Helga Bergþórsdóttir fæddist í Reykjavík 19. júlí 1925. Hún lést á hjúkrunarheimilinu Mörk 28. júlí 2019.

Foreldrar hennar voru hjónin Bergþór Pálsson, f. 1901, d. 1968, og Þórdís Jóhannesdóttir, f. 1904, d. 1998. Systkini Helgu eru Haraldur, f. 1926, d. 2011, Guðlaug, f. 1927, Hjördís, f. 1935, og Helgi, f. 1937.

Helga giftist 31. ágúst 1946 Guðjóni G. Guðjónssyni, f. 11. desember 1921. Foreldrar hans voru hjónin Guðjón Jónsson, f. 1878, d. 1964, og Steinunn Magnúsdóttir, f. 1891, d. 1981. Helga og Guðjón eignuðust fjóra syni. Þeir eru: 1) Bergþór, f. 30. júní 1947, maki Ingibjörg Guðmundsdóttir, f. 26. janúar 1952. Börn þeirra eru Helga, f. 1974, d. 1993, og Guðmundur Orri, f. 1979. Fyrir átti Ingibjörg Brynhildi, f. 1970. 2) Hafsteinn, f. 11. september 1949, maki Anna Mýrdal Helgadóttir, f. 15. september 1950. Synir þeirra eru Arnar, f. 1974, og Helgi, f. 1978. 3) Birgir, f. 11. janúar 1956, maki Sigrún Bærings Kristjánsdóttir, f. 14. nóvember 1956. Dætur þeirra eru Kristín Helga, f. 1983, og Hrafnhildur, f. 1987. 4) Guðjón Þór, f. 24. ágúst 1963, maki Kari Brekke, f. 15. febrúar 1963, börn þeirra eru Kristján Þór, f. 1990, og Anna Louise, f. 1993. Barnabarnabörn eru 11.

Helga lauk prófi frá Húsmæðraskólanum í Reykjavík 1945. Hún starfaði á á yngri árum í Kjötbúðinni Borg. Seinna starfaði hún hjá Sambandi íslenskra samvinnufélaga í mörg ár. Síðustu starfsár sín starfaði hún hjá Þýsk-íslenska.

Útför Helgu verður gerð frá Bústaðakirkju í dag, 16. ágúst 2019, og hefst athöfnin klukkan 13.

Mig langar að minnast minnar elskulegu tengdamömmu sem er fallin frá, nýorðin 94 ára.

Margar minningar fara í gegnum hugann því árin eru orðin mörg frá okkar fyrstu kynnum. Ég og Bergþór, sonur hennar, byrjuðum okkar búskap í kjallaranum í Samtúni og kom ég með Brynhildi, dóttur mína, sem þá var á þriðja ári. Helga tók okkur strax vel og var sú stutta fljót að hverfa upp á efri hæðina í kökurnar hjá henni.

Helga var góður kokkur og síbakandi og ótrúlega orkumikil. Ólatari manneskju hef ég ekki þekkt, alltaf tilbúin að hjálpa okkur. Einnig hafði hún gaman af að sauma út og eru margir fallegir munir eftir hana, en hún hafði lært í Húsmæðraskóla Reykjavíkur.

Helga var há og glæsileg kona, alltaf vel til fara og heimilið hennar glæsilegt og elskaði hún fallega hluti. Fórum við hjónin með henni og tengdapabba tvisvar til Þýskalands, Helga elskaði búðir með fallegum fötum og postulíni og var tengdapabbi ótrúlega duglegur að fylgja henni búð úr búð. Eftir að Guðjón féll frá fórum við nokkrum sinnum með henni til Guðjóns sonar þeirra og fjölskyldu í Bandaríkjunum og hafði Helga alltaf mikla ánægju af þeim ferðum.

Helga átti góða ævi með tengdapabba en stuttu eftir að hann dó fór sjónin hjá henni að dofna og varð hún að treysta á sína nánustu með alla hluti og var það henni erfitt. Helga datt og brotnaði fyrir tveimur árum og eftir það vistaðist hún á Vífilsstaði og seinna á Mörkinni. Þar var vel hugsað um hana og vil ég þakka þeim sem önnuðust hana þar.

Mig dreymdi draum í vetur þar sem tengdapabbi kom til mín og spurði ég hvenær hann ætlaði að koma að sækja Helgu sína því hún væri orðin mjög léleg, hann svaraði þá að hann væri að leita að íbúð og þegar hann væri búinn að því kæmi hann að sækja hana. Svo hann hefur greinilega fundið góða íbúð handa þeim í Sólarlandinu og Helga litla nafna hennar hefur ábyggilega tekið vel á móti ömmu sinni þar líka.

