Sigurður Björgvin Viggósson

Elsku pabbi, þá er komið að kveðjustund.

Fyrir okkur sem eftir sitjum verða hér þáttaskil. Við lítum um öxl og okkur er efst í huga þakklæti fyrir allar minningarnar sem við eigum saman.

Það hefur eflaust mótað persónuleika þinn og haft áhrif á lífshlaup þitt að þú varst fæddur á stríðsárunum. Ungur fórstu á vinnumarkaðinn því lífsbaráttan var hörð í þá tíð og allir urðu að draga björg í bú, enda varstu alla tíð dugnaðarforkur til vinnu, vandvirkur og ósérhlífinn. Það fór ekki framhjá samferðamönnum þínum hversu mikill karakter þú varst, stríðinn, glettinn og hreinskilinn. Þrautseigja einkenndi þig alla tíð og uppgjöf var ekki til í þinni orðabók. Það sást vel í gegnum veikindi og áföll sem þú hefur glímt við síðastliðin níu ár. Oft var þér ekki hugað líf en þú stóðst það allt af þér og snerir rækilega á læknavísindin. Þrautseigju þína munum við hafa að leiðarljósi í komandi verkefnum lífsins.

Þú varst ekki allra – en hver er það? Hreinskilni þín og stríðni gat farið misvel í samferðamenn þína en þú hélst þínu striki og reyndir ekki að vera neitt annað en þú sjálfur, fylginn þér og tryggur þínum ástvinum og vinum. Þér var einkar lagið að gleðjast yfir litlu hlutunum í lífinu og vildir hafa allt í röð og reglu. Það þurfti að lotta í hverri viku, 10 raðir án Jókers.

Á árum áður áttirðu sér keyrsluskó sem voru ósjaldan dregnir fram þegar farið var á rúntinn og ekki má gleyma því að með hverju skópari fylgdu sér sokkar.

Sjálfstæður varstu og máttir ekki heyra á það minnst að vera upp á aðra kominn. Þú lést ekkert stoppa þig, alltaf voru fundnar lausnir. Þegar þú gast ekki lengur keyrt bíl fékkstu þér bara rafskutlu. Eflaust muna margir Hafnfirðingar eftir þér þeysandi um á rauðu skutlunni á leið í laugina eða búðina.

Þú elskaðir að fara út að borða með þínum nánustu og hélst fast í þá hefð að fara með okkur öll út að borða á afmælinu þínu, aðalmálið var að ná öllum afkomendum þínum saman.

Það sást langar leiðir hversu mikið það gaf þér. Þessari hefð verður haldið á lofti, elsku pabbi, við vitum að þú verður áfram með okkur í anda, brosandi út að eyrum með prakkarasvipinn þinn og hrókur alls fagnaðar.

Ferðalög voru þitt líf og yndi, þér þótti erfitt að sætta þig við að komast ekki í fleiri utanlandsferðir eftir að þú veiktist. En nú ertu kominn í Sumarlandið, elsku pabbi, við trúum að þar fáir þú tækifæri til að ferðast aftur til heitu landanna og ganga um léttur í spori með Sigrúnu þinni.

Því miður eru ekki alltaf sanngjarnar leikreglur í lífinu. Síðustu árin barðist þú drengilega við veikindin en þau sigruðu að lokum. Eftir að þú gast ekki lengur búið einn heima fluttirðu á Grund, þar sem þú endaðir þína ævidaga. Það var okkur ástvinum þínum erfitt að horfa upp á hve lífsgæðum þínum hrakaði mikið undir það síðasta og ljóst var í hvað stefndi. Við systkinin erum óendanlega þakklát fyrir að hafa setið hjá þér síðustu stundirnar, haldið í hönd þína og fylgt þér síðustu skrefin.

Takk fyrir allt, elsku pabbi, hvíl í friði.

Í dag fylgjum við elskulegum tengdaföður mínum til grafar. Andlátið var ekki óvænt. Það hefur verið ljóst síðustu vikurnar að hverju stefndi en það breytir því ekki að kveðjustundin er sár.

Ég kynnist Sigga fyrir um þrjátíu árum þegar ég hóf samband við eldri dóttur hans. Kynni okkar hafa verið ánægjuleg og góð alla tíð. Milli okkar var gott samband þrátt fyrir að vera um flest afar ólíkir.

Siggi reyndist mér og fjölskyldunni alla tíð einstaklega vel og að leiðarlokum er margs að minnast og fyrir margt að þakka.

Siggi var góður maður sem vildi öllum í kringum sig vel. Hann hafði einfalda sýn á lífið og var í eðli sínu jákvæður og lífsglaður. Hann hafði ýmis viðhorf til samfélagsins sem ekki eru endilega normið nú til dags, án þess að baki hafi búið mikil alvara. Hann hafði alla tíð sterkar og ákveðnar skoðanir á þjóðmálum og íslenskum stjórnmálamönnum sem hann hafði gaman af því að rökræða. Þær umræður voru oft mjög áhugaverðar þótt sjaldnast værum við sammála.

Siggi var járniðnaðarmaður og vann sem slíkur alla tíð lengst af hjá HB Granda hf. Hann var stoltur af fagi sínu og starfi.

Að hans mati voru það alvöru menn í þjóðfélaginu sem unnu „með höndunum“. Við skrifstofumennirnir vorum ekki á sama stalli.

