Magnús Halldórsson gerir „Stöðumat“ á Boðnarmiði og hver sér ekki þessa mynd fyrir sér?
Hjólið er við hlunninn laust,
hryggðarmynd og lúi,
liggur fallið nærri naust,
nagar byrðing fúi.
Er á sóknum orðið hlé,
enginn snertir hlumma
Á sandi orpnu siglutré,
sé ég skít úr krumma.
Guðmundur Arnfinnsson bregður upp mynd af regnboga í skýjum:
Regnboginn í rofi stár
röndum skrýddur vænum,
gulur, rauður, grænn og blár
glitrar yfir bænum.
Hér eru stökur úr „Nágrönnum, stuðlamálum og stuttsögum“, hinni nýútkomnu bók Sigurlínar Hermannsdóttur. Það er góð bók og ég fjallaði um hana hér í Vísnahorni á þriðjudag. Fyrst er „Kvöldstemning“:
Hljóðna fuglar, höfuð smá
hylur mjúkur vængur.
Einnig skríða ýmsir þá
undir hlýjar sængur.
Dregur yfir dökkan hjúp
dag að kveldi lofa.
Þögnin liggur þykk og djúp
þegar flestir sofa.
„Heilræði“:
Þegar bjátar eitthvað á
aldrei gráta skaltu
láttu hlátur lyfta brá
lyndi kátu haltu.
Og „Ævi manns“:
Örskjótt líður ævin hjá
ellin svíður, köld og grá.
Dauðinn bíður, bregður ljá
burt hann sníður fölnuð strá.
Og að lokum Leirhnoð:
Úr leirnum hnoða ljóðin mín og letra í
sand.
Vísu skrái í skýjamynd
skálda kvæði í sunnanvind.
11. ágúst hlustaði Jón Hlöðver Áskelsson á fréttir í hádegi á RÚV:
Eddi Sheeran eykur þrótt
Íslendinga í röðum,
Þeir bíða bæði dag og nótt,
beittir hörðum kvöðum.
Uppi á sviði Eddi söng
og öllum gleymdist biðin.
Brosað, sungið! Og biðin löng
burt í gleymsku liðin.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is