Með þessum fáu orðum vil ég kveðja hana og þakka henni fyrir allt og þegar ég minnist hennar kemur þetta ljóð til mín:

Snert hörpu mína, himinborna dís,

svo hlusti englar guðs í Paradís.

Við götu mína fann ég fjalarstúf

og festi á hann streng og rauðan

skúf. (Davíð Stefánsson frá Fagraskógi)

Þín tengdadóttir,

Ingibjörg.

Mig langar að minnast Helgu Bergþórsdóttur tengdamóður minnar með nokkrum orðum og þakka henni allt það góða sem hún gerði mér og fjölskyldu minni.

Helga og tengdapabbi, Guðjón Guðjónsson, voru alltaf boðin og búin að aðstoða okkur unga fólkið þegar eftir því var leitað. Allir fjórir synirnir fengu um lengri eða skemmri tíma að búa í kjallaraíbúðinni í húsi þeirra við Samtún 6. Oft var boðið í mat, einkum á sunnudögum, og voru þá ættmæðurnar Þórdís og Steinunn einnig með.

Á fyrsta búskaparári okkar Hafsteins eftir fæðingu Arnars eldri sonar okkar gætti hún hans, svo við foreldrarnir gætum ótrauð haldið áfram námi. Seinna, þegar kom að því að hann fór í nám í Reykjavík, fékk hann að búa í kjallaranum hjá afa og ömmu og njóta góðs viðurgjörnings hjá þeim.

Helga var mikill fagurkeri og prýddu þau hjónin heimili sitt með málverkum og fallegum hlutum, en ekki síst útsaumuðum myndum og mublum eftir hana. Þau voru einnig mjög höfðingleg og smekkleg í gjöfum til barna og barnabarna og eru gjafir þeirra meðal fallegustu hluta í búi okkar.

Helga var mjög heimakær og fór ekki mikið af bæ, en hún hafði yndi af að baka til að gefa með kaffinu, þegar einhver kom í heimsókn. Þeim sið hélt hún til streitu á Mörkinni og urðu allir gestir hennar að fá kaffi í bolla og eitthvað með því.

Síðustu ár voru Helgu erfið meðan andlegt og líkamlegt þrek hennar þvarr. En hún naut góðrar umönnunar á hjúkrunarheimilinu Mörk, sem fjölskyldan er þakklát fyrir.

Þegar dags er þrotið stjá

þróttur burtu flúinn.

Fátt er sælla en sofna þá

syfjaður og lúinn.

(Rögnvaldur Björnsson)

Takk fyrir samfylgdina.

Anna Mýrdal Helgadóttir.

Ég eyddi miklum tíma í Samtúninu hjá Helgu ömmu og Guðjóni afa í minni æsku. Þar fékk ég að vera í dekri í skólafríum. Það sem ég man best eftir frá þeim tíma er að amma kenndi mér að sauma út, þar sem hún var mikil handverkskona. Hún fór reglulega með mér í hannyrðaverslanir og við völdum saman ný saumaverkefni. Ég dáðist að öllum fallegu púðunum og myndunum sem hún hafði saumað um ævina og langaði að verða jafn flink og hún.

Amma lagði mikið stolt í það að gefa gestum vel að borða og hélt áfram að baka kökur langt fram eftir aldri, þrátt fyrir að vera orðin nánast blind. Ég fékk að njóta þess þegar ég var í pössun í Samtúninu þegar ég var ung. Þar var borinn fram heitur matur í hádeginu – kálbögglar með soðnu hvítkáli voru mitt uppáhald – og svo voru auðvitað kökur með kaffinu. Í búrskápnum var svo hægt að finna nammi til að narta í þess á milli.

Helga amma var hörkudugleg kona, vinnusöm og ákveðin. Ég mun minnast hennar með hlýjum hug.

Hvíl í friði, elsku amma,

Kristín Helga.

Elsku Helga amma, þegar ég hugsa til þín er það fyrst og fremst þakklæti sem kemur upp í hugann. Þakklæti fyrir konu sem tók mig inn í líf sitt og gerði mig að sínu eigin barnabarni, en ég fylgdi mömmu þegar hún giftist Bergþóri, elsta syni ykkar afa.

Við fjölskyldan og þá sérstaklega ég og mamma heimsóttum ykkur afa oft í Samtúnið. Þar var alltaf fullt búr af góðgæti handa litlum nammigrís sem fannst Helga amma vera heimsins besti bakari. Kökurnar þínar eru ógleymanlegar og ég get ennþá fundið bragðið af möndlukökunni þinni þegar ég loka augunum og hugsa aftur í tímann.

