Sigurvin Bjarnason fæddist 22. júlí 1955. Hann lést 27. júlí 2019.

Útför Sigurvins fór fram 15. ágúst 2019.

„Aldrei er svo bjart yfir öðlingsmanni að eigi geti syrt eins sviplega og nú,“ orti Matthías Jochumsson. Þessar línur komu mér í hug er ég frétti skyndilegt og sorglegt fráfalls góðs vinar og samstarfsmanns til áratuga, valmennisins Sigurvins Bjarnasonar.

Í gamalli sögu segir frá pilti sem steig niður til Heljar, hitti þar Dauðann sjálfan og fékk að líta flöktandi lífskerti foreldra sinna. Var annað næstum útbrunnið en hitt logaði enn á löngum kveik. Taldi drengurinn Dauðann á að skipta á kertum foreldranna. Feginn hefði ég viljað afla mannbaldrinum Sigurvini lengra og lífvænlegra kertis en þess er svo snöggt slokknaði!

Samgangur okkar spannaði þrjá áratugi – hefði þó betur verið langtum lengri og tíðari – og féll þar aldrei skugga á. Aldrei sá ég hann öðruvísi en kátan og hressan, með spaugsyrði á vörum. Hann horfði á lífsins björtu hliðar, glettist og sló á létta strengi, góður félagi hvar sem var. Hreinn var hann og beinn í framgöngu, titlatog og tátyllur voru honum fjarri; „Allt hefðarstand er mótuð mynt, en maðurinn gullið, þrátt fyrir allt!“

Aldrei máttum við svo hittast að ekki tækjum við að yrkjast á. Gengu ljóðmælin á milli óaflátlega og þóttumst við báðir yrkjendur að meiri – eins þótt skáldin Jónas og Einar Ben hefðu við engu því viljað gangast sem frá okkur kom. En þetta stytti marga stundina og varð okkur uppspretta ómældrar ánægju. Minnisstæðir er mér dagar sem við eyddum saman í Bruxelles fyrir allmörgum árum og heimsókn okkar í bíla- og flugsafn þar í nágrenni borgarinnar. Þar lék Sigurvin á als oddi og smitaði okkur ferðafélagana eins og honum var lagið. Það voru ánægjulegar stundir og flugu fljótt eins og allar þær sem vel er varið.

Þýski heimspekingurinn Wilhelm von Humboldt tók svo til orða að þegar allt komi til alls séu það samskiptin við aðra sem veita lífinu gildi. Lífsauður af því tagi fólst í þessum manni. Mikils hefur hópurinn misst í honum! En vinir fara fjöld – og nú einnig hann, þessi fallegi sviphreini drengur með bjarta og karlmannlega róminn. Líkt og aðrir sem hjarta eru og huga kærir mun hann þó lifa í okkur sem honum kynntumst; glettið auglit hans og rómur munu óma fyrir innri hlustum um ókomna tíð.

Ekki má minna vera en ég kveðji þennan öðling með hinstu vísu:

Megi allt það sem prýddi þig;

þinna kosta sjóður,

farsældar þér fylgja á stig,

félagi minn góður!

Fjölskyldu hans votta ég alla samúð mína.

Jón B. Guðlaugsson.

Þitt orð er lampi fóta minna

og ljós á vegum mínum.

(Sálm. 119:105)

Í tæpa tvo áratugi heimsóttum við Sigurvin öll tíu ára börn í Grandaskóla í Reykjavík. Þar sagði hann þeim frá því þegar hann var lítill polli og verið var að byggja Vesturbæjarlaug. Þá voru göng meðfram sundlauginni og nokkur kýraugu sem hægt var að lauma sér inn um. Þar sem laugin var í byggingu voru þessi göng dimm og varhugaverð og auðvelt að reka sig í eða detta, nokkuð sem kom fyrir hann. Þarna hefði verið gott að hafa vasaljós meðferðis. Í framhaldi af þessari sögu sagði Sigurvin svo börnunum frá því að í lífinu mætti finna nokkurs konar vasaljós sem lýsti okkur veginn áfram. Þetta ljós er Biblían, sem leiðbeinir okkur hvert og hvernig sé best að ganga til að farnast vel í lífi og starfi.