Hann kallaði okkur alltaf „lappadinglara“ í stríðnislegum tón. Ég hef sennilega valdið honum hvað mestum vonbrigðum í lífinu þegar ég, nýútskrifaður úr háskóla og sjálfstætt starfandi fjölskyldufaðir, hafnaði einstöku tilboði hans um að sinna loksins alvöru starfi. Hann bauð mér að taka vertíð í hrognavinnslu á vinnustað hans hjá HB Granda. Það þótti mjög eftirsóknarvert að komast í það verkefni því það var mikil vinna og góðar tekjur á stuttum tíma. Ég var hins vegar með önnur plön og ég held að hann hafi aldrei skilið þessa ákvörðun mína. En fjölskyldan fékk uppreisn æru þegar eldri dóttir okkar tók meirapróf og gerðist keyrandi leiðsögumaður fyrir útlendinga á ferð um landið. Það var mjög gaman að fylgjast með því síðustu mánuðina hversu stoltur og ánægður hann var með dótturina. Stelpa að keyra rútu var alvöru starf og loksins var einhver af okkar ætt farinn að vinna ærlega vinnu.

Kynni mín af Sigga hafa gert mig að betri manni. Hann hafði t.d. þann einstaklega góða eiginleika að geta glaðst einlæglega yfir litlum hlutum í daglega lífinu og var manna kátastur á góðri stund. Það var uppljómun fyrir mig að uppgötva mikilvægi þess að rækta litlu hlutina í daglega lífinu.

Síðustu æviárin voru honum erfið vegna veikinda og heilsubrests. Hann tók aðstæðum sínum af æðruleysi og jákvæðni, og kvartaði ekki yfir hlutskipti sínu.

Hann naut góðrar umönnunar og ríkrar umhyggju frá börnum sínum, systkinum og barnabörnum.

Að leiðarlokum þakka ég einlæglega fyrir að hafa kynnst Sigga og verið honum samferða stóran hluta af lífi mínu. Hans verður sárt saknað. Í ljósi aðstæðna hans síðustu mánuðina er hann eflaust hvíldinni feginn, en minningin um góðan mann mun lifa í fjölskyldunni.

Húmoristi, stríðnispúki og umhyggjusemi eru fyrstu orðin sem koma upp í huga okkar systkinanna þegar við hugsum til afa. Kveðjustundir eru ávallt erfiðar, en við minnumst afa með brosi út í annað þegar við hugsum til þeirra ótal samverustunda sem við höfum átt saman.

Okkur systrunum eru sérstaklega minnisstæðir ótalmargir bíltúrar á róló þegar við vorum börn, þeir voru í sérstöku uppáhaldi. Eins gaman og okkur fannst að fara á róló með afa var mesta sportið bílferðin sjálf, þar sem afi setti tónlistina í botn og við sungum saman hástöfum alla leið. Afi var okkur alltaf fyrirmynd og það hlakkaði í okkur þegar við fengum að fara í heimsókn. Sem dæmi um hversu vænt okkur þótti um afa kröfðumst við þess að geyma skinnið utan af lifrarpylsunni og eplakjarnana í poka dögunum saman – til þess að gefa afa næst þegar við myndum hitta hann – því mamma hafði eitt sinn látið út úr sér að afi borðaði allt í eplinu og lifrarpylsuna með öllu. Við vildum jú gefa afa eitthvað sem honum þætti gott.

Allir sem hafa hitt afa vita að hann var sætindagrís. Það voru ætíð til súkkulaðibirgðir í kílóatali heima hjá honum og gestum boðinn moli innan nokkurra mínútna frá komu.

Eitt atvik sem stendur upp úr í minningarflóðinu er skondið atvik þegar nammigrísinn læddist yfir afa og hann laumaðist í skápinn heima á Grýtubakkanum að næla sér í súkkulaði. Eftir stutta stund heyrist fuss innan úr eldhúsi yfir þessu vonda súkkulaði sem hafði verið keypt. Ekki leið á löngu þar til fjölskyldan lá í hláturskasti því hann hafði jú verið að gæða sér á hundasúkkulaði.

Okkur er minnisstæð hin margsagða saga af hetjudáðum afa á fótboltavellinum í æsku, þar sem enginn annar leikmaður var með tærnar þar sem hann hafði hælana. Hann gat spilað allar stöður á vellinum, vörn jafnt sem sókn, skoraði öll mörkin og var mikilvægasti leikmaðurinn á vellinum. Við munum seint gleyma svipnum sem oft fylgdi á eftir, sem var hin fullkomna blanda af stolti gríni, svipur sem einkenndi afa að okkar mati. Þetta glott sem lýsti upp andlit hans og blikkið sem fylgdi á eftir þessari og hinum ótalmörgu hetjusögum sem hann sagði okkur barnabörnunum.

Það er augljóst að við barnabörnin áttum sérstakan stað í lífi afa. Við höfðum betra lag á honum en margur annar. Flestir sem hafa umgengist hann vita að hann gat verið þrjóskur og fastur fyrir með skoðanir sínar en undantekningarlaust gaf hann eftir við okkur. Hann hafði sterkar skoðanir á hlutunum en væntumþykja fyrir hagsmunum okkar og velferð fékk hann oft til þess að gefa eftir, endurmeta skoðanir sínar og sýna umburðarlyndi fyrir nýrri hefðum sem áður fyrr tíðkuðust ekki.

Þessi upptalning er langt frá því að vera tæmandi. Í huga okkar sitja eftir ótal dýrmætar minningar sem við munum varðveita það sem eftir er. Minningar um samverustundir, bílferðir, samtöl, ferðalög, hópferðir á Kjúklingastaðinn í Suðurveri, ofát á súkkulaði, hlátur og glens munu ylja okkur á þessum erfiðu tímum.

Elsku afi, við munum sakna þín innilega. Hvíldu í friði.