Birkir Freyr Steingrímsson

Skrifuð á blað

verður hún væmin

bænin

sem ég bið þér –

en geymd

í hugskoti

slípast hún

eins og perla í skel

við hverja hugsun sem hvarflar til þín.

(Hrafn Andrés Harðarson)

Fallegi, blíði og ljúfi frændi minn er fallinn frá. 19 stutt ár er allur sá tími sem okkur auðnaðist að njóta samvista við hann og búa til minningar sem eiga að endast okkur alla ævina.

Minningar streyma fram um fallegan ljóshærðan dreng sem þroskaðist í brosmildan myndarlegan ungan mann sem átti alltaf til knús handa okkur hinum. Ljúfsárar minningar um yndislegar stundir í fjölskylduferðum hér heima og að heiman eru nú sem dýrmætur fjársjóður. Minning um lítinn snáða í sundi með frænku sem fær að setja gel í hárið hans svo hann yrði „töffari“. Gjaldið er Brynjuís handa honum og far á háhesti heim því hann var svo þreyttur eftir allt labbið enda bara fjögurra ára. Minning um börn að busla í heitum potti um bjarta sumarnótt, mikil hlátrasköll, búið að lauma sápu í vatnið og hvítur freyðandi straumur lekur letilega út á tún meðan þau busla og skvetta hvert á annað – Birkir Freyr skartar voldugu yfirvaraskeggi úr sápufroðu. Minning um gleðibrosið þegar hann fékk súkkulaði-éclair í rúmið á afmælinu í Frakklandi vermir hjartarætur. Minning um unglinginn sem situr hlæjandi á tröppunum í Kötuhúsi að þurrka gönguskóna okkar með hárblásara eftir svaðilför í sveppamó og svo kláraði hann ólífuolíuna hjá húsráðanda á skóna svo þeir yrðu ekki „eins og skorpnir sveppir“.

Netflix-kósíkvöld og umræður um hver væri heitasta ofurhetjan hjá Marvel meðan óheyrilegt magn af snakki hvarf sisvona.

„Hvar seturðu þetta allt saman?“ spurði ég einhverju sinni forviða. „Ætli ég sé ekki með „hollow bones“ eins og pabbi,“ var svarið. Ég grínaðist með að hann líktist nafna sínum í landsliðinu þegar hann lét sér vaxa bæði skegg og hár og fékk skot til baka að hann vissi allt um mitt „crush“ á þeim manni. Alltaf stutt í húmorinn.

„Getum við haft amerískar pönnukökur Sivva frænka?“ var viðkvæðið ef foreldrarnir skruppu frá og ég naut þeirra forréttinda að passa systkinin í Lómasölum. „Með miklu beikoni“ kom svo frá guðsyninum og geislandi bros sem bræddi hjartað og allar varnir brustu.

Vinur vina sinna, sem hann sagði mér að væru sér mikilvægir því þeir gerðu hann að betri manni og hann sæi ekki sólina fyrir þeim. Ég spurði hann hvort þeir vissu af því og væru sama sinnis – já hann hélt það. Ég vona það því betri dreng var ekki hægt að eiga fyrir vin.

Ég man einungis eftir að hafa séð hann einu sinni virkilega reiðan – einu sinni á 19 árum! Og varð mjög fegin að sjá að hann hafði erft smá „Arnanesskap“ en reiðin varði ekki lengi – alltaf stutt í brosið.

Milljón minningar sem gætu fyllt heila bók en samt ekki nógu margar til að fylla tómarúmið sem skapast hefur við þetta ótímabæra fráhvarf. Augasteinn foreldra sinna og gleðigjafi okkar hinna sem getum ekki ímyndað okkur framtíðina án hans.

Ég hélt að ég hefði allan tímann í veröldinni til að njóta meiri samvista og skapa minningar með þessum fallega og hæfileikaríka unga manni, sjá hann fara í gegnum lífið og eiga bjarta framtíð.

En lífið er hverfult og mennirnir ráðgera en guð ræður.

Hvíl í friði fallega mannvera.

Birkir Freyr Steingrímsson var minn elsti vinur og táknaði margt í mínu lífi. Hann var mín uppáhalds þungarokksalfræðibók og tókst okkur að tengjast mikið í gegnum tónlist þrátt fyrir að við værum með gjörólíkan smekk, en hann var mjög opinn fyrir því sem ég hlusta á. Ástríða hans fyrir tónlist hefði ekki getað verið meira smitandi og ég þakka honum eilíflega fyrir þær umræður sem við áttum um tónlist.

Mörg kvöld hafa horfið í gegnum kvikmyndir eftir að við vinirnir fengum brennandi áhuga á kvikmyndagerð og gagnrýni. Eftir að hafa horft á oftast tvær eða jafnvel fleiri myndir gleymdum við okkur langt fram á nótt við að ræða skoðanir okkar á myndunum. Við Birkir áttum það sameiginlegt að vera með sterkar skoðanir á myndum en vorum sammála um margar þeirra. Grunnurinn að skoðunum Birkis var augljóslega faðir hans, Steingrímur, og átti hann mikið í smekk hans á myndum, ekki ólíkt mér. Þrátt fyrir að við byggðum okkar persónulega smekk í gegnum tíðina hætti hann aldrei að nefna pabba sinn í umræðum og var það ljóst hversu mikla virðingu Birkir bar fyrir honum.