Sigurvin var trúfastur þátttakandi í starfi Gídeonfélagsins og naut þess að heimsækja bekkina og skólann, enda var unun að sjá börnin fylgjast með frásögn hans, þegar hann sagði þeim sögur frá heimaslóðum þeirra. Hann hafði mikla persónutöfra, var hlýr og ávallt jákvæður, enda breiddist yfirleitt út bros og gleði þegar hann gekk inn, hvort sem það var í kennarastofuna í fyrrnefndum skólaheimsóknum, í KFUM-samhengi, hjá Gídeonfélaginu eða bara úti við, á Aflagrandanum þar sem hann bjó. Allir þekktu hann og alltaf var stutt í hlátur og smitandi glaðlyndi.

Við fjölskyldan nutum þess að vera nágrannar Sigurvins, Svanhildar og fjölskyldu frá árinu 2001, sem varð til þess að oft var stoppað á leiðinni út götuna og spjallað. Lífsgleði og útgeislun Sigurvins höfðu mikil áhrif á börnin okkar og urðu synir okkar báðir virkir þátttakendur í starfi KFUM eftir að hafa kynnst því, í gegnum það hverfastarf sem Sigurvin leiddi. Við erum afar þakklát fyrir þau jákvæðu áhrif sem hann hafði á börnin okkar og fjölskylduna alla.

Það féllu mörg tár þegar frétt um ótímabært fráfall Sigurvins barst okkur. Það er dýrmætt að eiga minningar um tryggan og góðan vin, trúbróður og nágranna. Við biðjum Drottin að umvefja fjölskyldu Sigurvins með kærleika og frið, styrkja hana og blessa. Við vottum Svanhildi, börnum, tengdabörnum, barnabörnum og öðrum ástvinum okkar innilegustu samúð.

Sveinbjörn, Linda

og fjölskylda.

Á lífsins göngu hittum við marga samferðamenn sem hafa mismikil áhrif á okkur. Einn af þeim sem hreif okkur öll er Sigurvin Bjarnason. Hann lýsti upp umhverfi sitt með góðmennsku, glettni, kærleika og hlýju. Að starfa með honum voru mikil forréttindi því allar stundir með honum voru bæði skemmtilegar og kærleiksríkar.

Æviskeið Sigurvins varð ekki langt en á leiðinni stráði hann fræjum góðmennsku, glæsileika og fagmennsku í hvert sitt fótspor og því verður minningu hans haldið á lofti um ókomna tíð af starfsfélögum hans og öllum þeim er báru gæfu til að ganga með honum spölkorn á lífsleiðinni.

Fjölskyldu Sigurvins og vinum vottum við okkar dýpstu samúð.

Við þökkum fyrir þá ánægjulegu samleið sem við áttum með þessum öðlingi og heiðursmanni og kveðjum hann með eftirfarandi ljóðlínum:

Uppi í himinhvolfi háu

hefur flug á bólstri bláu

blíður engill, flestum kær,

fingurkoss frá oss hann fær.

Hann gaf úr sínum gæskubrunni

göfug ráð og öllum unni.

Við honum færum þakkirnar

fyrir allt sem eitt sinn var.

(Í. Dungal)

Níels Dungal Guðmundsson,

Kristinn Páll Guðmundsson,

Magnús Snorri Ragnarsson,

Íris Dungal.

Með sorg í hjarta kveðjum við elsku Sigurvin Bjarnason, yndislegan og kæran fjölskylduvin. Við kynntumst Sigurvin, Svanhildi og börnunum þeirra á Keilugrandanum þar sem við bjuggum í sama stigagangi. Fyrstu æskuminningar okkar systkina eru þaðan og tengjast leik og vináttu ungu fjölskyldnanna þar. Alla tíð síðan hefur fallegur og góður vinskapur haldist enda Sigurvin og Svanhildur afar kær vinahjón foreldra okkar.

Það var ávallt gaman að hitta Sigurvin á förnum vegi í hverfinu. Á barnaskólaárum bræðranna hélt hann ásamt fleirum utan um KFUM-starfið í Frostaskjóli. Það var alltaf skemmtilegt þegar Sigurvin sá um fundina enda hafði hann léttleika og húmor í fyrirrúmi og gaf mikið af sér.

Það var dýrmætt að hitta Sigurvin í heimboðum hjá foreldrum okkar. Hann var manna hressastur og með einstaklega góða nærveru. Ekki var annað hægt en að líða vel í návist hans og hann tók alltaf á móti okkur með bros á vör. Þeir pabbi kepptust við að segja fimmaurabrandara og skemmtisögur og tóku bakföll af hlátri. Inn á milli var spilað og sungið með Magga Páls. Gleðisveitin hefur átt stóran sess í hjörtum foreldra okkar og er stórt skarð höggvið í þann góða hóp.

