„Viltu þig jafnvel þegar þú vilt þig ekki?“

Guðni segir neysluna vera fíkn og að fjarvera sé eina raunverulega fíknin, hvort sem við notum efni, áfengi, mat eða afþreyingu til að yfirgefa okkur sjálf og hverfa. Til að tengjast þurfum við að næra okkur á líkama og sál, læra að þiggja blessanir tilverunnar, vera þakklát. Það sé ákvörðun sem flestir ættu að taka. Að vakna til vitundar er tilgangurinn okkar hér á jörðinni.

Guðni Gunnarsson hefur komið sér vel fyrir í Rope Yoga-setrinu í Garðabæ. Þegar ég heimsæki hann á fallegu skrifstofunni hans er eins og tíminn standi í stað.

Ég byrja á því að spyrja hann um fortíðina og æskuna.

„Ég átti yndislega móður sem kenndi mér allt um ást og þakklæti ásamt fyrirlitningu og vanmætti. Mamma er minn meistari. Hún var heiðarleg og hjartahlý kona sem gaf mér allt sem hún átti og jafnvel meira. Hún kenndi mér ást í gegnum það hvernig hún elskaði og síðan fyrirlitningu og vanmátt í gegnum það sem hún hafði ekki stjórn á.“

Móðir Guðna skildi við þessa jarðvist þegar hann var 20 ára að aldri í sjálfsköpuðu slysi þegar hún féll af svölum úr mikilli hæð. Það tók hann mörg ár að skilja að þessa móður hafði hann valið og allt sem hún gerði var reynsla sem hann þurfti að læra af. Enda trúir hann því að við veljum okkur foreldra til að öðlast þann þroska sem við höfum valið okkur að ná í þessari jarðavist. Guðni sjálfur var alinn upp við kristin gildi og heiðarleika. Hann segir að foreldrar sínir hafi kennt honum fyrst og fremst að vera góð manneskja.

Lærði að vera góðmenni

Faðir hans kenndi honum einnig ýmislegt en notaðist mest við málshætti sem hann sáði í undirmeðvitund hans. Það var síðan í gegnum afa sinn, Guðna, sem hann lærði að vilja vera góðmenni.

„Ég hef alltaf haft mikla stjórn í lífinu og haft aga. En þegar ég varð 40 ára að aldri stóð ég frammi fyrir því að velja hvað mig langaði að gera við restina af lífinu. Hvort ég vildi mig viljandi eða ekki og hver væri tilgangur minn í þessari jarðvist. Þá var ég búsettur í Los Angeles, sem ég flutti til 35 ára eftir að hafa nýverið skilið við fyrri eiginkonu mína sem ég átti einn son með,“ segir hann og bætir við:

„Þegar við viljum okkur, þá fyrirgefum við okkur og afneitum eineltinu á okkur sjálf. Við getum ekki fyrirgefið í fortíðinni heldur fyrirgefið í núinu, stigið inn í kærleikann og afsalað okkur vanmætti og ótta gagnvart lífinu.

Að fyrirgefa er að sleppa, láta frá sér viðhorf eða sögu sem skilgreinir tilvist þína, yfirleitt á neikvæðan hátt. Það ert þú sem sleppur þegar þú sleppir og fyrirgefur; þú frelsast úr viðjum hryllingssögunnar sem þú samdir og viðhélst með því að endursegja aftur og aftur til að þjóna skortdýrinu. Fyrirgefningin er forsenda frelsis og rýmis og rýmið er áunnin heimild, traust og styrkur sem gerir þér kleift að láta frá þér skjöldinn og opna hjartað, vera einlægur og aðgengilegur orkunni og ljósinu – að vera fullvalda valfær skapari.“

Ákvað að snara heiminn

Guðni notaði umbreytingarsálfræði á þessum tímamótum í lífinu. Hann sagði skilið við allt sem þjónaði ekki tilganginum, m.a. lagði hann áfengi og önnur hugbreytandi efni á hilluna. Hann ákvað að snara heiminn með rope yoga og hélt stóra veislu til að halda upp á vegferðina.

