Vigdís Guðfinnsdóttir

Í dag kveð ég tengdamóður mína Vigdísi Guðfinnsdóttur, eða Dísu eins og hún var alltaf kölluð. Ég kynntist Dísu fyrir 22 árum þegar ég hóf sambúð með Mörtu eldri dóttur hennar og Lofts Guðbjartssonar en hann lést árið 2014.

Dísa tók mér strax vel og urðum við mjög góðir vinir. Hún tók börnunum mínum tveimur vel og síðar börnum þeirra eins og þau væru hennar eigin.

Þessi ár eru mér ógleymanleg og stundirnar sem við Dísa áttum saman voru alltaf ánægjulegar. Þær voru ekki bara í Asparfellinu, þar sem jólaboðin voru hápunktur ársins, heldur einnig í Boðaþingi, í Dalselinu hjá okkur Mörtu eða hjá Svövu og Ása. Vorferðirnar á Tortu, bíltúrarnir á hin ýmsu kaffihús í nágrenni Reykjavíkur og utanlandsferðirnar.

Dísa og Loftur höfðu alla tíð mikinn áhuga á ferðalögum og ferðuðust víða og fóru oft á framandi slóðir.

Þau heimsóttu allar heimsálfurnar nema Suðurskautslandið en það var bara vegna þess að það var of flókið að fara þangað. Á seinni árum voru það einkum ferðir í sólina sem heilluðu þau.

Ferðin til Ungverjalands árið 2005 með okkur Mörtu og Svövu og Ása var ákaflega skemmtileg. Í tvær vikur nutum við samvista hvert við annað í undurfögru umhverfi Balatonvatns, ferðuðumst um næsta nágrenni og nutum lífsins.

Dísa var einstaklega yfirveguð og skapgóð kona, brosmild og með smitandi hlátur. Hún var mikil fjölskyldumanneskja og hugsaði vel um sína. Hún var góður og traustur vinur sem gott var að leita til.

Hún aðstoðaði dætur sínar og síðar barnabörn við heimanám og skipti þá sjaldnast máli hvert námsefnið var. Alltaf gat hún aðstoðað. Langömmubörnunum sýndi hún kærleik og umhyggju sama hvert þeirra átti í hlut. Þekking hennar var yfirgripsmikil og þá sjaldan að hún hafði ekki svar á reiðum höndum þá vissi hún ávallt hvar það var að finna.

Hún var málamanneskja mikil og þekking hennar á íslensku var einstaklega góð.

Dísa hélt upp á 90 ára afmæli sitt í Borgarnesi þar sem nánast öll stórfjölskyldan var saman komin til að samgleðjast ættmóðurinni. Þetta var bjartur og sólríkur dagur og gleðin skein úr hverju andliti.

Eftir að Loftur féll frá flutti Dísa í Boðaþing en síðasta eina og hálfa árið bjó hún á Hrafnistu í Reykjavík þar sem hún fékk góða umönnun hjá því yndislega starfsfólki sem þar starfar. Margt af heimilisfólkinu varð góðir vinir hennar. Annað var eiginlega ekki hægt, slíkir voru kostir Dísu.

Elsku Dísa, nú ert þú sameinuð Lofti, foreldrum þínum og öðrum ástvinum sem hafa kvatt þennan heim. Söknuður okkar sem eftir lifum er mikill en minningin um þig lifir hjá okkur. Hvíl í friði.

Elsku amma Dísa.

Ég á svo margar góðar minningar um þig í gegnum árin. Í æsku hlakkaði ég alltaf til að gista hjá ykkur afa því það var sérstaklega vel stjanað við mann. Oft var harðfiskur í morgunmat, brauð með súkkulaði í kaffinu og lambakjöt í kvöldmat. En það var ekki bara maturinn sem var freistandi, þú varst alltaf til í alls konar leiki, og fórum við t.d. oft í keilu, feluleik og fleira.

Oft þegar ég gisti mátti ég ráða hvort ég færi í bað eða sund, og varð sund næstum alltaf fyrir valinu. Við fórum þá í stuttan göngutúr í Breiðholtslaug og á ég margar minningar þaðan, ennþá að nota sundkúta.