Léttleiki, jákvæðni og góðmennska einkenndu Sigurvin. Hann sýndi því sem við systkinin tókum okkur fyrir hendur mikinn áhuga. Þegar María hóf störf hjá Icelandair samgladdist hann innilega og fylgdist vel með hvernig gekk. Sigurvin var mikilsmetinn í fluginu og ljóst að hann hafði mikla ástríðu fyrir starfinu sem hann sinnti af heilindum og alúð. Árin sem bræðurnir bjuggu í Ameríku heimsótti Sigurvin þá oftar en ekki í stoppum. Hversdagslegt spjall varð áhugavert þar sem Sigurvin bjó yfir hafsjó upplýsinga um til dæmis bíla, tækni og flugatvik. Gaman var að hlusta á frásagnir hans. Nokkrum sinnum hittist svo vel á að Sigurvin var flugstjóri í ferðum okkar yfir hafið og eru það eftirminnilegar ferðir.

Tíðindi af slysinu voru okkur systkinum mikið áfall. Við eigum bágt með að trúa að svona hafi þurft að fara. Yndislegur maður er fallinn frá. Við huggum okkur við að vita að Sigurvin er nú á góðum stað hjá himnaföðurnum.

Við vottum elsku Svanhildi, Jóni Þór, Berglindi, Kristínu Björgu, tengdabörnum og barnabörnum okkar dýpstu samúð. Megi dýrmætar minningar um dásamlegan mann ylja ykkur í sorginni.

María Björg, Kristinn Jóhannes, Sigurður Pétur og Björn Jakob Magnúsarbörn.

Það er með nístandi sorg í hjarta sem við skrifum minningarorð um okkar hjartkæra vin Sigurvin Bjarnason flugstjóra. Hann var einstakur gæðamaður og má segja að hann hafi verið allra. Honum fylgdi hjartahlýja, glaðværð og sterk réttlætiskennd. Samviskusemi var honum líka í blóð borin. Hann var úrræðagóður og nærvera hans var einstaklega þægileg og þess nutum við meðal annars á ferðalögum bæði innanlands og erlendis. Sigurvin var frábær ferðafélagi, fróður um svo margt í náttúrunni og miðlaði af þekkingu sinni. Alltaf var stutt í grínið.

Minningarnar streyma fram í huga okkar, allar góðar og dýrmætar. Þar er fyrst til að nefna yndislegar stundir á heimili þeirra hjóna þar sem veitt var af miklum rausnarskap næringu bæði fyrir sál og líkama. Þau hjónin voru höfðingjar heim að sækja og var alltaf jafn greinilegt hversu kærleiksríkt samband þeirra var.

Leiðtogahæfileikar Sigurvins voru ótvíræðir og við nutum þeirra meðal annars þegar finna þurfti sameiginlega niðurstöðu eða velja réttu leiðina. Ógleymanleg er ferð sem tvö okkar fórum með Sigurvini til New York fyrir um áratug, en þangað höfðum við ekki komið áður. Sigurvin gjörþekkti borgina og sá til þess að við nutum ferðarinnar ákaflega vel og náðum að fara á marga markverða staði eftir hans tilsögn.

Sigurvin hafði mjög gaman af tónlist, spilaði á gítar og söng. Hann var mjög lagviss og vorum við öll hluti af hópi söngelsks fólks sem ber nafnið Gleðisveitin. Nefna má að Sigurvin samdi upphaf lagsins „Þú ert minn Guð“, sem eitt okkar og Gleðisveitin fullgerði og við sungum við ýmis tilefni. Lagið er samið við texta úr 4. Davíðssálmi. Einlæg trú á Jesú Krist einkenndi líf Sigurvins allt.

Á ferðum okkar um landið nutum við útiveru í fallegri náttúru og var þá farið í styttri eða lengri gönguferðir og oftast voru hljóðfæri með í för. Ferðir í Skaftafell og Bæjarstaðaskóg eru sérstaklega eftirminnilegar og gjarnan var komið við í Prestsbakkakirkju á Síðu þar sem Gleðisveitin hélt tónleika.