Hvernig var að skilja við áfengi?

„Ég er feiminn að eðlisfari og hafði neytt áfengis til að tengjast öðrum og gera mig aðgengilegri fyrir fólkið í kringum mig. Ég var ekki í stjórnleysi en þetta þjónaði mér illa. Þegar ég lét af þessu fann ég hvernig ég varð meira til staðar í lífinu. Mér fannst hins vegar fólk verða meira upptekið af þessu en ég var, svo ég fann mér leið til að útskýra þetta með orðum. Ég sagði við fólk að ástæða þess að ég væri hættur að drekka væri út af hjartanu og lagði lófann á hjartað um leið og ég útskýrði þetta. Ég gaf síðan fólki frelsi til að túlka hvað ég væri að meina. Ég vildi hætta að drekka til að hlúa að hjartanu og opna hjartastöðina en fólk spurði mig vanalega ekki meira út í það.“

Seinna las Guðni áhugaverða setningu í bók sem lagði áherslu á að það væri ekki annarra að skemmta honum. ,,Það var þá sem ég ákvað að taka ábyrgð á eigin skemmtun og minnka útsækni mína á þessu sviði.“

Það er áhugavert að ræða við Guðna um neyslu því hann segir að við séum neytendur. „Eðli málsins samkvæmt þýðir þetta að við séum að neyta og þar af leiðandi „í neyslu“. En það þýðir líka að við höfum val og vald til að neita því sem er verið að selja okkur á hverjum tíma, öllu dótinu og lausnunum sem er ýtt að okkur og við erum hvött til að kaupa í nafni skortins til að verða betri manneskjur. Sem neytendur höfum við alltaf neitunarvald. Neytandinn hefur öll völd. Um leið og við segjum nei stoppar vitleysan. Markaðskerfið er því ekki sökudólgur, ekki frekar en brennivín og skyndibiti. Þetta er ekki vinsæl fullyrðing en ég stend við hana: Það er ekki til fitandi matur og fyllandi brennivín, aðeins fitandi fólk og fyllandi manneskjur.

Ég þekki ekki marga einstaklinga sem kunna að drekka án þess að yfirgefa sig. Þeir búa flestir erlendis.“

Þegar við yfirgefum okkur sjálf

Guðni segir efnin sem við getum notað til að yfirgefa okkur af alls konar tagi, þau eru meðal annars hvítur sykur, annað fólk og eiturlyf. ,,Andstæðan við neyslu er næring. Þegar við neytum erum við að afneita. Þegar við erum að næra þá erum við að færa okkur nær okkur og vilja, valda, elska.“

Hver er grundvallarmunur á þeim sem neyta og næra?

,,Þeir sem næra sig vilja sig, þeir sem neyta vilja sig ekki, afneita. Við verðum valfær, fullvalda og í ljósinu þegar við nærum með ásetningi í vitund. Þegar við neytum verðum við hins vegar í eigin myrkri, þar sem við týnumst, afneitum okkur og hellum upp á púkana. Sá púki sem mætir fyrstur er vanalega sá sem við höfum nært hvað mest. Síðan koma þeir koll af kolli.“

Hvað um streitu?

,,Streita er frekja, vanþakklæti, þegar við viljum ekki það sem við höfum framkallað, skapað. Streita verður ekki til utan frá heldur innra með okkur, þegar við veitum lífinu huglægt viðnám.“

En ótti?

„Ótti er blekking, vantraust á sjálfri þér.“

Áttu útskýringu á vilja?

„Vilji er verknaður, en ekki von eða væl.“

Hvað eru vonbrigði?

