Greta María Sigurðardóttir

Þótt sólin nú skíni á grænni grundu,

er hjarta mitt þungt sem blý.

Því burt varst þú kölluð á örskammri stundu,

í huganum hrannast uppsorgarský.

Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga og góða,

svo gestrisin, einlæg og hlý.

En örlög þín ráðin – mig setur hljóða,

við hittumst ei framar á ný.

Megi algóður Guð þína sálu nú geyma,

gæta að sorgmæddum, græða djúp sár.

Þó komin sért yfir í aðra heima

mun minning þín lifa um ókomin ár.

(Höf. ókunnur)

Það getur verið erfitt að sætta sig við hvað lífið er hverfult, sér í lagi þegar kemur að því að kveðja ástvini. Amma okkar var stórkostleg kona, hjartahlý, fyndin, góð og tók öllum opnum örmum. Það var alltaf nóg að gera hjá henni þar sem allir sem komu þeim hjónum nálægt vildu hafa þau með í öllum partíum þar sem þau voru hrókar alls fagnaðar. Enginn fór nokkurn tímann svangur heim frá ömmu því hún hafði yfirleitt mestar áhyggjur af því að ekki væri til nægur matur fyrir alla sem var þó aldrei raunin og við munum líklega sakna þess mikið að fá vöfflur og ömmukökur í hvert skipti sem við förum í heimsókn í Sandavaðið.

Það er mikill missir fyrir okkur öll að sjá á eftir ömmu yfir móðuna miklu, enda auðgaði hún líf allra sem hún kynntist. Við systkinin erum þakklát fyrir allar stundirnar sem við áttum með ömmu, og þó að við óskum þess að þær hefðu orðið miklu fleiri þá mun minning hennar lifa með okkur um ókomna tíð og ylja okkur um hjartað á erfiðum stundum. Við minnumst þess sérstaklega þegar við vorum lítil og fengum næturpössun hjá ömmu og afa, þá söng amma okkur alltaf í svefn og mun þetta textabrot úr „Komdu inn í kofann minn“ ávallt minna okkur á hana og þessar stundir:

Komdu inn í kofann minn,

er kvölda og skyggja fer.

Alltaf brennur eldurinn

á arninum hjá mér.

Ég gleymdi einni gjöfinni,

og gettu, hver hún er.

Ég gleymdi einni gjöfinni,

ég gleymdi sjálfum mér.

(Davíð Stefánsson)

Góða ferð elsku amma.

Þín barnabörn,

Kynni okkar hófust 1981 í Eyktarási. Böðvar og Greta höfðu byggt sér fallegt hús á númer sjö og við bjuggum beint á móti þeim. Strax við fyrstu kynni fann ég hvað Greta var yndisleg og hafði góða nærveru. Það var mikill samgangur næstu árin og mér fannst ég hafa eignast viðbótarfjölskyldu. Við Greta vorum saman í alls konar klúbbum; saumaklúbbi, kynningarklúbbnum Björk, gourmet-klúbbi og International Women's. Hún var með stórt hjarta og mikla útgeislun og það var alltaf gaman að vera með henni í stórum hópi eða bara við tvær. Ég grét þegar hún og Böðvar fluttu í Garðabæ því ég var svo hrædd um að við myndum ekki hittast eins oft. En það var ekki þannig og vinskapurinn hélt áfram.

Elsku vinkona, nú er komið að kveðjustund og ég er afar þakklát fyrir samfylgdina í gegnum árin.

Elsku Böðvar, Þóra, Ásgeir, Sif, Siggi og fjölskyldur, við Viðar sendum ykkur innilegustu samúðarkveðjur.

Með sérstakri hlýju og söknuði minnist ég nú Gretu Maríu, þessarar elskulegu konu sem ég hef þekkt frá barnæsku. Margar minningar allt frá barnæsku tengjast Gretu. Hún var ung þegar hún kynntist frænda mínum, Böðvari, og sambúð þeirra hefur varað í meira en sextíu ár. Samgangur milli móður Böðvars, Þóru frænku, og minnar fjölskyldu var mikill þegar Greta kom inn í fjölskylduna. Móðir mín Auður og Þóra voru systur. Þóra bjó með foreldrum sínum eftir að hún missti mann sinn Ásgeir ungan, þannig að þrjár kynslóðir bjuggu saman á Leifsgötunni, móðurafi minn og amma og svo Þóra með börnin sín tvö, Bödda og Biddu eins og þau voru kölluð. Greta bættist í hópinn 18 ára og varð strax ein af fjölskyldunni. Hún var svo fjörug, skemmtileg og góð og öllum leið vel í návist hennar. Það var hennar aðalsmerki.

Varla er hægt að minnast á Gretu Maríu án þess að Böðvar sé nefndur um leið. Þau urðu ung par, eignuðust fjögur börn og gerðu alltaf allt saman og voru bestu félagar hvort annars. Missir Bödda er mikill. Greta kunni að gleðjast yfir lífinu og njóta þess sem lífið bauð henni. Raungóð og heil í samskiptum. Hún var góð fyrirmynd, elskaði börnin sín og barnabörn. Öllum leið alltaf vel hjá Gretu og allir voru alltaf velkomnir. Alltaf gaman að spjalla og hlæja saman. Greta elskaði að gera fallegt í kringum sig, eiga fallega hluti og gefa fallega hluti. Hún naut þess að fara á „loppe“ í Danmörku þegar hún var í heimsókn hjá eldri dóttur sinni, gramsa og finna ótrúlega fína muni sem hún naut að gauka að manni. Ég naut gjafmildi hennar, og á falleg staup, dúka og fleira sem hún fann og gaf við tækifæri.

Í nokkur ár bjuggu Böðvar og Greta María í Malmö í Svíþjóð. Það var örugglega góður tími. Krakkarnir allir fæddir, og gaman að kynnast annars konar lífi en heima á Íslandi, en árin 1966 og 67 fóru margir íslenskir iðnaðarmenn til Svíþjóðar í leit að meiri vinnu en hægt var að fá hér heima. Þau bæði og sérstaklega Greta minntust áranna þeirra þar með gleði. Þau ferðuðust þar meira en annars hefði verið hægt og eignuðust nýja vini og fengu nýja og dýpri sýn á lífið og tilveruna, eins og allir sem fara á nýjar slóðir. Þau komu heim aftur 1973 og þá tók við hið hefðbundna líf Íslendinga, að koma sér upp húsnæði og vinna eins og hægt var. Greta tók fullan þátt í því og vann mikið. Hún vann t.d. vaktavinnu á talsambandi við útlönd og gat þá verið heima á daginn hjá börnunum. Fleiri vinnustaðir urðu þess aðnjótandi að hafa Gretu í vinnu, en hún var alls staðar alveg sérstaklega vinsæl, vinnusöm og vinamörg.

Þegar ég náði aldri og eignaðist sjálf kærasta og eiginmann urðu Greta og Böðvar vinir okkar. Þó að rúmur áratugur í aldri skildi að fundum við aldrei fyrir því. Greta og Böddi urðu aldrei gömul, þau áttu alltaf samleið með öllum aldurshópum.

Við Þórður sendum kærum frænda, Böðvari, börnum hans, Þóru Brynju, Ásgeiri, Þórunni Sif og Sigurði ásamt fjölskyldum, okkar innilegustu samúðarkveðjur. Blessuð sé minning Gretu Maríu.