Ungur kynntist Sigurvin KFUM og dvöl hans í Vatnaskógi mótaði lífsviðhorf hans, en þar starfaði hann sem foringi nokkur sumur. Hann náði vel til barna á öllum aldri, sem sýndi sig vel í barna- og unglingadeildum félagsins þar sem hann starfaði með sumum okkar. Leiftrandi frásagnargleði kom skýrt í ljós, ekki síst þegar hann sagði sögur úr Biblíunni. Hann var einnig félagi í Gídeonfélaginu. Þá naut Sigurvin sín í fullorðinsstarfi KFUM og KFUK, ekki síst í karlakór KFUM. Sérstaklega minnisstætt er vel heppnað ferðalag kórsins til Færeyja í júní síðastliðnum.

Fráfall Sigurvins er okkur öllum mikill harmur. Svanhildur okkar syrgir ástríkan eiginmann, börnin og barnabörnin kærleiksríkan föður og afa, móðir og faðir yndislegan son og systkini hans frábæran bróður. Við vottum fjölskyldunni allri dýpstu samúð og biðjum algóðan Guð að veita þeim huggun og styrk í sorginni.

Guð blessi minningu Sigurvins.

Magnús og Sigurlína,

Magnús og Laura.

Það var mikið áfall að heyra af fráfalli Sigurvins Bjarnasonar. Hann hafði tekið þátt í starfi KFUM frá unga aldri og margir okkar sem undanfarið höfum sungið með honum í Karlakór KFUM kynntumst honum á yngri árum og eigum sjóð minninga um hann, hvort sem það var úr deildastarfi KFUM, félagsstarfi kristilegra skólasamtaka eða úr Vatnaskógi. Hann tók þátt í öllu þessu félagsstarfi af lífi og sál. Það duldist fáum sem þekktu Sigurvin að hann átti trú á Jesú Krist sem frelsara sinn og það litaði allt líf hans og eðlisfar. Hvar sem hann kom bar hann með sér einstaka persónutöfra og gleði og ljúfleiki hans hafði áhrif á alla sem hann umgekkst. Hann var einstakur félagi og vinur og vakti gleði og von í hjörtum þeirra sem áttu samskipti við hann. Hann bar nafn sitt með rentu. Söknuður kórfélaga og sorg yfir fráfalli hans eru mikil. Samtímis minnumst við með gleði þeirrar sannfæringar sem hann átti í trúnni á Jesú um tilgang lífsins, fyrirgefningu syndanna og eilíft líf sem hann ræddi um við okkur í kórnum í æfingabúðum í Ölveri fyrir nokkru. Þar velti hann upp mörgum spurningum um rök tilverunnar og tilgang þessa lífs. Svarið hafði hann fundið í trúnni á Jesú. Um það söng hann af mikilli gleði í karlakórnum sem og annars staðar og munum við kórfélagar heiðra minningu hans með því að syngja þann söng áfram. Blessuð sé minning Sigurvins Bjarnasonar. Við vottum Svanhildi og fjölskyldu dýpstu samúð okkar.

Guðlaugur Gunnarsson,

formaður stjórnar

Karlakórs KFUM.

Mig langar til að minnast í örfáum orðum vinar míns Sigurvins Bjarnasonar flugstjóra. Ég man fyrst eftir Sigurvini í Kristilegum skólasamtökum og í Vatnaskógi, síðar unnum við saman hjá Flugfélagi Íslands úti á Reykjavíkurflugvelli í nokkur ár. Sigurvin hafði lengi stefnt að því að verða atvinnuflugmaður og var mikið í sambandi við föður minn, sem var flugstjóri, varðandi það. Á þessum árum var ekki hlaupið að því að komast í þannig starf ólíkt því sem hefur verið síðustu árin. Sigurvin fékk síðar starf sem flugmaður, ég fylgdist með honum úr fjarlægð og leit upp til hans. Undanfarin ár höfum við Sigurvin verið meðlimir í Karlakór KFUM og þar áttum við stundum gott spjall um heima og geima. Við höfum þekkst í nærri fimmtíu ár, sem er langur tími, og þótt samskiptin hafi kannski ekki verið mikil á köflum var gott að eiga hann að vini.

