Davíð Hjálmar í Davíðshaga skrifaði á Leirinn á miðvikudag: „Lífið heldur áfram þótt kólnað hafi í bili.“
Leika fuglar, liggur enginn bakk,
lóur syngja, stelkarnir sig bukka
og hrossagaukur segir tikki-takk
tímum saman eins og pendúlklukka.
Baldur Hafstað skrifaði mér og sagði að það mætti kalla þetta umhverfisvísu:
Út frá málstað umhverfis
ætti að teljast hæpið
að fljúga á örfund erlendis.
Oft má nota skæpið.
Síðan bætti Baldur við: „Skæpið (Skype) er merkilegt fyrirbæri, maður sér viðmælendur eins og þeir séu í komnir í kaffi og þarf ekkert að borga fyrir þjónustuna. Gott t.d. fyrir þá sem eiga börn og barnabörn í útlöndum. Ég er einn slíkur.“
Ýmsum til ánægju segist Páll Imsland á Leir hafa látið lítið bera á limrugerð undanfarið – hér sé þó ein að tilefnislausu.
Frækinn hann Torfi á Tjörn
með tilþrifin aldrei í vörn.
Hann geystist að Ökrum
á góðhesti vökrum
og gerði' henni Lóu tvö börn.
Ármann Þorgrímsson telur að takmarka þurfi barneignir:
Ef menn vilja áfram „spreða“
ætti að viðurkenna það,
fækka verðum fólki eða
finna annan samastað.
Og síðan spyr Ármann: „Heimsendir?“:
Mengar græðgin lög og láð
um loftið fúlir straumar berast.
Heimsendi menn hafa spáð
ég held það núna sé að gerast.
Palestínumenn semja og Ólafur Stefánsson yrkir:
Vonarglætu víða finn,
– varpa frá mér leiða,
því fisktitt líkt og frelsarinn
fá þeir nú að veiða.
Guðmundur Arnfinnsson yrkir í vorblíðunni:
Gullin sindra sólarblik,
sveipa tindinn háa,
gróa rindar, kát og kvik
kliðar lindin bláa.
Þar sem áin ljúflingslög
leikur á bláa strengi,
og við sjávar ölduslög
una má ég lengi.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is