Þegar ég komst á unglingsárin fór ég oft heim til þín eftir skóla eða um helgar þar sem þú hjálpaðir mér með íslensku og dönsku. Oft sátum við í marga klukkutíma í hvert sinn þar sem þú hlýddir mér samviskusamlega yfir. Ég man að ég var oft mjög þreyttur eftir langa yfirferð, og stundum náði ég varla að halda mér vakandi, en ég kvartaði aldrei.

Þú varst algjör snillingur í íslensku og ef málfræðin var ekki rétt fékk maður strax að heyra það. Ég hef tekið upp þennan sið og hef kennt börnunum mínum að tala rétta íslensku, alveg eins og þú kenndir mér. T.d. í hvert sinn sem ég heyri talva en ekki tölva hugsa ég um þig og leiðrétti viðkomandi enda stórslys á ferð.

Þú varst alltaf svo glöð og jákvæð og vildir helst ekki ónáða neinn. Á síðustu árum hringdir þú stundum í mig þegar sjónvarpið var til vandræða. Oft náðum við að leysa vandamálið í gegnum síma en stundum keyrði ég til þín og stillti sjónvarpið. Þú varst alltaf svo glöð og oft fannst mér þú halda að þú værir að ónáða mig. Mér fannst alltaf gaman að hjálpa þér og getað endurgoldið brotabrot af greiðvikni þinni.

Bless amma, takk fyrir allt.

Með sorg í hjarta kveð ég þig, elsku amma Dísa. Minningarnar úr Asparfellinu með þér og afa Lofti mun ég alltaf eiga, varðveita og gleðjast yfir. Öll spilin, öll samtölin og allir keiluleikirnir. Þú varst alltaf tilbúin að taka á móti barnabörnunum, alltaf tilbúin með lúðra og rúsínur í skál og alltaf til í að hlusta. Hjartahlýrri og hláturmildari konu verður erfitt að finna. Ég mun sakna þín.

Þinn

Elsku amma Dísa.

Þið afi tókuð oft á móti mér eftir skóla. Þú varst frábær fyrirmynd og kennari. Þú kenndir mér dönsku, sem mér þótti óskiljanleg. Svo endaði ég með bestu einkunnina í samræmdu prófunum í dönsku. Þú varst hjálpsöm, hvetjandi og alltaf til staðar fyrir mig.

Ekki skemmdi það fyrir að í hverri heimsókn var veislumatur á eldhúsborðinu. Hvort sem það var ömmuspaghettí, kjúklingur með kjúklingasósunni eða steiktar fiskibollur.

Ég gleymi því seint þegar þú plataðir ungan strák að sækja pakka sem átti að vera niðri fyrir utan lyftuna á 7. hæð. Ég fann hvergi þennan pakka og leitaði að honum á öllum hæðunum. Skildi ekkert í því af hverju þú sagðir mér hvaða mánaðardagur var þegar ég kom tómhentur upp. Þarna lærði ég að trausta og ljúfa amma mín var líka stríðnispúki. Ég stefni á enn fleiri aprílgöbb á komandi árum í minningu þinni.

Þegar komið var að kveðjustund í Asparfelli voruð þið afi alltaf mætt í eldhúsgluggann til að veifa til okkar. Það var órjúfanlegur hluti af tilverunni. En núna er komið að hinstu kveðjustundinni.

Hvíl í friði, amma mín.

Elsku amma Dísa. Amma segi ég þrátt fyrir að þú hafir ekki verið amma mín. Þú varst amma Friðriks míns og langamma barnanna minna. Við vorum búnar að þekkjast í næstum 23 ár en einnig varstu frænka mín. Dísa, þú varst ávallt hlý, léttlynd og þakklát kona. Þú tókst fólki eins og það er og varst ekkert með of miklar kröfur á fólkið í kringum þig. Þér fannst alltaf gaman þegar við komum til þín og sérstaklega þegar langömmubörnin komu til sögunnar.

