Þorvaldur Þórarinsson

Elsku hjartans Þorvaldur bróðir minn, mér finnst alveg ömurlegt að þú sért farinn, sannarlega varstu elskaður, kæri bróðir.

Ég man þá tíma þegar þú komst á Njálsgötu og við fórum saman á rúntinn – þú áttir alltaf tyggjó í bílnum. Það var svaka stuð að vera tyggjó-brjálæðingar á flottum bíl – þú varst hetja og æðrulaus með eindæmum – leiðinlegt að hafa ekki verið hjá þér þegar þú fórst. Þú reyndist mér vel og yfir þér var falleg ára, falleg sál sem fer eftir því á góðan stað (það er bara lögmál í alheiminum). Þetta kom virkilega flatt upp á mig og mjög erfitt að skilja.

Maður er ekki líkamleg vera sem verður andleg – maður er andleg vera sem er stundum líkamleg – staðreynd. Ég elska þig út af lífinu, geri það núna, gerði það og mun gera það hiklaust í eilífðinni líka. Þú stóðst þig eins og hetja, elsku hjartans ljósið mitt.

Ég verð ávallt systir þín á himni sem og jörðu. Ég treysti Guði algerlega.

Ég votta ykkur, pabbi, Selmu Huld, Ragnar Smára, Helenu, systkinum mínum, vinum og vandamönnum mína dýpstu samúð á þessari sorgarstund.

Ég elska þig.

Kveðja, þín litla systir,