Það er erfitt að missa náinn ættingja, veit ég, ég hef upplifað það á eigin skinni. Við svona áfall eins og andlát Sigurvins er er gott að eiga trúna á Drottin Guð sem gefur styrk og ekki síður von, við getum lifað í þeirri sannfæringu að eftir að þessu lífi lýkur hér á jörð taki við eilíft líf á himnum hjá Drottni Guði okkar. Í Bíblíunni standa þessi orð: „Sá sem trúir hefur eilíft líf.“ Við getum lifað í þeirri von og trú að við eigum eftir að hittast aftur síðar á himnum.

Þig, vinur kæri, kveð ég nú

að kynnast þér var gott,

við getum nú, í von og trú,

vænst þess að hittast oft.

(PÁ 2019)

Mig langar að votta Svanhildi og fjölskyldu Sigurvins samúð mína.

Pétur Ásgeirsson,

Hafnarfirði.

Boðberar kærleikans

eru jarðneskir englar

sem leiddir eru í veg fyrir fólk

til að veita umhyggju,

miðla ást,

fylla nútíðina innihaldi

og tilgangi,

veita framtíðarsýn

vegna tilveru sinnar

og kærleiksríkrar nærveru.

Þeir eru jákvæðir,

styðja,

uppörva og hvetja.

Þeir sýna hluttekningu,

umvefja og faðma,

sýna nærgætni

og raunverulega umhyggju,

í hvaða kringumstæðum sem er

án þess að spyrja um endurgjald.

(Sigurbjörn Þorkelsson)

Sigurvin var einn af þessum jarðnesku englum. Hann var boðberi kærleikans af Guðs náð enda helgaður honum frá unga aldri og tók sem ungur maður meðvitaða ákvörðun um að vera lærisveinn Jesú Krists sem þjónaði fólki af alúð, hlýju og gleði í hvaða kringumstæðum sem var án þess að spyrja um endurgjald.

Sigurvin var einstakt ljúfmenni og fáheyrður öðlingur. Einbeittur en glaðlegur hugsjónamaður. Mikil hetja og fyrirmynd í augum svo margra. Hann var leiðtogi í yngri deild KFUM í Laugarnesinu þegar ég tók að trítla á fundi þangað 8-9 ára gamall. Hann sýndi mér þá þegar mikinn áhuga og umhyggju og þannig hefur verið allar götur síðan. Umhyggju sem veitir manni uppörvun og vængi út í baráttu daganna. Hann fór ekki um með látum og var ekki endilega að kveða sér hljóðs eða að príla upp í ræðustóla en hann átti það til að hringja í mann og spyrja um líðanina og á mannamótum til að taka svipað spjall undir fjögur augu.

Árið 1988 naut ég síðan þess heiðurs að fá að bjóða hann velkominn þegar hann gekk til liðs við Gídeonfélagið á Íslandi á hátíðlegum aðventufundi. Hann kom strax sterkur inn sem öflugur liðsmaður við gjafir á Nýja testamentum enda var honum sérlega lagið að nálgast og tala við börn og ungmenni.

Sigurvin fór snemma að læra flug og dáðumst við sem þekktum hann að honum. Hann var farsæll í lífi og starfi. Bæði í einkalífi og sem flugmaður og flugstjóri í áratugi hjá Icelandair og síðar flugþjálfari. Eða þar til óhappið sorglega varð á Haukadalsflugvelli á dögunum sem varð þess valdandi að ekki var umflúið að kalla hans dýrmæta líf á flug til fundar við höfund og fullkomnara lífsins sem hann trúði svo fallega á og treysti fyrir sér og sínum, öllum stundum.

Ferð okkar saman til Færeyja fyrr í sumar ásamt góðum hópi fólks kemur upp í hugann og verður í minnum höfð.

Hann Sigurvin var jarðtengdur maður sem vængjum þöndum boðaði framtíð bjarta í eilífð Guðs sem hann elskaði.

Fráfall Sigurvins er yfirþyrmandi reiðarslag. Þungt högg sem framkallar áleitnar og erfiðar spurningar sem ekki fást svör við að sinni en minna okkur jafnframt á eftirfarandi:

Vertu

á meðan þú ert

því það er of seint

þegar þú ert farinn.

(Sigurbjörn Þorkelsson)

Kærleikans Guð umvefji þig nú, kæri vinur, örmum sínum og elsku. Einnig hana Svanhildi þína sem þú elskaðir svo eftir var tekið sem og fjölskylduna þína fallegu og samstæðu. Vinina mörgu og öll þau önnur sem þú elskaðir mest og unnir heitast. Hann blessi kæra minningu þína og gefi að hún verði sem flestum lærdómur og fyrirmynd. Já, Guð blessi kæra minningu góðs drengs og dýrmæts vinar.