Þú gafst þér ávallt góðan tíma til að spjalla við okkur um hin ýmsu málefni. Ég hafði einstaklega gaman af því að spyrja þig um öll ferðalögin sem þú fórst í með Lofti þínum í gamla daga til Ameríku og Asíu. Það voru heldur ekki fá skipti sem við komum með spurningar um íslenska tungu til þín. Enda varst þú sú manneskja sem vissi hvað mest um tungumálið okkar. Við sögðum alltaf, „amma Dísa veit svarið“ ef við vorum að velta einhverju fyrir okkur um íslenska tungu.

Það voru líka ófá skiptin sem þú komst með ábendingar um hvaða orð væru betri eða réttari en önnur að nota.

Ég gleymi því aldrei þegar ég kom til þín rétt áður en við Friðrik giftum okkur. Þá var ég að leita mér að perlueyrnalokkum til að vera með í brúðkaupinu. Þú hafðir mjög gaman af því að ég skyldi koma til þín og varst ekki lengi að ná í skartgripaskrínið þitt og við fundum þessa fínu eyrnalokka. Þú varst svo meyr að þú felldir tár á þessari stundu, ógleymanleg stund.

Þú hafðir ávallt gaman af samkomum og varst dugleg að koma í barnaafmælin til langömmubarnanna. Ég hafði jafnframt mjög gaman af því þegar þú komst nokkrum sinnum með Svövu yngri dóttur þinni á tónleikana með kórnum mínum, Stöllunum. Þú hafði svo gaman af að þú kallaðir okkur skemmtilegasta kór landsins, það þykir mér mjög vænt um.

Friðrik hefur alltaf talað um þig með miklu þakklæti og hlýju. Hann kom til þín í nokkurn tíma fyrir samræmdu prófin í íslensku og dönsku og þið lærðuð saman. Þú gafst þér alltaf tíma til að hjálpa og sýndir ávallt mikla þolinmæði.

Friðrik hafði matarást á þér og sagði að þú hefðir ávallt stjanað í kringum hann eins og barnabörnin öll. Þú varst jafnframt iðin við að leika þér með barnabörnunum í hinum ýmsu leikjum og spilum.

Á Þorláksmessu síðastliðinni heimsóttum við Friðrik þig í síðasta sinn. Þá höfðum við búið erlendis í hálft ár og hvað þú hafðir gaman af því að heyra frá okkar nýju heimkynnum.

Elsku amma Dísa, þú átt sérstakan stað í hjarta okkar. Þín er sárt saknað en við munum ávallt minnast þín með hlýju, þakklæti og gleði fyrir að hafa átt þig að sem ömmu.

Hinsta kveðja,

Elsku Dísa.

Það er með þökk og söknuði sem við kveðjum þig. Þú varst alltaf svo glæsileg, yndisleg og sanngjörn. Þegar ég hugsa til baka man ég ekki eftir að þú hafir nokkru sinni skipt skapi.

Það var alltaf svo gott að koma í heimsókn til þín og ég á eftir að halda fast í minninguna um síðustu heimsókn okkar til þín á Hrafnistu. Þú sast við borðið þegar við fjölskyldan gengum inn ganginn og eins og vanalega brostir þú þegar þú sást okkur. Við áttum góða stund saman og það var gaman að fylgjast með þér, Lofti og Daða Fannari að leika ykkur. Daði Fannar var að reyna að kitla þig og þú tókst þátt í leiknum hans. Emilía Dís, Haukur Leó og Daði Fannar hjálpuðu þér síðan að fara út á svalir þar sem Emilía Dís lánaði þér sólgleraugun sín.

Takk fyrir allar samverustundirnar. Minning þín verður ljós í lífi okkar.

Hvíldu í friði.

