„Ég hef setið með stingandi sárar tilfinningar“

Hörður hefur í rúm 15 ár starfað á fyrirtækjasviði Brimborgar þar sem han selur bíla til fyrirtækja og iðnaðarmanna.

Fyrir rúmu ári keypti hann hús í Þingholtunum sem hann er að láta rífa. Hann átti sér draum um að endurbyggja húsið með yngri syni sínum, sem var handlaginn og hafði gaman af því að smíða.

Hörður átti tvo syni. Annar þeirra, sá eldri, býr hjá móður sinni og er á leiðinni í nám erlendis. Sá yngri lést fyrir ári úr krabbameini. Hörður er fyrirmynd margra í því að takast á við sorgina.

Af Sjóminjasafninu í jóga

„Ég hef alltaf verið mikið fyrir hreyfingu. Í tugi ára stundaði ég hlaup. Síðan skildi ég fyrir sjö árum og jók þá aðeins við hlaupin. Síðar fékk ég álagsmeiðsl tengd hlaupunum og þurfti að hvíla samkvæmt læknisráði. Ég man einn sunnudagsmorgun fyrir nokkrum árum, þar sem ég sat heima og var að velta fyrir mér á hvaða safn ég gæti farið til að njóta morgunsins. Þá sá ég að eina safnið sem var opið svona snemma var Sjóminjasafnið í Reykjavík á Grandagarði. Ég fór á safnið, sem er einstaklega fallegt og langaði síðan í kaffibolla eftir það. Það var ekkert kaffihús opið nema Kaffivagninn úti á Granda og ég var ekki í skapi fyrir það. Ég keyrði um á þessu svæði og sá þá húsnæði sem var fallega merkt og fullt af fólki á leiðinni þangað inn. Ég hugsaði með mér að þetta hlyti að vera kaffihús og var þá eins og teymdur inn í Sólir jógastöð. Það er upphafið að því að ég byrjaði að stunda jóga. Frá þessum tíma hef ég stundað jóga reglulega.“

Það var síðan fyrir ári í upphafi september sem hann komst að því að það væri skipulögð jógaferð áætluð til Srí Lanka. „Þetta var stuttu eftir að ég hafði misst son minn og ég var algjörlega búinn á því á líkama og sál. Ég upplifði alls konar tilfinningar, meðal annars djúpt þunglyndi, og var eins og eðlilegt er bugaður af sorg og tilfinningum sem ég ekki skildi. Þar sem ég hafði verið í jóga áður en þetta gerðist ákvað ég að fara í gegnum sonarmissinn þannig að ég leyfði öllu að koma til mín. Ég vildi ekki loka á sorgina, eða flýja hana, heldur leyfa henni að dvelja í mér. Ég vildi ekki fara á flótta heldur ná tökum aftur á lífinu.“

Hörður skráði sig í ferðina á þessum tíma sem var síðan farin í mars á þessu ári.

,,Ég hef alltaf verið mjög náinn börnunum mínum. Sá eldri bjó með mér en sá yngri með móður sinni. Ég hef elskað að vera pabbi og börnin mín hafa verið það dýrmætasta sem ég á í lífinu. Þegar kom að ferðinni hafði ég ekki undirbúið mig neitt. Ég vissi bara að ég vildi fara þessa ferð en ég vildi ekki skoða staðinn sem ég var að fara á eða vita neitt hvað myndi gerast í ferðinni. Ég vildi ekki vera með neinar væntingar heldur meira dvelja í því sem myndi mæta mér þarna úti.“

Hefur upplifað mörg áföll

Hann segir ferðina hafa umbylt lífi sínu. Að í raun hafi hann komið nýr maður heim aftur.

„Á jógasetrinu var farið í jóga bæði kvölds og morgna. Við borðuðum ayurveda-fæði, hugleiddum og unnum í okkur á þessum fallega stað. Þarna úti urðu einhver umskipti í mínu lífi, ég varð allt annar maður. Tilfinning sem erfitt er að útskýra með orðum.“

Hvernig hafði lífið verið fyrir veikindi sonar þíns?

„Ég á langa áfallasögu að baki. Sonur minn greindist með krabbamein árið 2017. Ég missti móður mína úr krabbameini þegar ég var 19 ára. Síðan hef ég misst systur mína, einnig úr krabbameini. Hún greindist 22 ára að aldri en lést 46 ára. Bróðir minn, sem er klínískur sálfræðingur og hefur veitt mér stuðning í lífinu, greindist einnig með krabbamein á sínum tíma. Hann lifði af veikindin. Eins hefur faðir minn greinst með krabbamein líka.“

Æðruleysisbænin er fyrir alla

Í gegnum þessa sögu, er eitthvað sem þú hefur komist að sem þig langar að deila með lesendum?