Sigurbjörn Þorkelsson.

Flugumsjónarmenn Icelandair kveðja í dag góðan félaga.

Flugumsjónarmenn undirbúa hvert flug með gögnum, sem flugmenn samþykkja. Samskipti okkar eru mikil.

Sigurvin Bjarnason er ofarlega í huga okkar og minnumst við hans sem góðs vinnufélaga.

Hann kom ávallt brosandi og ef honum fannst eitthvað athugavert kom hann með jákvæða krítík og uppbyggilegar athugasemdir.

Hann kom fram við alla sem jafningja. Kurteisi og virðing gagnvart öllum kemur upp í hugann þegar hugsað er til Sigurvins

Hans verður sárt saknað en við minnumst góðs vinnufélaga með hlýju og virðingu.

Fjölskyldu Sigurvins, ættingjum og vinum vottum við okkar dýpstu samúð.

Minnig hans lifir.

F.h. flugumsjónarmanna Icelandair,

Jón Einarsson.

Það eru til svo ótal margar spurningar í þessum heimi en því miður fást ekki svör við þeim öllum. Að kenna öðrum til verka og miðla af þekkingu sinni og reynslu er vandaverk svo vel megi vera og ekki sjálfgefið að eftir standi djúp virðing og vinátta nemenda og samferðarmanna. Þegar fjölga þurfti í hópi þjálfunarflugstjóra hjá Flugleiðum á sínum tíma var Sigurvin Bjarnason vafalítið augljóst svar við mörgum spurningum því tengdum – gæddur öllum þeim kostum sem litið var eftir og vel rúmlega það. Með sinni sérlega hlýju og góðu nærveru, léttu grallaralegu brosi, fagmennsku og endalausri jákvæðni ávann Sigurvin sér áðurnefnda virðingu og vináttu allra samstarfsfélaga sinna. Honum var einkar lagið að laða fram það besta í sinni áhöfn, jafnt um borð í flugvélinni sem hann stýrði eða í flugherminum þar sem Sigurvin eyddi ófáum dögunum í að kenna nýjum flugmönnum handbrögðin eða sannreyna kunnáttu samstarfsfélaganna. Að mæta í flug með Sigurvin eða þreyta próf hjá honum í flughermi var hverjum flugmanni sönn ánægja – það reyndi ég sjálfur margoft á eigin skinni.

Sigurvin bjó að þeirri dýrmætu reynslu að hefja sinn leik sem atvinnuflugmaður í innanlandsfluginu þar sem flogið var landshorna á milli á litlum vélum, oft við krefjandi aðstæður. Er árin liðu tóku við stærri flugvélar, flugferðirnar urðu lengri heimshorna á milli og flugskilyrði með ýmsu móti sem fyrr. Hvert sem flogið var, í mótvindi eða meðvindi, var okkar maður ávallt á jákvæðu nótunum. Með sínum hætti voru það einu nóturnar sem Sigurvin sló á sína strengi og aldrei nokkurn tímann gátum við samstarfsfélagar hans greint annan tón í leik hans og starfi.

Það er sárt að horfa á eftir kærum vini og samstarfsfélaga kölluðum á brott þegar leikur virðist hæst standa. Umvafinn yndislegri fjölskyldu var Sigurvin stoltur af sínu fólki og hafði gaman og yndi af frásögn af börnum og barnabörnum. Sigurvin var líka stoltur af ævistarfi sínu í fluginu og var í æ ríkari mæli farinn að leita aftur í ræturnar í einkafluginu með félögum sínum.

En nú hefur Sigurvin tekið á loft í hinsta sinnið. Kallaður til himna með skjótum hætti þar sem almættið ætlar honum örugglega hlutverk þar sem hlýja og manngæska Sigurvins fær að njóta sín sem áður. Hann mun örugglega halda áfram að fylgja sínu fólki lands- og heimshorna á milli. Ef ekki á flugvél, þá örugglega á nýjum Audi.

Um leið og ég, fyrir hönd hóps þjálfunarflugstjóra hjá Icelandair, þakka Sigurvin fyrir ánægjuleg kynni og áratuga samstarf sendi ég fjölskyldu hans, eiginkonu, börnum og barnabörnum innilegar samúðarkveðjur.