Fyrstu kynni mín af Dísu voru fremur óvenjuleg þegar hugsað er til þess að hún var komin hátt á níræðisaldurinn þegar við kynntumst. Hún addaði mér sem vinkonu í gegnum Facebook síðla sumars 2013 en þá hafði ég verið að hitta Hörð, dótturson hennar, í nokkra mánuði. Þetta fannst mér vera merki um að Dísa væri manneskja ung í anda og óhrædd við að tileinka sér nýjungar hvers tíma fyrir sig. Nú, og að kannski væri hún svolítið forvitin um fólkið í kringum sig. Ekki löngu seinna hittumst við svo og komst ég að raun um hversu hress og jákvæð Dísa var. Við Hörður komum í kaffi til hennar í Asparfellið og bar heimili hennar og Lofts keim fagurkera, falleg málverk prýddu veggi og öllum innanstokksmunum var raðað haganlega. Klæðaburður Dísu bar þess líka merki, hún var alltaf í fallegum fötum og vel tilhöfð enda smekkmanneskja fram í fingurgóma. Gaman var að spjalla við Dísu en hún var ekki mikið að rifja upp sögur úr fortíðinni heldur vildi hún heyra hvernig sitt fólk hefði það og hvað það væri að sýsla. Henni var umhugað um fjölskyldu sína, að allir hefðu það gott og gengi vel. Við deildum áhuga á því að spila Scrabble og var Dísa ansi seig með orðin enda með góða málkennd og mikil spilamanneskja. Þrátt fyrir að hafa horfið inn í heim sjúkdóms síðustu árin hélt Dísa alltaf sama góða lundarfarinu og var bjart yfir henni og gott að hitta hana. Blessuð sé minning þín Vigdís.

Kveðja frá IW-klúbbnum Reykjavík – Breiðholt.

Fallin er frá Vigdís Guðfinnsdóttir 91 árs að aldri.Vigdís bar aldurinn vel og það var ekki fyrr en síðustu árin sem Elli kerling fór að ónáða hana.

Vigdís var stofnfélagi í Inner Wheel Reykjavík – Breiðholt árið 1984 og var félagi meðan heilsan leyfði. Hún gegndi ýmsum trúnaðarstörfum fyrir klúbbinn. Var forseti, ritari, gjaldkeri og endurskoðandi ársreikninga. Vigdís lauk prófi frá Kvennaskólanum í Reykjavík og starfaði við skrifstofustörf auk þess að sinna húsmóðurstörfum og barnauppeldi. Þegar Vigdís útskrifaðist úr Kvennaskólanum voru ferðalög til útlanda vandlega skipulögð og með löngum fyrirvara. Og bókhald var handskrifað og um að gera að hafa fallega og skýra rithönd. Að útskrifast frá Kvennaskólanum þótti gott og voru Kvennaskólastúlkur mjög eftirsóttur starfskraftur. Vegna þekkingar Vigdísar og Ellenar Sverrisdóttur á skrifstofustörfum þótti okkur við hæfi að kjósa þær endurskoðendur ársreikninga og sinntu þær þessu frá stofnun klúbbsins þangað til þær töldu að nóg væri komið. Þá var komið fram á tuttugustu og fyrstu öldina. Vigdís var alltaf boðin og búin að aðstoða ef eitthvað stóð til hjá klúbbnum.Vorið 2012 sá klúbburinn um umdæmisþing IW.

Þá mætti Vigdís orðin 84 ára gömul og hjálpaði til við að sjá um veitingarnar.

Þegar fólk nær svo háum aldri hefur það öðlast lífsreynslu sem við sem yngri erum höfum ekki. Það var fróðlegt að heyra Vigdísi segja frá skrifstofustörfum eins og þau voru þegar hún fór út á vinnumarkaðinn. Ritvélar voru ekki tengdar við rafmagn, samlagningarvélar voru ekki til nema sums staðar og engar tölvur til að skrá bókhaldið. Það var fært í stórar bækur af mikilli vandvirkni.

Vigdís var mjög heilsugóð og bjó ein eftir að Loftur eiginmaður hennar dó 2014. Haustið 2017 var hún svo óheppin að brotna tvívegis. Þá flutti hún á Hrafnistu, þar sem hún dvaldist þegar kallið kom.

Inner Wheel-konur í Breiðholti kveðja kæra vinkonu og senda ættingjum samúðarkveðjur við fráfall hennar.