjórnarstarf í landssambandinu frá stofnun þess til dánardægurs.

Með starfi sínu barðist hann fyrir bættum hag sumarhúsaeigenda, vildi stuðla að náttúruvernd með góðri umgengni og virðingu fyrir landi og gróðri og auka öryggi sumarhúsaeigenda í sumarhúsum með velferð þeirra í huga.

Landssambandið sýndi Einari ýmsan sóma, s.s. með því að veita honum gullmerki sambandsins og síðar var hann gerður að heiðursfélaga á aðalfundi þess 28. apríl 2008.

Í gegnum starfið kynntist ég mínum ágæta félaga og vini sem ég kveð núna með miklum söknuði.

Einar sýndi samferðamönnum sínum vinsemd og hafði í fyrirrúmi velferð annarra sem hann var að vinna fyrir og með.

Það gat stundum liðið langur tími á milli samtala okkar, en ávallt þegar við tókum upp tal okkar á milli síðustu ár var eins og við hefðum rætt málin síðast deginum áður. Í gegnum símtalið skynjaði maður brosið hans og áhugann á því starfi sem var í gangi. Hann sýndi ávallt góðar undirtektir og brást við af vinsemd, var jákvæður og lausnamiðaður.

Það var erfitt að fá þá fregn að Einar væri alvarlega veikur. Ég átti þess kost í aðdraganda hátíðar ljóss og friðar um jólin að heimsækja vin minn og Herdísi konu hans á heimili þeirra í Ásendanum. Við ræddum um heima og geima. Einar gerði ekki mikið úr veikindum sínum, en hafði mikinn áhuga á velferð barna sinna og niðja þeirra til framtíðar.

Spor Einars eru djúp þegar kemur að baráttumálum Landssambands sumarhúsaeigenda. Hann beitti sér í stórum sem smáum málum og hafði alltaf að leiðarljósi: gjör rétt, þol ei órétt.

Himnafaðir hefur nú kallað Einar á sinn fund. Við hin sitjum eftir hljóð. Það er gott að trúa að þeir sem deyja séu ekki horfnir. Þeir séu aðeins komnir á undan.

Við hjá Landssambandi sumarhúsaeigenda söknum fallins félaga og sendum fjölskyldu hans hugheilar samúðarkveðjur.

Minning um góðan mann lifir, líkt og sólin sem gengur til viðar en heldur ávallt áfram að lýsa.

Okkar ástkæri vinnufélagi, Einar M. Nikulásson, hefur nú kvatt VR-fjölskylduna eins og við gjarnan nefnum starfsmannahópinn hjá VR. Það er til marks um þann góða starfsanda og samheldni sem ræður ríkjum í starfsmannahópi VR en því sárari verður líka viðskilnaðurinn þegar góður félagi og vinur kveður.

Við kveðjum Einar eftir að hann hefur skilað VR 29 ára dyggri þjónustu og hollustu og okkur samstarfsfélögum dýrmætri vináttu gegnum áratugi.

Til huggunar okkur vinnufélögum Einars eru þær hlýju minningar sem við höfum af umgengni og samstarfi við hann öll þessi ár. Hrjúfur var hann við fyrstu kynni, sem leyndi hjarta úr gulli. Einar var sérstaklega bóngóður og þau voru ófá skiptin sem hann aðstoðaði okkur á skrifstofu VR með bílana okkar sem hann kunni öll skil á enda lærður í bifvélavirkjun.

Við samferðamenn hans skynjuðum að það var fjölskylda Einars sem átti stærstan sess í hjarta hans þegar hann ræddi við okkur um Herdísi eiginkonu sína, syni þeirra og barnabörn. Við á skrifstofu VR áttum líka í góðum og einlægum samskiptum við þau hjónin og synina.

Einar kom til starfa hjá VR árið 1989, fyrst sem umsjónarmaður starfsgreinaskiptingar félagsins en ári síðar var honum falin umsjón orlofsbyggða VR og þar var sannarlega kominn rétti maðurinn í vandasamt starf. Óhætt er að segja að Einar hafi lagt þung lóð á vogarskálarnar þegar kom að orlofsmálum og orlofsbyggðum félagsins þar sem hann gekk til verks sem fremstur meðal jafningja.

Einar var aðaldriffjöður og framgangsmaður uppbyggingar á orlofssvæði VR í Miðhúsaskógi og starf hans og frumkvæði á þeim vettvangi er félaginu ómetanlegt. Honum var alla tíð sérstaklega hlýtt til Miðhúsasvæðisins og umhugað um að þar væri allt sem best mætti vera.

Einar fór ekki með veggjum og nærvera hans var sterk enda gekk hann ávallt hreint til verks og var ósérhlífinn. Hann ætlaðist líka til þess sama af þeim verktökum og smiðum sem hann réð til starfa á vettvangi félagsins og ekki tók hann silkihönskum á þeim sem honum þótti veita félaginu lélega þjónustu í orlofsmálum. Hagsmuni félagsins hafði hann ávallt að leiðarljósi í öllum verkum sínum.

Það leið ekki á löngu þar til óskað var eftir kröftum Einars og reynslu í trúnaðarráði VR en þangað var hann fyrst kosinn árið 1992 og síðan ítrekað allt til ársins 2009 og svo aftur milli 2013-2015.

En það voru orlofsmálin og uppbygging orlofssvæða VR sem voru Einari hjartfólgnust og stendur félagið í ævarandi þakkarskuld við hann fyrir það mikla verk sem hann skilaði okkur öllum til heilla.

Fyrir öll hans góðu og mikilvægu störf var Einar sæmdur gullmerki VR á aðalfundi félagsins þann 27. mars 2019, þar sem synir Einars veittu merkinu móttöku fyrir hönd föður síns. Það var hjartnæm en gleðileg stund þar sem við fundum fyrir nærveru Einars þótt hann ætti ekki heimangengt vegna veikinda sinna.

Við samstarfsfélagar Einars hjá VR kveðjum hann nú með kærri þökk fyrir yndisleg ár samstarfs og nærveru og vottum fjölskyldu, ættingjum og vinum hans okkar dýpstu samúð.

Fyrir hönd samstarfsfólks hjá VR,