Hversvegna er leiknum lokið?

Ég leita en finn ekki svar.

Ég finn hjá mér þörf til að þakka

þetta sem eitt sinn var.

(Starri í Garði)

Fyrir hönd þjálfunarflugstjóra Icelandair,

Össur Brynjólfsson.

Sigurvin var einstakur maður. Hann var hlýr, hann var einkar fær í mannlegum samskiptum, hann hafði einlægan áhuga á fólki. Hann var mannvinur sem var endalaust jákvæður og lausnamiðaður. Já, hann valdi að dvelja í birtunni og sjá heiminn í fallegu ljósi.

Geri ráð fyrir að lýsingin gull af manni eigi vel við um hann Sigurvin. Að hafa unnið með slíkum manni í rúma tvo áratugi eru forréttindi. Það er svo gott að ylja sér við fallegar minningar núna.

Hjólatúrar í Köben, göngutúrar í Helsinki, indverskur í Crawley, rökræður í Hafnarfirðinum og svo mætti endalaust áfram telja.

Mér þykir líka einkar vænt um góðan tíma sem við eyddum nú nýverið þegar við keyrðum saman til Keflavíkur að taka á móti góðum vini sem var að koma úr sínu síðasta flugi.

Þarna höfðum við næði til að ræða alls konar mál og eins og venjulega var fjölskyldan Sigurvin efst í huga og hann sagði mér stoltur nýjustu fréttir af Svanhildi sinni og sínu fólki. Sigurvin var frábær fagmaður, nákvæmur og samviskusamur og átti auðvelt með að miðla til annarra og ná því góða fram í fólki.

Það lýsir honum vel að tveimur dögum fyrir slysið þurftum við fjölskyldan á aðstoð að halda. Þar var Sigurvin fremstur í flokki að hjálpa okkur í erfiðum aðstæðum langt fram á kvöld. Hann var með brosið sitt bjarta og ég man eftir að hafa sagt við félaga okkur þegar hann stökk liðugur sem köttur fram af sandbing að aldur væri afstætt hugtak.

Nú er Sigurvin farinn í sína hinstu flugferð og ég sé hann fyrir mér skælbrosandi í ljósinu fylgjast með sínu fólki og vaka yfir því.

Hvíl í friði, elsku Sigurvin.

Þín vinkona og samstarfsfélagi,

Linda Gunnarsdóttir,

yfirflugstjóri Icelandair.

Máltækið „hvað ungur nemur, gamall temur“ á vel við þegar ég minnist samstarfsmanns míns til rúmlega tveggja áratuga, sem óvænt er nú floginn sína himnaför.

Sigurvin Bjarnason var hjartahlýr maður sem um árabil skipaði sér í framvarðarsveit þeirra flugmanna félagsins sem valdir eru til að miðla af reynslu sinni og færni til þeirra sem yngri eru. Með hæversku og hógværð bar Sigurvin þekkingu áfram til næstu kynslóðar, rétt eins og við Íslendingar höfum gert mann fram af manni um langt árabil. Hans framlag til þjálfunar á flugmönnum Icelandair, einkum undanfarin ár þegar nýliðun hefur verið með allra mesta móti, verður seint að fullu þakkað.

Í því hlutverki komu einstakir mannkostir hans fram, hvort sem tilefni var til að hrósa því sem vel var gert eða ef honum þótti ástæða til að „hvetja oss að æðsta verki“ svo vísað sé til fánasöngsins sem við báðir áttum sameiginlegt að hafa sungið í Vatnaskógi þegar ættjarðarfáninn var hylltur þar að morgni dags. Hann bæði trúði og hafði trú á fólki og með nærgætni, sem honum var í blóð borin, tókst honum að skapa rólegt umhverfi, jafnvel þegar mikið lá við. Gat hann þannig tryggt farsæla niðurstöðu öllum til heilla.

Kannski var það einmitt trúin, þrautseigjan og lífsviljinn sem varð til þess að æviskeið Sigurvins endaði ekki 26 árum fyrr en það gerði þegar hann féll útbyrðis af skútu og velktist um í ölduróti á Skerjafirði á meðan hann reyndi að synda í land og trúa því að honum yrði bjargað úr köldum greipum Ægis. Fyrir þá giftusamlegu björgun erum við ævinlega þakklát.