„Vonbrigði eru stærsti útgjaldaliðurinn. Vonbrigði eru þín upplifun þegar vonin hefur brugðist þér; þín neikvæðu viðbrögð þegar væntingarnar eru ekki uppfylltar...væntingar sem voru fyrir það fyrsta aldrei gróðursettar í jarðvegi trausts, væntingar sem aldrei höfðu neina undirstöðu eða skilgreinda framgöngu. Væntingar sem urðu að vanþakklæti.“

Þroskast með skrifum

Eitt af því skemmtilegasta sem Guðni gerir er að skrifa. Hann segist þroskast með skrifunum og þó að hann njóti þess að vinna með fólki séu þær stundir sem hann á einn með sér góðar.

Hann hefur gefið út Mátt viljans og Mátt athyglinnar á Íslandi og Presence Is Power og Presence Is Power the seven step workbook á ensku.

Um þessar mundir er hann að skrifa bókina um mátt hjartans. Hann segir bókina áhugavert verkefni. Að lífið sé skóli og hann hafi fengið verkefni með skrifunum. ,,Ég er hraustur á líkama og sál en fyrir átta mánuðum, þegar ég byrjaði að skrifa bókina uppgötvaði ég að hjartað í mér er úr takti. Ég trúi að hugurinn stýri heilsunni og átta mig á því að tilvist mín í dag er ekki alveg í samhljómi. Þetta er skemmtilegt verkefni og áskorun sem ég leitast við að skilja. Ég hef farið í alls konar rannsóknir en held áfram að vinna að því að finna samhljóm í minni tilvist svo að hjartað geti fundið taktinn.“

Það er fallegt að fylgjast með Guðna lýsa eigin heilsu. Hann gerir það með forvitni í huga, tekur ábyrgð á eigin hjartslætti og heldur áfram að finna lausnir með hjartastöðina opna.

Sjálfur hef ég aldrei gert mistök í lífinu. Ég hef gert hluti sem höfðu neikvæðar afleiðingar fyrir mig og aðra – en ef ég lít á líf mitt hingað til sem mistök er ég um leið að hafna minni eigin guðdómlegu tilvist í dag, eins og ég er, núna.

Ég er viljandi vera og vil mig umbúðalaust. En stundum gleymi ég mér í vinnu og það er því mitt helsta verkefni í dag að líta inn á við. Gefa sjálfum mér tíma og rými til að finna og að skilja að þakklæti er uppljómun, vitund og þar vil ég vera.“

Guðni segir að ein besta spurning sem hann spyrji í ráðgjöfinni hjá sér, sé hvort fólk vilji sig. Hvort það hafi heimild til að vera í lífinu og leyfi til að velja að vilja sig og elska svo það geti ákveðið að hætta að meiða sig og refsa. Hvort það vilji fyrirgefa sér?

Að spjalla við Guðna opnar margar nýjar brautir. Hann talar á heildrænan hátt og tengir líkama, sál, hugsanir og tilfinningar saman.

Hann talar mikið um að vakna til vitundar. Þegar þú vaknar til vitundar um að þú ert ekki hugsanir þínar, afstaða þín eða dómar þá skilurðu að allt sem þú veitir athygli vex og dafnar. „Þá ertu orðinn galdramaður sem veit og skilur að orka eyðist aldrei heldur getur aðeins umbreyst. Þá veistu að athyglin er auðlind sem þú getur nýtt og ráðstafað takmarkalaust, þegar þú tengir þig við hana, þegar þú vilt þig til fulls og elskar þig umbúðalaust, þegar þú ert valfær.“

Höfnun á þér er höfnun á öllum heiminum

Þegar þú segir að þú hafir ekki viljastyrk að mati Guðna, þá hefurðu rétt fyrir þér. Þú ert að segja: „Ég vil mig ekki. Ég hef ekki styrk til að vilja mig. Ég er ekki sterkur ljósberi. Ég er tvístruð og óábyrg manneskja. Ljósið mitt er dreift. Þegar þú afneitar sjálfum þér svona ertu í raun að afneita alheimsorkunni, aftengja þig sjálfri sköpuninni. Þegar þú hafnar þér ertu að hafna öllu í heiminum, sjálfum upprunanum, börnunum þínum, jörðinni. Þú getur ekki hafnað þér án þess að hafna öllu öðru á sama tíma.“