„Já, ég hef komist að því að það er eitthvað þarna úti sem er mér æðra. Æðri máttur eða jákvæð orka sem er ótrúlega friðsælt að tengjast. Þegar ég leyfi mér að hugsa jákvætt finn ég hvernig þessi jákvæði kraftur kemur inn í líf mitt. Síðan hef ég lært það að stundum hefur maður ekkert annað en æðruleysið að grípa í. Æðruleysisbænin er svo mögnuð og hún er fyrir okkur öll. Það góða sigrar alltaf hið illa. Kærleikurinn hjálpar okkur að finna aftur kraftinn. Áföllin hafa líka kennt mér að forgangsraða í lífinu. Að lífið er ekki hlutirnir sem ég á heldur stundirnar sem ég upplifi. Maður verður auðmjúkur og fús til að breytast þegar verkefni lífsins eru þannig að maður ræður ekki við þau einn.“

Hvernig ertu til staðar fyrir fjölskylduna þína og barn þitt í dag?

,,Með því að lifa. Með því að vera jákvæður og með því að vera til staðar. Ég gef mér tíma til að setjast niður með eldri syni mínum og hlusta á hann. Ég er ekki alltaf með svörin sem hann er að leita eftir en ég er til staðar fyrir hann og ég dæmi hann ekki.

Ég hef þurft að finna milliveginn í þessu. Í fyrstu var ég alltaf að bregðast við börnunum mínum. Ef sem dæmi eldri sonur minn var með prófkvíða, þá var ég alltaf að spyrja hann hvernig gengi og finna lausnir með honum í stað þess bara að hlusta á hann. Ég hef komist að því að ég þarf ekki alltaf að vera með lausnirnar og alls ekki að gagnrýna. Það finnst mér svo mikilvægt í öllum samskiptum mínum við annað fólk.“

Hörður segir að vegurinn að andlegum þroska sé langur og það sem hann geri sé vanalega að vera opinn með það sem hann er að ganga í gegnum hverju sinni.

„Ég er líka vinur Búdda á Facebook. Það eru til dásamlegar leiðir til að koma kærleikanum inn í lífið. Ég hef alltaf sótt mikið í þekkingu og mannrækt og leitað leiða til að líða betur. Sumar leiðir hafa virkað betur en aðrar fyrir mig. Ég get verið þakklátur fyrir að hafa prófað alls konar hluti, því þannig fann ég mína leið í þessu lífi.“

Þakklátur fyrir að vita af honum á góðum stað

Hvað viltu segja við þá sem eru að fást við það sama og þú; að læra að lifa með því að hafa misst barn?

„Mig langar bara að hvetja alla til að halda áfram. Að vera og leyfa öllu að koma til sín. Ég gerði það gagnvart öðru fólki í mínu lífi. Var algjörlega brynjulaus og leyfði því sem kom að koma til mín. Að tala við vin, vera algjörlega berskjaldaður og leyfa sér að finna allar tilfinningar held ég að sé eina leiðin til að halda áfram með lífið eftir svona áfall. Ég hef ekki ýtt neinu frá mér heldur leyft öllu að koma. Ég hef fengið stingandi sárar tilfinningar sem ég hef farið niður með. Ég hef lifað í tilfinningu sem ég hélt að væri óbærilegt að sitja með. Þannig hef ég orðið sterkari og sterkari og sorgartilfinningin er að minnka með tímanum. Ég held að foreldrar sem missa börnin sín læknist aldrei almennilega af því. En þau geta lært að lifa með því og orðið sterk fyrir sig og aðra. Ég fór í gegnum þetta með aðstoð sálfræðings og jóga. Síðan eru til samtök, Ný dögun, sem bjóða upp á meðal annars stuðning við foreldra með svona reynslu.“

Er þakklæti hluti af þínu lífi?

,,Já, ég er þakklátur fyrir lífið og að fá að vera lifandi í þessu lífi, þrátt fyrir reynslu mína. Ég er þakklátur fyrir að vera til staðar fyrir eldri son minn og síðan er ég þakklátur fyrir húsið sem ég er að byggja þótt hugmyndin að baki því að byggja húsið hafi verið sú að mig langaði að byggja það með syni mínum sem dó. Ég er þakklátur fyrir að húsið mun svo rísa í hans minningu. Síðan er ég þakklátur fyrir að vita af honum á góðum stað.“