Nýlega kom það í minn hlut að framkvæma árlega úttekt á starfsháttum Sigurvins og áhafnar hans í flugi þeirra til London og var þann daginn mikið gantast með að nú væri eggið farið að kenna hænunni. Hvergi bar þar skugga á fagleg vinnubrögð og Sigurvin var rétt eins og áður vel undirbúinn og hafði viðað að sér ýmsu ítarefni um þær sífelldu breytingar sem jafnan eiga sér stað í umhverfi atvinnuflugmanna.

Á farflugi okkar skýjum ofar var enginn skortur á umræðuefnum og nutu allir viðstaddir mikillar frásagnargleði Sigurvins, sem sagði stoltur frá og sýndi myndir af börnum sínum, stórfjölskyldu og ýmsum áhugamálum.

Dreyminn á svip sagði hann að bráðlega gæfist enn meiri tími fyrir öll slík hugðarefni því að senn hillti undir starfslok hans við 65 ára aldur. En eins og segir í Jobsbók 1.21 „ Drottinn gaf og Drottinn tók“.

Missir okkar allra er mikill við fráfall Sigurvins Bjarnasonar en mestur er hann fyrir fjölskylduna og allt það góða fólk sem stóð honum næst. Innilegar samúðarkveðjur til Svanhildar, barnanna og fjölskyldunnar allrar.

Högni Björn Ómarsson.

Hörmulegt slys. Góður vinur látinn á einu augabragði. Eftir sitjum við harmi slegin og syrgjum góðan vin. Sigurvin Bjarnason kom inn í líf okkar á unglingsárum þegar hann og Svanhildur fóru að draga sig saman. Við höfum deilt okkar gleði og sorgarstundum síðan. Sigurvin var einstakur. Glaðlyndur, hjartahlýr, traustur, ábyrgur, heiðarlegur, ráðagóður lausnamiðaður og jákvæður. Það var alltaf svo gaman að heyra hann segja sögur úr lífi sínu og starfi. Engum treystum við betur sem flugstjóra. Hann naut starfs síns og var einstaklega fær í sínu starfi bæði sem flugstjóri og kennari á kassanum eins og hann orðaði það sjálfur. Hann tókst á við verkefni lífsins á jákvæðan hátt og leysti þau. Fjölskyldan var honum afar kær. Hann þurfti snemma að bera ábyrgð. Alinn upp af einstæðri móður og svo var Gummi bróðir hans, sem hann tók einnig ábyrgð á. Fyrir þeim var hann svo miklu meira en sonur og bróðir. Síðan kemur Svanhildur til sögunnar, sem var hans besti vinur og lífsförunautur. Milli þeirra ríkti einlæg virðing og kærleikur og vinátta. Hann var stoltur af börnunum sínum, tengdabörnum og barnabörnunum. Við þau var hann einstaklega natinn og umhyggjusamur. Einnig þegar halla fór undan fæti hjá Ólöfu móður hans. Þá skipti það hann miklu máli að koma henni í gott skjól og einnig Gumma bróður sínum. Hann var glaður og þakklátur hvað þau mál leystust farsællega. Í gegnum árin höfum við ferðast saman, skipst á matarboðum og notið samvista með hvert öðru. Upp úr stendur þó ferð okkar til Ísraels fyrir tæpu ári síðan. Það var okkur ógleymanleg ferð. Fara á söguslóðir Biblíunnar, þar sem hópurinn naut þess að sigla á Galíleuvatni, dýfa tánum í ána Jórdan og vera saman í gamla borgarhluta Jerúsalemborgar. Það var einstök upplifun og styrkti okkur öll í trúnni. Við minnumst Sigurvins með þakklæti fyrir ljúfmennsku hans og trygglyndi. Hann hafði þannig nærveru að fólki leið vel í návist hans. Hann var vandaður og með eindæmum bóngóður. Allt líf hans einkenndist af því að gefa af sér.

Við skiljum ekki hvers vegna Sigurvin var tekinn frá okkur á þennan hátt, en við trúum því að hann dvelji nú í dýrð Drottins. Eftir sitjum við hnípin í sorg og með kramið hjarta.

Mestur er þó missir Svanhildar, Jón Þórs, Berglindar, Kristínar og fjölsk. þeirra. Aldraðrar móður hans og Gumma bróður hans. Megi Drottinn styrkja þau í sorginni og missinum. Hvíl í friði, vinur.

Hjördís og Guðmundur Karl.