Guðni segir hollast fyrir okkur öll að hætta að hafna. Það er bara eitt lögmál í þessum heimi og það er lögmálið um orsök og afleiðingu. Ef þú velur þig mun það val hafa afleiðingar. Ef þú hafnar þér mun það val hafa afleiðingar. Við berum ábyrgð á eigin velsæld og það er frábær staðreynd. Værum við ekki miklu verr sett ef okkar eigin velsæld væri föst í höndum annarra?

Það er endurfæðing í hverju augnabliki sem þú vaknar til vitundar; þegar þú meðtekur máttinn sem felst í því að velja þig eða hafna þér, augnablik fyrir augnablik.“

Skemmtir sér dásamlega þegar hann er leiðinlegur

Guðni er með áhugaverða hugsun þegar kemur að honum sjálfum á dögum þegar rignir í lífinu. ,,Ég skemmti mér dásamlega þegar ég er leiðinlegur. Það er verulega fyndið. Ég var lengi vel að vilja mig einungis ef ég uppfyllti ákveðin skilyrði, það tók mig mörg ár að vilja mig í viljandi vitund, rétt eins og ég er hverju sinni. Ég þurfti að læra að treysta mér, öðlast traust á mér. Að ég væri sú manneskja sem ég vildi vera. Það er sjálfsvirðing án skilyrða. Í dag vil ég mig – líka þegar ég vil mig ekki. Tilfinningar eru eins og veðrið. Það er ekki alltaf sól. Stundum koma ský fyrir sólu og skammdegið tekur yfir. Þegar ég verð þungur og leiðinlegur verð ég þreytandi þá veit ég að ég er þreyttur og þarf að hvíla mig. En þá vil ég mig samt. Ég vel að yfirgefa mig eða hafna mér ekki, ég vel að hlúa að mér, elska mig, næra og hvíla, vera þakklátur.“

Hvernig getum við elskað börnin okkar meira?

,,Með því að elska okkur, vera ást. Ef við treystum okkur þá treystum við börnunum okkar. Ótti er ákveðin bæn, skilaboð um vantraust. Elskarðu þig eins og þú ert? Þá elskarðu börnin þín eins og þau eru. Það er ekki hægt að elska börnin okkar meira en við elskum okkur sjálf.“

Guðni segir að ef við erum ást þá sé engin aftenging og þá alls ekki til barna okkar. Hann segir börn og foreldra í samsviði orku og að þau hafi sterk áhrif á hvort annað.

Guðni er giftur Guðlaugu Pétursdóttur og segir hann hjónabandsorkuna dýrðlega. Hann segir að enginn skyldi leita að ástinni, hún finni mann þar sem maður er staddur hverju sinni. Þó að þau hjónin séu ólík þá eru þau í sömu orkunni, heitbundin tíðni hjartans, hún færir gleði og fegurð inn í sambandið og hann umgjörð og stöðugleika.

Deyjum þegar við missum áhugann á lífinu

Guðni er á því að við deyjum þegar við missum áhugann á lífinu, á okkur sjálfum. Að það sé áhugavert að vera forvitinn, þá er maður að sjá fram í tímann. Finnandi og hvetjandi, áhugasamur og lifandi. Að vera ungur er viðhorf tilgangs, að vera gamall og úr sér genginn sé viðhorf tilgangsleysis. „Ertu vínber fullt af vökva og lífi eða uppþornuð rúsína?“

Það er dásamleg stund að eiga tíma með Guðna. Þar sem kærleikurinn fær að flæða, óhindraður í allar áttir.