Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:
Á hestum kennt við konung er.
Á kletti líkt og trjóna.
Einstaklingur er einn hér.
Oft með víða slóna.
Sigmar Ingason svarar:
Klárinn minn óð kelduna í konungsnef.
Karlugla á Hraunsnefi fékk nasakvef.
Kappi forn varð kenndur af nefi sínu.
Tóbakskorn í slóna taldist bót við pínu.
Eysteinn Pétursson leysir gátuna þannig:
Kjúka á hesti er konungsnef.
Kletti fram úr skagar nef.
Á fundi töldust fjórtán nef.
Feikna sló hefur voldugt nef.
Helgi Seljan á þessa lausn:
Konungsnef hylli knapans vann,
klettasnös má oft nefi flíka.
Nefskattur mörgum nýtast kann,
neftóbaksslóin fyllist líka.
Guðrún Bjarnadóttir leysir gátuna þannig:
Hnakka kóngsnef hefja.
Hugrökk stefn'á klettsnef
í hópi 19 nefja.
Nös því víða ég hef.
Helgi R. Einarsson er kominn heim frá Berlín og hér er lausnin:
Þó í mér sé lítið lið
og löngum bresti vitið
ég nef í kvæði kannast við
og konungsnef á hesti.
Þessi er skýring Guðmundar:
Konungsnef á hesti hækill er.
Á hamri nefið skagar eins og trjóna.
Á nef hvert lagður tollur tíðum hér.
Á tóbaksmanni er nef með víða slóna.
Þá er limra:
Hann Loftur, sem langt hafði nef
sagði: „Lagsmaður, heyrðu mig, ef
mitt nef er sagt langt,
er það lygi og rangt“,
svo kvað Loftur, sem langt hafði nef.
Síðan kemur ný gáta eftir Guðmund:
Sól á himni brosir blíð,
blessun veitir ár og síð,
glaðvaknaður gríp ég blað,
gátuvísu sem á það:
Nú um tíma talað er.
Tíðum kvenna verkur.
Bardagi þín bíður hér.
Bylur firna sterkur.
Sigurður Bjarnason Katadal orti:
Siglutrafið sérlundar
súgur vafa skekur
út á hafið eilífðar
önd þá kafa tekur.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is