Fjölskylda hans var honum yfir höfuð mjög mikilvæg. Við töluðum oft um hvað yngri bræður okkar gátu pirrað okkur eins og gerist og sem elstu bræður þurftum við ósjaldan að passa yngri systkini en í einrúmi talaði hann ávallt eins og hann hefði unnið í lottóinu þegar kom að fjölskyldunni.

Ég varð vinur hans sem drengur og sá fram á að vera vinur hans til enda og ég varð harmi sleginn þegar ég frétti af láti hans þegar hann var aðeins rétt byrjaður að lifa. Ég hætti samt sem áður aldrei að vera vinur hans. Hann verður vinur minn alveg til enda, sama hvað gerist, og verður ávallt með okkur í umræðum og anda þrátt fyrir allt annað.

Takk fyrir allt, elsku Birkir Freyr. Þinn vinur og aðdáandi,

Það er með miklum söknuði sem við minnumst Birkis Freys Steingrímssonar.

Birkir var skemmtilegur drengur.

Þegar hann byrjaði hjá okkur í leigunni var hann óharðnaður unglingur, rétt tæplega 17 ára, afskaplega ljúfur og með skemmtilega kæki og takta. Með sinni hæglátu og ljúfu framkomu vann hann fljótlega hug og hjörtu allra sem með honum störfuðu og viðskiptavina einnig.

Eftir því sem tíminn leið slípuðust þessir taktar og kækir nokkuð til, en það sem einkenndi ávallt Birki, þann alltof stutta tíma sem við þekktum hann, var einskær ljúfmennska, gleði og tillitssemi við aðra. Ávallt tilbúinn til að rétta hjálparhönd við hverskyns störf og athafnir.

Birkir mætti á alla viðburði með starfsfélögum sínum, hvort sem um var að ræða fundi, skemmtun eða ferðalög.

Í ferðum með okkur, í jeppa- og fjórhjólaferðum, fundum við glöggt fyrir því hversu mikið Birkir naut sín úti í náttúrunni og var fróðleiksfús með afbrigðum.

Hér í Leigumarkaði BYKO eignaðist Birkir góða félaga og vini sem allir sem einn sakna hans og syrgja. Við vottum fjölskyldu Birkis Freys okkar dýpstu samúð og biðjum fyrir styrk þeim til handa á þessum erfiðu stundum.

Fyrir hönd starfsmanna Leigumarkaðs BYKO,

Kveðja frá Menntaskólanum í Kópavogi

Á þessum lokavikum vorannar, þegar líður á kennsluna og í sjónmáli eru væntingar um birtu og yl, kennslulok og útskrift, berst okkur sú sorgarfrétt að einn af væntanlegum útskriftarnemendum Menntaskólans í Kópavogi, Birkir Freyr Steingrímsson, hafi látist skyndilega hinn 28. mars. Við erum óþyrmilega minnt á hve lítils megnug við erum andspænis dauðanum. Okkur verður sú spurn á vörum því forsjónin hrífi svo skyndilega brott ungan og efnilegan mann í blóma lífsins frá ástvinum, ættingjum og skólafélögum. Þegar slíkir sorgaratburðir gerast verður mönnum orða vant.

Við fráfall Birkis Freys Steingrímssonar langar okkur að heiðra minningu hans með nokkrum fátæklegum orðum. Birkir Freyr hóf nám við Menntaskólann í Kópavogi haustið 2015 á alþjóðabraut. Hann var góðum námsgáfum gæddur, hæglátur og kurteis og hafði allt til að bera til að farnast vel í lífinu. Hann sinnti náminu vel, var farsæll námsmaður og var á lista þeirra nemenda sem ljúka áttu stúdentsprófi í vor. Sagnfræði var ein af hans uppáhaldsnámsgreinum og var hann vel lesinn á því sviði. Birkir átti sér framtíðaráform um að ferðast um heiminn áður en hann héldi áfram námi í háskóla.

Það er flókið að vera ungur í dag og erfitt að gera sér í hugarlund hvað bærist innra með okkar unga fólki. Fréttin af skyndilegum dauða þessa unga og efnilega manns kom eins og reiðarslag yfir okkur. Kennarar og samnemendur Birkis Freys hafa sýnt mikinn styrk og samstöðu á þessum erfiða tíma.

Birkis Freys er sárt saknað af starfsfólki og samnemum Menntaskólans í Kópavogi en eftir lifir minning um góðan dreng og þakklæti fyrir að hafa mátt njóta samvistanna við hann. Fyrir hönd allra í Menntaskólanum í Kópavogi sendum við aðstandendum og vinum Birkis Freys okkar innilegustu samúðarkveðjur og biðjum góðan guð að styrkja þá og blessa í sorg þeirra.