Þú varst mikill fagurkeri og heimili ykkar afa var afskaplega fallegt. Ég fékk aldrei nóg af því að virða fyrir mér alla fallegu hlutina sem þú hafðir safnað að þér í tímans rás. Einnig fannst þér gaman að klæðast fallegum fötum og það var ekki ósjaldan að við mamma fengum smá tískusýningu hjá þér þegar þú varst búin að kaupa þér fína flík.

Þær minningar sem tengjast þér hvað sterkast eru þær sem ég upplifði við eldhúsborðið hjá þér í litla eldhúsinu ykkar þegar ég sat og fylgdist með mömmu setja í þig rúllur og greiðslu. Þá var ýmislegt skrafað og mér fannst gaman að hlusta á ykkur tala saman um lífið og tilveruna.

Þú og afi voru ætíð miklir höfðingjar heim að sækja og það voru ófáar veislur og matarboð sem okkur var boðið í. Ég minnist sérstaklega brúnu sósunnar þinnar. Ég hafði mikla matarást á þér sem var vel verðskulduð.

Þú varst fyrst og fremst alveg einstök amma og ég mun alltaf hugsa til þín af mikilli hlýju og væntumþykju. Þú sýndir mér og mínum alltaf mikinn áhuga og það var einstakt að fá að hafa þig í öll þessi ár í lífi mínu.

Hafðu þakkir fyrir allt og ég bið Guð að geyma þig.

Þín

Brynhildur (Binna).

Elsku Helgamma.

Flestar minningar okkar um þig snúa að kökum og nammi. Þú áttir alltaf góðgæti handa okkur, nýbakaðar kökur eða nammimola. Svo þegar þú varst flutt á Mörkina var alltaf til ís og gos.

Við höfðum mikla matarást á þér. Jólaboðin og kósístundir við eldhúsborðið rifja upp ljúfar minningar.

Dótakassinn með dúkkunum gladdi líka litlar ömmustelpur.

Í bljúgri bæn og þökk til þín,

sem þekkir mig og verkin mín.

Ég leita þín, Guð, leiddu mig,

og lýstu mér um ævistig.

(Pétur Þórarinsson)

Takk fyrir allt, elsku langamma,

Bríet Helga og Tinna María Jónsdætur,

Helga Berglind og Sólveig María Guðmundsdætur.

Kynni mín af Helgu Bergþórsdóttur komu þegar sonur hennar Bergþór Guðjónsson og tengdadóttirin Ingibjörg fluttu í Logalandið í Fossvogi, þar sem við Kolbrún höfðum stofnað heimili.

Með okkur tókst góð og einlæg vinátta sem stendur enn. Eiginmann Helgu, Guðjón G. Guðjónsson, þekkti ég frá starfsárum mínum hjá SÍS – Sambandi íslenskra samvinnufélaga. Þar starfaði Guðjón í forystuhlutverki í áratugi við afar góðan orðstír. Það kom því ekki á óvart þegar hann var beðinn um að taka við bankastjórastöðu í Samvinnubankanum, enda kom á daginn að þar nýtist reynsla, þekking og hæfileikar hans afburðar vel. Helga og Guðjón gæddu hversdaginn töfrum, sem við vinir þeirra og samstarfsfólk fékk að njóta.

Það var bjartur dagur í byrjum sumars að ég fékk boð um að fá Helgu til starfa í fyrirtæki mínu í Múlahverfinu í Reykjavík.

Það tók mig ekki langan tíma að segja já takk. Þar starfaði hún sem veitingastjóri í mörg ár og fylgdi síðan fyrirtækinu í Árbæinn, þar sem verkefni hennar varð stæra og meira. Helgu tókst að gæða hversdaginn töfrum, sem starfsmenn og viðskiptavinir fundu fyrir. Með góðu fordæmi sýndi hún sjálfstraust og heiðarleika sem tekið var eftir. Hún var alltaf ung í anda.

Saman voru Helga og Guðjón góð fyrirmynd í framkomu sinni og verkum.

Nú þegar komið er að kveðjustund rifjast upp margar skemmtilegar minningar. Efst í huga okkar Kollu er þakklæti fyrir allt það sem þú varst okkur og fjölskylda þín. Við yljum okkur við óteljandi minningarnar, sem ekki gleymast.

Náðartími ævin er.

Að því, Drottinn, lát mig hyggja,

sú að nauðsyn mest er mér

miskunn þína' í tíma‘ að þiggja.

Yfirbótar unn mér, Herra,

ævidagar fyrr en þverra

(Sb. 1886 - Helgi Hálfdánarson)

Kolbrún og

Ómar Kristjánsson.